Με τον καλύτερο δυνατό τρόπο άρχισε ο Ανδρόνικος Κακουλλής, τη νέα σεζόν στο πρωτάθλημα Cyta, ο οποίος πέτυχε δύο γκολ στη νίκη της Ομόνοιας με 4-2 απέναντι στη Νέα Σαλαμίνας.
Ο Κύπριος επιθετικός ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «Total Green» και μίλησε για πολλά και ενδιαφέροντα.
Στο επίκεντρο φυσικά η κριτική που δέχθηκε, η παρουσία του στην ομάδα, καθώς και οι στόχοι του για τη φετινή ποδοσφαιρική χρονιά.
Αναλυτικά οι δηλώσεις:
«Βλέπω ότι η ομάδα κάνει βήματα μπροστά και στόχος είναι να συνεχίσουμε».
Για τους νεαρούς στην Ομόνοια και το νέο πρότζεκτ: «Στο εξωτερικό είναι διαφορετική η νοοτροπία. Στα 22 σου στο εξωτερικό είσαι μεγάλος. Έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμα. Δεν το σκέφτομαι αυτό εγώ, ούτε οι συμπάικτες μου και στο χέρι μας είναι να αποδείξουμε ο κάθε ένας ξεχωριστά».
Για το ξεκίνημα του και για το γεγονός ότι αμφισβητήθηκε: «Ο χρόνος θα το κρίνει αυτό. Δεν βάζω έξτρα πίεση στον εαυτό μου. Έχουμε πολλούς παίκτες. Στο τελευταίο παιχνίδι ήρθα εγώ από τον πάγκο και σκόραρα, από βδομάδας μπορεί να είμαι εγώ βασικός και να έρθει άλλος να κάνει την διαφορά από τον πάγκο. Υπάρχει ο χώρος που δίνονται απαντήσεις και εκεί πρέπει να μιλάμε».
Για την κριτική του τελευταίου διαστήματος: «Όπως δεν πρέπει τα θετικά σχόλια να σε ανεβάζουν το ίδιο και με τα αρνητικά, δεν πρέπει να τα λαμβάνουμε υπόψην. Τον τελευταίο καιρό προσπάθησα να τα αποβάλω αυτά και δέχθηκα ένα κύμα αγάπης, πήρα πολλά θετικά μηνύματα χωρίς να ξέρω τι ειπώθηκε. Δεν έβλεπα καν τα αρνητικά μηνύματα. Τους ευχαριστώ όλους για τα θετικά σχόλια, με βοήθησαν πολύ».
Για το πως νιώθει που αγωνίζεται στην Ομόνοια: «Ήταν το όνειρο μου να παίξω στην Ομόνοια, να φορέσω το νούμερο 9 και να πάρω και το περιβραχιόνιο».
Για τους ποδοσφαιριστές που βοηθούν τους νεαρότερους: «Οι πάικτες που δίνουν το κάτι έξτρα είναι ο Φαμπιάνο, ο Λέζιακς, ο αρχηγός Κούσουλος, ο Μπασιρού, ο Λανγκ, ο Μίλετιτς που έχουν παραστάσεις από πιο ψηλό επίπεδο. Εμείς οι νεαροί είναι πιο εύκολο στο παιχνίδι να ξεφύγουμε και έρχονται αυτοί οι πιο έμεπιροι να μας καθοδηγήσουν. Εγώ όταν πάω προπόνηση δεν νιώθω τα 10 χρόνια διαφοράς με τον Μπασριρού, τα 12 χρόνια με τον Λέζιακς και τα 13 με τον Φαμπιάνο. Κάθε μέρα που περνά δένουμε ακόμα περισσότερο».
