Οι τέσσερις... σωματοφύλακες του κυπριακού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη, έδωσαν τις πρώτες... μονομαχίες και πλέον τα πράγματα αρχίζουν και ξεκαθαρίζουν. Κοινός παρανομαστής ως συμπέρασμα για την τετράδα που ρίχθηκε στην μάχη των ευρωπαικών κυπέλλων, είναι πως όλοι μπορούν να προκριθούν. Οι μισοί άνοιξαν ήδη τον δρόμο για τον τρίτο προκριματικό, οι άλλοι δυο έχουν μπροστά τους ένα βουνό να ανέβουν.
Ας πάρουμε τα πράγματα χρονικά. Ο ΑΠΟΕΛ κρινόμενος εκ του αποτελέσματος πέτυχε στο Μαυροβούνιο. Μέχρι εκεί. Αγωνιστικά δεν έπεισε κανέναν και για να πω την αλήθεια μάλλον δημιούργησε μουρμούρα στις τάξεις των οπαδών του. Την συγκεκριμένη στιγμή η γκρίνια δεν εξυπηρετεί σε τίποτα, αντιθέτως κάνει κακό. Οι πρωταθλητές με την ποιότητα που έχουν προσθέσει στο φετινό τους ρόστερ, έχουν τεράστια περιθώρια βελτίωσης που θα αρχίζουν να φαίνονται παιχνίδι με παιχνίδι. Μια καλή ευκαιρία για να δούμε στην πράξη ένα κομμάτι των πραγματικών δυνατοτήτων των νέων παικτών, αποτελεί ο επαναληπτικός με την Σούτιεσκα. Στη ρεβάνς η απάντηση στους επικριτές θα δοθεί μόνο με μια άνετη πρόκριση.
Πάμε στην ΑΕΚ, που εμφάνισε δυο πρόσωπα, σαν τον Ιανό, τον αρχαιότερο θεό των Ρωμαίων. Ο Ιανός ήταν η θεότητα που συμβόλιζε την έναρξη και την μετάβαση. Έτσι ακριβώς έγινε και στην Αρένα. Η αρχή ήταν κακή, όμως η συνέχεια, το μεταβατικό στάδιο δηλαδή, ήταν θριαμβευτικό. Έβαλε βέβαια και το χεράκι του ο Μιλάνοβ, αλλά η εικόνα άλλαξε κυρίως από την συμπεριφορά των παικτών του Ιδιάκεθ. Είδαν την ευκαιρία και την άρπαξαν. Το αριθμητικό πλεονέκτημα αμέσως έγινε όπλο στην φαρέτρα της ομάδας της Λάρνακας, που άρχισε να εξαπολύει τα βέλη της στην βουλγάρικη άμυνα, την οποία πλήγωσε τρεις φορές. Η ΑΕΚ είναι το μεγάλο αφεντικό για την πρόκριση και μόνο αν επιδείξει τάσεις αυτοκτονίας στην Σόφια θα χάσει το εισιτήριο για τον επόμενο γύρο, εκεί που μάλλον την περιμένει η Γάνδη, που νίκησε 6-3 την Βιτόρουλ, στο πιο χορταστικό ματς των προκριματικών.
Ο σκοπός σαφέστατα αγιάζει τα μέσα. Αυτό ισχύει για όλους. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω. Αυτό ακριβώς έκανε και η ΑΕΛ στο Κλεάνθης Βικελίδης. Έπαιξε για το αποτέλεσμα με τακτική που θα της επέτρεπε να το πάρει. Και τα κατάφερε. Αδυνατώ να κατανοήσω την επικριτική διάθεση των συναδέλφων από την Θεσσαλονίκη για το παιχνίδι των Λεμεσιάνων. Λες και όταν χρειάστηκε ή αν χρειαστεί στο μέλλον δεν θα έκανε το ίδιο η ομάδα της οποίας καλύπτουν το ρεπορτάζ. Τότε βέβαια θα ...βαφτιζόταν μετρ της τακτικής ο Παντελίδης, χθες χαρακτηρίστηκε καταστροφέας ο Κέρκεζ. Η μόνη ομάδα που δικαιούται στον πλανήτη να μιλά ( και δεν το κάνει κιόλας) για ομάδες που πηγαίνουν να παίξουν αντιποδόσφαιρο όταν την αντιμετωπίζουν, είναι η Μπαρτσελόνα και ουδεμία άλλη. Στο δια ταύτα. Η ΑΕΛ έχει πλέον την μπάλα στα πόδια της. Θα είναι πολύ δύσκολο στην ρεβάνς απέναντι σε μια ομάδα με μεγαλύτερο μπάτζετ και χρηματιστηριακή αξία, αλλά όχι ακατόρθωτο.
Κλείνω με τον Απόλλωνα, που ομολογώ με απογοήτευσε. Περίμενα πως θα καθαρίσει την πρόκριση από την Ιρλανδία, καθώς οι γαλάζιοι είναι σαφέστατα καλύτερη και πιο έμπειρη ομάδα από την Σάμροκ Ρόβερς. Η ομάδα του Σοφρώνη Αυγουστή πλήρωσε τα λάθη στα στημένα και παρασύρθηκε από τον ρυθμό των γηπεδούχων. Στην ρεβάνς και έχοντας πάρει τα μαθήματα του, δεν βλέπω πως ο Απόλλωνας δεν θα περάσει. Να με συμπαθά ο Άγιος Πατρικιος και μεγάλη η χάρη του, αλλά στην Κύπρο οι Λεμεσιανοί θα... μαδήσουν το ιρλανδικό τριφύλλι.
