Του Νικόλα Ζαννέττου
Το ναυάγιο στο Κραν Μοντάνα αποτελεί πλέον άλλη μια σελίδα στην ιστορία του κυπριακού, ακόμα και αν στη Λευκωσία συζητείται ποιος και τι έφταιξε για να οδηγηθούμε σε αυτό.
Αυτή τη στιγμή επικρατούν τρεις σχολές σκέψης:
- Αυτή του Προεδρικού, που στέλνει το μήνυμα ότι σε όλη τη διαδρομή μέχρι και το Κραν Μοντάνα, πορεύτηκε αποφασιστικά για λύση, ωστόσο τα πράγματα κόλλησαν στην αδιάλλακτη Τουρκία.
- Αυτή του ΑΚΕΛ, που θέλει τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να «κλώτσησε» μια ευκαιρία για λύση του κυπριακού στο Κραν Μοντάνα, λόγω σκοπιμοτήτων ενόψει των προεδρικών εκλογών.
- Αυτή των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου, που βλέπουν το ναυάγιο της διαδικασίας ως μια λογική εξέλιξη λόγω της αποτυχημένης στρατηγικής που ακολουθήθηκε.
Το επόμενο διάστημα το κυπριακό θα απασχολήσει τον δημόσιο διάλογο λόγω των επικείμενων Προεδρικών εκλογών πάρα το γεγονός ότι δεν υπάρχει στον ορίζοντα οποιαδήποτε ένδειξη για επανέναρξη του διαλόγου. Μπορεί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να μετέφερε στον Γκουτέρες την ετοιμότητα του για επανέναρξη της διαδικασίας, ωστόσο «it takes two to tango» και οι πληροφορίες λένε, πως ο Ερντογάν, έστειλε το μήνυμα στον Γκουτέρες, ότι είναι «νωρίς» να μιλάμε για επανέναρξη.
Ο Τούρκος Πρόεδρος φαίνεται να αναμένει το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών, αλλά και των αυστριακών αργότερα τον Οκτώβριο. Αναμένει να διαφανεί κατά πόσο οι ισχυρές φωνές της ΕΕ θα παραμείνουν συνεπείς στην «αντι-τουρκική» ρητορική, η οποία αναπτύχθηκε το τελευταίο διάστημα, ούτως ώστε να διαπιστώσει αν θα μπορούσε να ευελπιστεί σε διπλωματικά ωφέλη από την τυχόν ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας.
Στο ψευδοκράτος οι φωνές κατά της λύσης του κυπριακού κάνουν τα πάντα με στόχο την περαιτέρω παγίωση των τετελεσμένων της εισβολής. Ο παράγοντας χρόνος πάντα λειτουργούσε εις βάρος της ελληνοκυπριακής πλευράς στο κυπριακό πρόβλημα, όμως σήμερα αυτές οι φωνές εντός της τ/κ κοινότητας αναδεικνύουν στο μέγιστο βαθμό την τραγική επίδραση που έχει η παρέλευση του χρόνου.
