Για 5,016 ημέρες ζει με τον HIV ο Αντώνης Παπάζογλου, για 5,016 ημέρες παλεύει όχι ενάντια στο γεγονός ότι είναι οροθετικός, αλλά με το ψυχολογικό φορτίο που η κοινωνία του επιβάλλει λόγω της νόσου του.
Μιλώντας στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση, αναφέρεται σε όσα έχουν να αντιμετωπίσουν οι οροθετικοί και πρόκειται να μιλήσει εκτενέστερα για αυτά αφού στο πλαίσιο του φετινού Cyprus Pride, η Κίνηση Συμπαράστασης για το AIDS διοργανώνει δυο ανοιχτές συζητήσεις με προσκεκλημένους ανθρώπους που ζουν με τον HIV. Η πρώτη θα γίνει την ερχόμενη Δευτέρα, 27 Μαϊου, στο Πρόζακ.
«Έχουν βελτιωθεί πολλά πράγματα, οι οροθετικοί δεν πεθαίνουν από AIDS πια, τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο και στην Ευρώπη, που υπάρχει καλή πρόσβαση σε φάρμακα. Υπάρχουν περιοχές στην Αφρική και στην Ασία που δεν έχουν το προνόμιο που έχουμε εμείς, να έχουμε πρόσβαση σε δωρεάν φάρμακα που σε κρατάνε στη ζωή, οπότε μπορούμε να μιλήσουμε για μια εποχή που είναι πολύ διαφορετική από τη δεκαετία του '80 και το πρώτο μισό της δεκαετίας του '90 που οι οροθετικοί πέθαιναν κατά χιλιάδες χωρίς πολλές ελπίδες.»
Επισημαίνει ότι ο οροθετικός που παίρνει την αγωγή του είναι μη μεταδοτικός, δεν μπορεί να μεταδώσει τον ιό ακόμα και με απροφύλακτη σεξουαλική επαφή. «Ενώ υπάρχει αυτή η εκπληκτική πρόοδος της ιατρικής, η κοινωνία φαίνεται να μην έχει πιάσει το μήνυμα», τονίζει αναφερόμενος στα ταμπού του κόσμου απέναντι στους οροθετικούς.
«Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι οι οποίοι αποκλείουν τους οροθετικούς, υπάρχουν ακόμα γιατροί που το κάνουν. Στην καθημερινότητά τους οι οροθετικοί ακόμα αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα και πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας που δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο την καθημερινή τους ζωή και την ψυχική τους υγεία.»
Επισημαίνει ότι ο λόγος που μιλά δημόσια είναι για να μπορούμε να το συζητάμε με άνεση και κάποια στιγμή να σταματήσει να είναι ανάγκη να το συζητάμε.
«Πηγαίνω στον γιατρό μου δύο φορές τον χρόνο, παίρνω ένα χαπάκι την ημέρα, γεια σας, δεν έχει κάτι άλλο. Είναι όλα τα υπόλοιπα που δυσκολεύουν τη ζωή ενός οροθετικού, οι αντιδράσεις του κόσμου, οι φοβικές αντιδράσεις των ανθρώπων, οι προκαταλήψεις, οι αντιδράσεις συγγενών και φίλων.»
Σημείωσε ότι «έχασε» πολλούς ανθρώπους από τη ζωή του όταν έμαθαν ότι είναι οροθετικός.
«Η ζωή με τον HIV είναι μια μάχη καθημερινή επειδή έχεις βιώσει την απόρριψη από την οικογένεια, από φίλους, από σεξουαλικούς συντρόφους, παλεύεις συνεχώς με τον φόβο να μην το μάθουν στη δουλειά και σε απολύσουν, τα χρόνια που δεν ξέραμε για την φαρμακευτική αγωγή, σεξουαλικές επαφές με απόλυτο τρόμο και όλο αυτό το φορτίο το ψυχολογικό πρέπει να το αντιμετωπίσεις καθημερινά.»
