Του Γιώργου Χρυσάνθου
Το ημερολόγιο έγραφε 10 Ιουλίου του 2002, όταν ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Ευάγγελος Φλωράκης και ακόμη τέσσερις αξιωματικοί, έχαναν τη ζωή τους, μετά την πτώση του στρατιωτικού ελικοπτέρου.
Είχαν επιβιβαστεί σε αυτό από το αεροδρόμιο Λακατάμιας, με προορισμό τη αεροπορική βάση Ανδρέα Παπανδρέου στην Πάφο.
Δυο χιλιόμετρα πριν την προσγείωση συμβαίνει το μοιραίο. Από την πτώση του ελικοπτέρου στα Κούκλια και οι πέντε στρατιωτικοί σκοτώνονται ακαριαία.
Στον δρόμο για την αθανασία, τον Ευάγγελο Φλωράκη συνόδευσαν ο Διοικητής Αεροπορίας Αντιπτέραρχος Στυλιανός Δεμένεγας, ο Επισμηναγός Πάρης Αθανασιάδης, ο Πλωτάρχης Νικόλαος Γεωργίου και Σμηναγός Μιχάλης Σιακαλλής
Κώστας Χαμπιαούρης - Επίτροπος Ορεινών Κοινοτήτων
Από τις επίγειες επάλξεις του έθνους, πέρασαν στα υψηλότερα δώματα των ηρώων του Ελληνισμού.
Στρατιωτική και πολιτική ηγεσία, καθώς επίσης και πλήθος κόσμου τίμησε την μνήμη του Ευάγγελου Φλωράκη και των υπολοίπων αδικοχαμένων αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς, σε μνημόσυνο που τελέστηκε στον ναό Αποστόλου Λουκά στα Κούκλια.
Και οι πέντε κατέθεσαν ότι πολυτιμότερο είχαν, σφραγίζοντας με τον τραγικό θάνατο, το συμβόλαιο τιμής με την πατρίδα.
Ενώ έγινε και μεταφορά φλόγας από την Αεροπορική Βάση Ανδρέας Παπανδρέου στο χώρο του Μνημείου που έχει ανεγερθεί στο σημείο ακριβώς της θυσίας τους.
