Με τον Κέιν και τον Μπέλινγκχαμ να διαπρέπουν εκτός Νησιού και τους Φόντεν, Σακά και Ράις να συναρπάζουν στην Premier League, υπάρχει σοβαρός λόγος αισιοδοξίας για την Αγγλία. Αναμφισβήτητα, η ομάδα είναι μία από τις πιο ισχυρές όλων των εποχών, καθιστώντας κατανοητό γιατί τα «Τρία Λιοντάρια» είναι ένα εκ των φαβορί για να σηκώσουν το τρόπαιο. Ωστόσο, η ιστορία διαφωνεί με την πραγματικότητα. Η Αγγλία δεν έχει κατακτήσει ποτέ το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, πλησιάζοντας βέβαια όσο ποτέ στο Euro 2020. Την ίδια ώρα ο Σάουθγκεϊτ, πήρε μεγάλο ρίσκο αφήνοντας εκτός 26αδας μεγάλα ονόματα όπως οι Γκρίλις, Ράσφορντ, Μαγκουάιρ, Σάντσο και Μάντισον.
Η Γαλλία ξεχειλίζει από ποιότητα και ισάξιες λύσεις σε κάθε θέση, σε ακόμα ένα τουρνουά. Ο Εμπαπέ ηγείται μιας ομάδας γεμάτης αστέρια και ταλέντα, με τους Γκριεζμάν και Ζιρού να τον πλαισιώνουν στην επίθεση, με το δίδυμο της Ρεάλ, Καμαβίνγκα και Τσουαμενί να προσφέρει σταθερότητα και δημιουργικότητα στη μεσαία γραμμή, ενώ οι Σαλιμπά, Κουντέ και Ερναντές αποτελούν αμυντικούς βράχους. Οι τελευταίες διοργανώσεις έκρυβαν πολύ πόνο για τους Les Bleus, πράγμα που σημαίνει ότι η εκδίκηση είναι ένα έξτρα κίνητρο για τους τρικολόρ.
Η τωρινή Γερμανία, εκ των πραγμάτων είναι ίσως η χειρότερη ομάδα εδώ και μια γενιά. Ωστόσο επειδή μιλάμε για γερμανικό dna, δεν μπορεί κανείς να μην την κατατάξει μέσα στα φαβορί. Επίσης το γεγονός πως είναι η οικοδέσποινα είναι στα συν για τη Μαντσάφτ, ενώ δεν μπορούμε να παραβλέψουμε, πως στις τάξεις της υπάρχουν παίκτες παγκόσμιας κλάσης, όπως οι Γκιουντογάν, Σανέ, Κίμιχ, Μουσιάλα. Ο Νάγκελσμαν μπορεί να είναι νεαρός, αλλά είναι ξεκάθαρα ένας ποιοτικός προπονητής.
Η Ισπανία βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο. Ο νέος προπονητής Ντελά Φουέντε είναι άπειρος σε ανώτερο επίπεδο. Οι μεθυστικές μέρες πριν από μια δεκαετία, όταν ο Τσάβι, ο Iνιέστα και ο Μπουσκέτς κυριαρχούσαν έχουν περάσει, αν και οι Ρόδρι και Πέδρι έχουν τη στόφα για να κυριαρχήσουν στην μπάλα με τον τυπικό τρόπο της La Roja.
Μέσα στην εξίσωση επιβάλλεται κατά την άποψη μας να βάλουμε και την Ολλανδία. Μπορεί να έχει την ταμπέλα του loser, ωστόσο το συγκρότημα του Κούμαν έχει μια μεγάλη ευκαιρία να αποτινάξει τη ρετσινιά. Μάλιστα η συγκυρία δημιουργεί συνειρμούς, καθώς σε γερμανικά γήπεδα το 1988, έχουν σηκώσει την μοναδική τους κούπα, το Euro. Οι Ολλανδοί επίσης διαθέτουν τρομερές μονάδες σε κάθε θέση. Ο Φαν Ντάικ, ο Ντεπάι, ο Ντε Γιόνκ, ο Ακέ, ο Σίμονς και οι άλλοι οράνιε πιστοποιούν το λόγου το αληθές.
Από τις λεγόμενες μεγάλες ομάδες, η Ιταλία με αυτό το ρόστερ, δεν πείθει ότι μπορεί να φτάσει μακριά. Το Βέλγιο δεν τα κατάφερε στη χρυσή εποχή του, οπότε οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ του για να τα καταφέρει να διακριθεί σε αυτή την χρονική στιγμή.
Σε ότι αφορά στα αουτσάιντερ, η Δανία και η Ελβετία, έχουν την πίστη, τους παίκτες και την ικανότητα να προχωρήσουν μακριά και ως εκ τούτου, μπορούν να γίνουν οι ευχάριστες εκπλήξεις της διοργάνωσης.
