Ο ΑΠΟΕΛ εδώ και ένα μήνα τουλάχιστον παρουσιάζει μια κάκιστη εικόνα μέσα στον αγωνιστικό χώρο, η οποία αντανακλά και στα αποτελέσματα της ομάδα. Χαρακτηριστικό στους έξι αγώνες της Β΄ φάσης έχει τρεις νίκες, μια ισοπαλία και δυο ήττες, ενώ αυτό το διάστημα έφερε και δυο ισοπαλίες για το κύπελλο. Ο κοινός παρονομαστής αυτών των οκτώ αγώνων ήταν η τραγική εικόνα που παρουσίασε μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Οι λόγοι που μπορούμε να επικαλεστούμε ώστε να εξηγήσουμε αυτό το φαινόμενο είναι πάρα πολύ, κάποιοι μάλιστα αναλύθηκαν ενδελεχώς σε προηγούμενο κείμενο μας (κόπωση, τραυματισμοί, μεταγραφικές επιλογές Ιανουαρίου).
Με τις εμφανίσεις των τελευταίων εβδομάδων όλοι πλέον κατανοούμε αυτό που ήταν κοινό μυστικό, ότι στην πραγματικότητα οι «γαλαζοκίτρινοι» δεν έχουν δυο ισάξιες εντεκάδες όπως διατείνονται οι διοικούντες της ομάδας. Ναι, ο ΑΠΟΕΛ έχει βάθος στο ρόστερ του σε σχέση με τους αντιπάλους του, όμως υπάρχουν κάποιοι ποδοσφαιριστές (αρκετοί για την ακρίβεια) που αν απουσιάσουν ή αν βγουν εκτός ρυθμού είναι πρόβλημα. Ποδοσφαιριστές όπως οι Βινίσιους, Μοράις, Σωτηρίου, Εφραίμ, Μιλάνοφ σε περίπτωση απουσίας τους ή ντεφορμάρισματος τους η ομάδα δυσκολεύεται να τους αντικαταστήσει επάξια. Αυτό είναι μια πραγματικότητα την οποία πληρώνει σήμερα ο ΑΠΟΕΛ.
Σε αυτό το κομμάτι, δεν είναι άμοιρη ευθυνών η τεχνική ηγεσία. Μπορεί ο ΑΠΟΕΛ να έδωσε μέχρι σήμερα 53 επίσημους αγώνες, όμως η τεχνική ηγεσία θα έπρεπε με τον προγραμματισμό της να «προστατεύσει» από τυχόν κόπωση ποδοσφαιριστές κλειδιά, τους οποίους χρειάζεται τώρα, αλλά δεν έχει. Τρανό παράδειγμα ο Πιέρος Σωτηρίου, ο οποίος φέτος αγωνίστηκε υπερδιπλάσια παιχνίδια σε σχέση με πέρσι, αποτέλεσμα, τώρα που η ομάδα τον χρειάζεται να μην μπορεί να αποδώσει τα αναμενόμενα.
