Του Γιώργου Χρυσάνθου
Στη μάχη για απομάκρυνση ολοένα και περισσότερων ανθρώπων που αναζητούν ένα ασφαλές και ειρηνικό μέρος για να μείνουν όσο χρειαστεί ή ακόμα και για πάντα…και ένας Έλληνας. Ο Βίκτωρας, οδηγός από τη Θεσσαλονίκη, δίχως να σκεφτεί λεπτό πήρε την απόφαση να μεταβεί στα σύνορα Ουκρανίας – Ρουμανία. Εκεί τον συνάντησε ο δημοσιογράφος του Alpha Γιώργος Χρυσάνθου.
-Βίκτωρα μου από που ήρθες;
-Ήρθαμε από την Ελλάδα.
-Ήρθατε οδικώς;
-Οδικώς έχω πάρει χαρτί από εθελοντισμό από την πρεσβεία στη Θεσσαλονίκη.
Ο Βίκτωρας, αλλά και όλοι οι εθελοντές που σπεύδουν στα σημεία των συνόρων που αποτελούν γραμμή βοήθειας για χιλιάδες πρόσφυγες, βλέπει τον πόνο στα μάτια των ανθρώπων. Μισοί απέναντι στη νέα τους ζωή που με βίαιο τρόπο αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την γη τους αλλά και τους αγαπημένους τους.
-Πώς είναι η κατάσταση με τους ανθρώπους που φέρνεις;
-Είναι χάλια, χάλια ο κόσμος, η Μαριούπολη δεν υπάρχει, Χάρκοβο δεν υπάρχει, Σούμε μισό μισό
-Θα φέρετε κι άλλο κόσμο;
-Βεβαίως ναι κάνω αυτό το δρομολόγιο για τον κόσμο.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΠΙΣΩ
Κάποιοι φεύγουν, κάποιοι άλλοι μένουν πίσω. Με πόνο ψυχής μητέρες αφήνουν τα παιδιά τους στην καμένη γη. Το μυαλό τους όμως μονίμως εκεί. Κάτι τέτοιο βιώνει και η ελληνόφωνη Ουκρανή που έφυγε με μισή καρδιά από την χώρα.
-Από πού ήρθατε;
-Από Ουκρανία.
-Από ποια περιοχή;
-Από Δυτική Ουκρανία, εδώ κοντά στην Ρουμανία, δεν είμαστε μακριά από εδώ.
-Πως είναι η κατάσταση εκεί;
-Σε εμάς ήσυχα, αλλά ανατολικά είναι πάρα πολλά τα προβλήματα και φεύγει όλος ο κόσμος προς εμάς και μετά από εδώ. Εμείς πάμε Ελλάδα, Κέρκυρα…
-Θα μείνετε μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος;
-Τα παιδιά μου έχουν μείνει πίσω δεν θέλουν να φύγουν.
ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Παραμένοντας λεπτό με λεπτό εκεί όπου συρρέουν χιλιάδες κάθε ώρα, είναι και αυτοί οι άνθρωποι που νυχθημερόν βρίσκονται στο πλευρό των προσφύγων. Όπως ο Νικήτας Κανάκης, από την ομάδα των Ελλήνων Γιατρών του κόσμου.
Νικήτας Κανάκης – Έλληνες Γιατροί του Κόσμου
‘’Ήδη δώσαμε φάρμακα εδώ…είμαστε με την κινητά μονάδα συνέχεια με βάρδιες.’’‘’Πριν λίγο μάλιστα μας φωνάξανε γιατί κάποιος που δεν μπόρεσε να πάρει τα φάρμακά του χρειαζόταν βοήθεια…φεύγουν χωρίς τα φάρμακα τους και θα έχουν πολλά προβλήματα…ταλαιπωρημένοι.’’
