Χάνεται μία 16χρονη και ο κηδεμόνας της, το πρόσωπο δηλαδή εκείνο που είναι καθόλα υπεύθυνο για την ευημερία και ασφάλεία της, το παίρνει χαμπάρι 15 μέρες μετά και πηγαίνει στην Αστυνομία και καταγγέλλει την εξαφάνιση.
Αν θα μιλούσαμε για μία τυπική οικογένεια, το πιο πιθανό στην προκειμένη περίπτωση θα ήταν οι γονείς/κηδεμόνες αυτού του κοριτσιού να κατηγορηθούν για παραμέληση ανηλίκου.
Όταν όμως η ανήλικη αυτή είναι Σομαλή μετανάστρια και τον ρόλο γονέα/κηδεμόνα έχουν αναλάβει εκ του νόμου οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας (ΥΚΕ) οι οποίες έχουν αναθέσει τον ρόλο της «νταντάς» σε μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση, τότε το σκηνικό για κάποιο λόγο αλλάζει, γίνεται θολό, μετέωρο και κατά κάποιο τρόπο, άμοιρο ευθυνών.
Όταν μάλιστα επιχειρείς να εντοπίσεις ποιος τελικά έχει την ευθύνη: ο γονιός, η νταντά; Ξαφνικά διαπιστώνεις με έκπληξη πως έχεις μπει σ’ έναν λαβύρινθο ευθυνών, αδυνατώντας να καταλάβεις σε ποιου τελικά τα χέρια βρίσκεται το μπαλάκι.
Αυτά εν ολίγοις προκύπτουν από την εδώ και μία εβδομάδα προσπάθειά μας δημοσιογραφικά να πάρουμε απαντήσεις σε σχέση με το θέμα που προβάλαμε στις 11/1/24 και που αφορούσε την εξαφάνισης μίας 16χρονης Σομαλής, την κηδεμονία της οποίας είχαν οι ΥΚΕ και διέμενε σε δομή ανήλικων μεταναστών στη Λευκωσία, που διαχειριζόταν Μη Κυβερνητική Οργάνωση. Η ανήλικη που τα ίχνη της χάθηκαν στις 22 Δεκεμβρίου 2023, καταγγέλθηκε ως ελλείπουσα από τις ΥΚΕ στην Αστυνομία ούτε μία, ούτε δύο, αλλά 15 μέρες μετά. Αν αυτό δεν είναι πλημμελής άσκηση κηδεμονικών καθηκόντων, τότε πραγματικά δεν ξέρω τι είναι…
Στο πλαίσιο της πρώτης δημοσίευσής μας για το θέμα, η Διευθύντρια των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, κ. Μαρία Κυρατζή, μάς είπε πως πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό, ενώ όταν την ρωτήσαμε σε ποια ΜΚΟ η Υπηρεσία της είχε αναθέσει τη διαχείριση της εν λόγω δομής, δυστυχώς δεν πήραμε απάντηση.
Το περιστατικό μεμονωμένο δεν είναι, και αυτό αποδεικνύεται και από άλλες περιπτώσεις εξαφανίσεων που καταγγέλθηκαν μέρες μετά, ενώ σε μία περίπτωση πέρασαν τέσσερις μήνες από την εξαφάνιση 17χρονης μέχρι να καταγγελθεί στην Αστυνομία ότι το κορίτσι αυτό έχει χαθεί.
Ακόμη όμως κι αν δεχθούμε τον όρο «μεμονωμένο» είναι αδύνατο να δεχθούμε ότι η υπόθεση δεν χρήζει προβολής, προσοχής και έρευνας εκ μέρους πολιτικά υπευθύνων, αφού είτε το θέλουμε είτε όχι, έχουμε να κάνουμε με ανήλικα πρόσωπα με το καθεστώς μετανάστη τα οποία εκ των πραγμάτων, απουσία της δέουσας κηδεμονίας, μπορεί πανεύκολα να γίνουν έρμαια της κάθε είδους εκμετάλλευσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ζωή και ασφάλειά τους. Δεν λέμε πως στην προκειμένη περίπτωση συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά κανένας δεν μπορεί να το αποκλείσει ως ενδεχόμενο, είτε στην περίπτωση της 16χρονης από τη Σομαλία, είτε στην περίπτωση της οποιασδήποτε ανήλικης ή του οποιουδήποτε ανήλικου, χάνεται από δομές για τις οποίες στην τελική, την ευθύνη έχει η ίδια η Κυπριακή Δημοκρατία.
Αν αναδύεται μια καυστική εσάνς από το παρόν κείμενο, υπόσχομαι δεν είναι αυτοσκοπός. Προέκυψε συνεπεία της δυστοκίας που με λύπη μας αντιμετωπίσαμε, όταν προσπαθήσαμε να πάρουμε σαφείς απαντήσεις:
- Γιατί έφυγε από την δομή η ανήλικη;
- Ποια ΜΚΟ είχε τη διαχείρισή της δομής αυτής;
- Γιατί οι υπεύθυνοι κατήγγειλαν την εξαφάνισή της 15 μέρες μετά;
- Γιατί κάθε τρεις και λίγο ανήλικοι μετανάστες το σκάνε από τις δομές;
- Γιατί κάθε τρεις και λίγο ανήλικοι τα κάνουν γυαλιά καρφιά σε δομές;
- Πόσα λεφτά δίνει το κράτος σε ΜΚΟ για να διαχειρίζονται τέτοιες δομές;
Και τελικά τι συμβαίνει ακριβώς με αυτές τις δομές; Πόσες έχουμε, πού τις έχουμε και πόσα παιδιά στεγάζονται σε αυτές και είναι υπό την ευθύνη του κράτους;
Το ρεπορτάζ σαφέστατα δεν θα μείνει εδώ αλλά θα συνεχιστεί μέχρι να λάβουμε σαφείς και ξεκάθαρες απαντήσεις για όλα τα πιο πάνω, και μέχρι οι αρμόδιοι συνειδητοποιήσουν επιτέλους ότι οι ευθύνες τους δεν εξαντλούνται ούτε σε μνημόνια συνεργασίας, ούτε σε συμφωνίες και ανανεώσεις συνεργασιών, ούτε σε σποτάκια με φόντο το μεταναστευτικό και το πόσο ευαισθητοποιημένοι είμαστε απέναντι στη διαχείριση και προστασία αυτών των ανθρώπων.
