του Χριστόφορου Νέστωρος
Φιγούρες παιδιών περιπλανώνται στα αποκαΐδια. Προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν ότι μέχρι πριν από μερικές μέρες, αυτό ήταν το σπίτι τους. Αυτά είναι τα ποδήλατα με τα οποία τριγύριζαν ξέγνοιαστα στο πράσινο, μέχρι την ώρα που ο πύρινος όλεθρος, έκαψε τον κόσμο που είχαν κτίσει. Όχι όμως τις ελπίδες και τα όνειρα τους.
Είναι τα τέσσερα παιδιά του Κωνσταντίνου, ενός νεαρού βιοπαλαιστή που είδε τους κόπους μιας ζωής να χάνονται στις στάχτες μέσα σε λίγα λεπτά.
Κωνσταντίνος
"Καταστράφηκα μέσα σε μια-δυο ώρες. Ήταν τα δωμάτια των μωρών, τα κρεβάτια τους. Δεν έμεινε τίπότα, ούτε ένα βελόνι."
Δεν κατάφερε να διασώσει τίποτα καθώς την ώρα της μεγάλης πυρκαγιάς απουσίαζε με την οικογένειά του. Όταν επέστρεψε αυτό που αντίκρισε ήταν η απόλυτη καταστροφή.
Στο πέρασμά της η φωτιά έλιωσε στην κυριολεξία το σπίτι του Κωνσταντίνου, το οποίο μεταμορφώθηκε σε μια άμορφη μάζα σιδερικών.
Κωνσταντίνος
"Είναι χειρότερα και από τη Συρία. Δεν θέλω να έρχομαι και να βλέπω αυτό το πράγμα, ήταν ένας παράδεισος και έγινε κάρβουνο."
Οι άνθρωποι της υπαίθρου, δεν έχουν την δύναμη να ορθοποδήσουν χωρίς την βοήθεια του κράτους.
Κωνσταντίνος
"Η κυβέρνηση έπρεπε να μας βοηθήσει χτες, δε φταίμε εμείς για κάποιον άνθρωπο που έβαλε φωτιά."
Από μικρός στα χωράφια ο Ευάνθης, έκτισε τα όνειρά του στην Ακαπνού.
Ευάνθης Μιχαήλ - Νέος Γεωργός
"Η πυρκαγιά αυτή μας έκοψε τα πόδια μας, ήταν το βήμα για να εξελιχθούμε και μας δίπλωσε. Έκοψε τα φτερά μας. Έκανε μας να σκεφτόμαστε ότι έχουμε αύριο σε αυτό το επάγγελμα."
Ελπίζει ότι οι αρμόδιοι αυτή την φορά δε θα μείνουν στα λόγια, ότι θα γίνουν πράξεις και ότι δε θα μπλέξουν για ακόμη μια φορά στον κυκεώνα της γραφειοκρατίας.
Ευάνθης Μιχαήλ
"Ζητούμε την άμεση ανταπόκριση του κράτους για να ορθοποδήσουμε ξανά."
Τα παιδιά είναι η ελπίδα. Στο περιφερειακό δημοτικό σχολείο Ιαματικής στην Επταγώνια υποδέχονται τον Υπουργό Γεωργίας, τραγουδώντας ότι όλα θα ξαναγίνουν απ΄ την αρχή.
"Καλως μας ήρθες υπουργέ, να δεις τους τόπους που εκρούσασην μαζί με την καρδιά μας."
Τι και αν η φωτιά ρήμαξε το σχολείο τους. Θα φυτέψουν νέα δέντρα στη θέση αυτών που κάηκαν και στέλνουν μήνημα στον Υπουργό.
"Δε θα ακούσεις τραουδκιάν, μήτε βοσκού πηδκιάβλιν, να 'ρτεις και να σε δούμε, το χέρι σου στην πούγκαν σου, στον πόνο που πονούμε."
Οι πύρινες γλώσσες απείλησαν, αλλά ευτυχώς δεν κατέστρεψαν το περιφερειακό σχολειο Ιαματικής στην Επταγώνια. Ωστόσο το προαύλιο με δεκάδες δέντρα που φύτεψαν οι μικροί μαθητές έγιναν στάχτη.
Ηλίας Ηλία - Εκπαιδευτικός
"Το κτίριο δεν έχει πάθε κάτι λόγω της μεγάλης προστασίας που είχε απο την Πυροσβεστική. Ελπίζω με τη βοήθεια άλλων φορέων να ξαναπρασινίσει το σχολείο μας."
Συμβολικά ο Κώστας Καδής φύτεψε τρία νέα κυπαρίσσια.
