Με τον ομορφότερο τρόπο ολοκληρώθηκε η σπουδαία βραδιά προς τιμήν του Γιώργου Πρίντεζη.
Στο τέλος της εκδήλωσης, μαζί με τη μητέρα του, τη γυναίκα του και την κόρη τους, πάτησαν το κουμπί για να δουν τη φανέλα με το νούμερο 15 να αποσύρεται για πάντα και να ανεβαίνει στον ουρανό του ΣΕΦ, δίπλα από εκείνη με το «7» του Βασίλη Σπανούλη.
Συγκινημένος ο Γιώργος Πρίντεζης, δεν μπορούσε να κρύψει τα δάκρυα συγκίνησης και χαράς.
Μεταξύ άλλων, ανέφερε στην διάρκεια της εκδήλωσης:
«Καλησπέρα και από εμένα. Σήμερα νιώθω πολύ τυχερός γιατί είναι σαν να βλέπω τον επικήδειο μου. Τα συναισθήματα είναι ιδιαίτερα. Θυμάμαι όταν πάτησα για πρώτη φορά το παρκέ. Όταν ήμουν με ανθρώπους που είχα στο δωμάτιό μου. Καθόμουν σε μία γωνία μόνος και προσπάθησα να συνειδητοποιήσω που ήμουν. Ο κόσμος βλέπει ένα 2ωρο.
Έχω ζήσει πολλά συναισθήματα για αυτούς τους ανθρώπους που είναι εδώ, στην καθημερινότητα. Αυτά μου μένουν, μαζί με την αγάπη του κόσμου, περισσότερο από τίτλους. Ένα καλάθι μετράει πολύ αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις, ο σεβασμός είναι πάνω από οτιδήποτε άλλο. Όταν πρωτοήρθα εδώ δεν το περίμενα αυτό. Είμαι τυχερός με την γενιά του Ολυμπιακού που μεγάλωσα, 1996-97. Ίσως για αυτό μου έμειναν αυτά τα συναισθήματα και ήθελα να μείνω εδώ. Ακόμα και που έφυγα δε θα το άλλαζα, έπρεπε να γίνει για να καταλάβω ότι ανήκω εδώ.
Είμαι τυχερός γιατί συνεργάστηκα με πολλούς παίκτες και προπονητές. Θυμάμαι την τρέλα και την όρεξη των προέδρων από την πρώτη μέρα, την δίψα. Θυμάμαι με τον Μπαρτζώκα ήμουν στην Λάρισα. Με είχε βοηθήσει πάρα πολύ, στο πως να διαχειρίζομαι την αθλητικότητά μου. Με τον Κωστάρα τα λόγια είναι περιττά, είμαι πιο κοντά από όλους, τον αγαπάω πολύ και είστε τυχεροί που είναι αρχηγός. Ο Μπιλάρας είναι αδελφός μου, είμαι περήφανος που είναι εδώ. Με έπρηζε μπασκετικά και εγώ τον απέφευγα, ίσως αυτό να ήταν το μυστικό της επιτυχίας.
Με τον Σφαιρόπουλο ήρθα πιο κοντά από κάθε προπονητή. Με πίστεψε από όταν ήμουν τραυματίας. Πετύχαμε πολλά, τρυπήσαμε τα ταβάνια μας, τον εκτιμάω πάρα πολύ.
Τον Μίλαν τον είχα παίκτη, προπονητή, πρόεδρο, μας έφερνε νερά. Αυτός και αν είναι ψυχάρα.
Θα ήθελα να είναι εδώ ο Ντούντα. Ένας προπονητής που αν σε πίστευε γινόσουν καλύτερος. Συνεργάστηκα μαζί του και μακάρι να ήταν μαζί μας τώρα. Δεν θέλω να μακρηγορώ, συγγνώμη αν καθυστερώ. Οι κοντινοί μου άνθρωποι ξέρουν τι νιώθω, δε θέλω να τα λέω. Ευχαριστώ που ήρθατε εδώ μέσα στη ζέστη, ευχαριστώ τον Ολυμπιακό για αυτή την βραδιά που δεν φανταζόμουν ποτέ. Μακάρι αυτή η βραδιά να εμπνεύσει κάθε παιδί να μην τα παρατάει, να πιστεύει. Σε όλες τις δουλειές χρειάζεται παραπάνω δουλειά, πίστη. Να επιμένεις, να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό.
Από μικρός είχα ανθρώπους που με αγαπούσαν, που με είχαν προσγειωμένο. Θέλω να αναφέρω μόνο τον μάνατζερ μου, Γιώργο Δημητρόπουλο. Στην εποχή μου ένας παίκτης 15 χρονών το να έχει μάνατζερ ήταν παράλογο. Ήταν σαν δεύτερος πατέρας μου και πάντα μετά από καλά ματς μου έλεγε πως πρέπει να δουλέψω και άλλο και μετά από άσχημα να με εμψυχώσει. Είμαι τυχερός που είχα αυτούς τους ανθρώπους, τον μάνατζερ, την Χρύσα.
Οι γονείς πρέπει να είναι πάντα εκεί, να λένε τα καλά και τα κακά. Να κατευθύνουν με γνώμονα και την αγάπη και τον σεβασμό. Όταν έπρεπε να μιλήσω για το νέο μου συμβόλαιο, οι άνθρωποι μου μου έλεγαν μήπως πρέπει να δεις κάτι άλλο, να πας σε άλλες ομάδες. Δεν τους το είχα πει ακολούθησα το ένστικτό μου και το λέω και τώρα ότι νιώθω ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης όλων των εποχών με την αγάπη σας. Και αυτό το βλέπω και στην καθημερινότητα. Η αγάπη σας είναι μοναδική. Σας αγαπώ πολύ».
*πηγή φωτογραφίας: ΚΥΠΕ
