Σύμφωνοι, το 2020 ήταν κατά τα άλλα μια κακή χρονιά. Κάκιστη, για την ακρίβεια. Η πανδημία του κορωνοϊού επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητα και μας στέρησε (και συνεχίζει να μας στερεί) πράγματα τα οποία θεωρούσαμε αυτονόητα.
Όπως ήταν λογικό, ο αθλητισμός ακόμη μετρά τις πληγές του, καθώς πολλές μεγάλες διοργανώσεις μπήκαν στον «πάγο». Άλλες αναβλήθηκαν επ’ αόριστον, άλλες για λίγους μήνες κι άλλες για έναν ολόκληρο χρόνο (βλ. Euro και Ολυμπιακοί Αγώνες). Ωστόσο, είχαμε και κάποια θετικά πράγματα μέσα στο έτος που μας εγκαταλείπει. Στο ποδόσφαιρο, μάλιστα, είχαμε και κάποια αξιοσημείωτα.
Η «αχτύπητη» Μπάγερν
Αν κάποια ομάδα ξεχώρισε σε αυτό το έτος, αυτή είναι η Μπάγερν Μονάχου, χωρίς καμία αμφιβολία. Οι Βαυαροί, παρότι άλλαξαν προπονητή μεσούσης της περασμένης χρονιάς (με τον Φλικ να αντικαθιστά τον Κόβατς) κατάφεραν κάτι το ανεπανάληπτο. Όχι μόνο διατήρησαν τα σκήπτρα στη Μπουντεσλίγκα, όχι μόνο πήραν το Κύπελλο δια περιπάτου, αλλά κατέκτησαν το Τσάμπιονς Λιγκ μόνο με νίκες! Εντάξει, η διοργάνωση της περασμένης χρονιάς δεν διεξήχθη υπό φυσιολογικές συνθήκες, καθώς οι αναμετρήσεις σε προημιτελικά και ημιτελικά ήταν μονές. Εντούτοις, αυτό δεν αναιρεί ότι η πορεία της Μπάγερν ήταν εντυπωσιακή, έχοντας ως highlight το «εκκωφαντικό» 8-2 επί της Μπαρσελόνα στα προημιτελικά. Στη φάση των ομίλων ήρθε πρώτη κόντρα σε Τότεναμ, Ολυμπιακό και Ερυθρό Αστέρα, απέκλεισε στους «16» την Τσέλσι, κέρδισε τη Λιόν στα ημιτελικά και σήκωσε το τρόπαιο, επικρατώντας 1-0 της Παρί με γκολ ενός Παριζιάνου: του Κίνγκσλεϊ Κομάν.
Παρεμπιπτόντως, το Final-8 σε Τσάμπιονς και Γιουρόπα Λιγκ άρεσε πολύ σαν ιδέα στην ΟΥΕΦΑ, αλλά και σε αρκετούς ποδοσφαιρόφιλους. Η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία έχει στο νου της να το εφαρμόσει και στο μέλλον, αλλά με τη μορφή του Final-4, όπως γίνεται, για παράδειγμα, στο μπάσκετ και συγκεκριμένα στην Ευρωλίγκα. Σαν ιδέα δεν είναι κακή, πάντως. Ωστόσο, αυτό με τις άδειες κερκίδες (ιδιαίτερα στον τελικό) ήταν τουλάχιστον αποκαρδιωτικό. «Μαύριζε» η ψυχή σου με αυτή την εικόνα.
Σεβίλλη League
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η διοργάνωσή της. Ένα τουρνουά, το οποίο κατέκτησε για πρώτη φορά το 2006 κόντρα στη Μίντλεσμπρο, όταν το λέγαμε ακόμη «Κύπελλο ΟΥΕΦΑ». Από εκείνη τη χρονιά κι έπειτα, η Σεβίλλη πήρε το τρόπαιο άλλες πέντε φορές. Το 2007 με την Εσπανιόλ του Ερνέστο Βαλβέρδε στα πέναλτι, το 2014 με τη Μπενφίκα (επίσης στα πέναλτι), το 2015 με την ουκρανική Ντνίπρο, το 2016 με τη Λίβερπουλ και φέτος με την Ίντερ. Συνολικά έξι κατακτήσεις για την ομάδα της Ανδαλουσίας, που είναι η πολυνίκης του θεσμού. Πάντως, φέτος δεν θα τη δούμε να κατακτά το έβδομο, καθώς συνεχίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ, έχοντας κληρωθεί με τη Ντόρτμουντ για τη φάση των «16». Λέτε να δούμε το σύνολο του Λοπετέγκι να τα καταφέρνει και σε αυτή τη διοργάνωση; Ποιος ξέρει!
Λίβερπουλ, 30 χρόνια μετά
Οι σημερινοί 30άρηδες δεν θυμούνται το πρωτάθλημα που πήρε η Λίβερπουλ το 1990. Είδαν, βέβαια, τους «κόκκινους» να παίρνουν δύο Τσάμπιονς Λιγκ και ένα Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, όμως αυτό που έλειπε από τον σύλλογο ήταν ένα πρωτάθλημα. Για την ακρίβεια, είχε γίνει εμμονή για τους ανθρώπους της ομάδας, αλλά και για τους φιλάθλους της, που το 2014 στερήθηκαν αυτή τη χαρά εξαιτίας του… γλιστρήματος του Στίβεν Τζέραρντ.
Τα πράγματα, ωστόσο, ήταν τελείως διαφορετικά στην περασμένη σεζόν. Η ομάδα από το Μέρσεϊσαϊντ ήταν από την αρχή αρκετά μπροστά στη βαθμολογία, έχοντας απόσταση ασφαλείας από την δεύτερη Μάντσεστερ Σίτι. Έπρεπε να φτάσουμε στην 29η Φεβρουαρίου για να γνωρίσει την πρώτη της ήττα στο πρωτάθλημα. Όχι πως αυτή έπαιξε κάποιο ρόλο στην τελική έκβαση του πρωταθλήματος, αλλά θα είχε άλλη χάρη εάν το τρόπαιο είχε κατακτηθεί αήττητο. Κάτι που είχε κάνει η Άρσεναλ το 2004.
Όπως και να έχει, στις 26 Ιουνίου, η Λίβερπουλ στέφθηκε και μαθηματικά πρωταθλήτρια Αγγλίας μετά από 30 ολόκληρα χρόνια. Αναμονή… τέλος για τους οπαδούς των «κόκκινων», που δεν χάρηκαν όπως θα ήθελαν αυτό το γεγονός, μιας και το «Άνφιλντ» ήταν άδειο στη φιέστα. Κρίμα κι άδικο, αλλά τουλάχιστον ακόμη κι έτσι ο στόχος επετεύχθη για την ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ.
Η remontada της Ρεάλ
Το 2017, όταν η Μπαρσελόνα είχε κερδίσει με 6-1 την Παρί κι ανέτρεψε το εις βάρος της 4-0 στη Γαλλία, όλος ο κόσμος έμαθε τη remontada. Η συγκεκριμένη ισπανική λέξη χρησιμοποιείται στο ποδοσφαιρικό λεξιλόγιο, όταν γίνεται κάποια ανατροπή (όπως το comeback στα αγγλικά). Στο ελληνοϊσπανικό λεξικό θα βρείτε δίπλα τη λέξη «επιστροφή».
Μια… remontada είχαμε φέτος στο ισπανικό πρωτάθλημα. Μέχρι και το πρώτο lockdown, στην κορυφή της βαθμολογίας ήταν η Μπαρσελόνα. Όμως, μετά την επιστροφή στα γήπεδα τον Ιούνιο, τα πράγματα άλλαξαν: η Ρεάλ προσπέρασε τους Καταλανούς κι εντέλει κατέκτησε το 34ο πρωτάθλημα της ιστορίας της. Ένας τίτλος που σήμαινε πολλά για τους «μερένγκες», διότι επί της ουσίας ήταν ο πρώτος σημαντικός στη μετά-Κριστιάνο Ρονάλντο εποχή.
Την ίδια στιγμή, στη Μπάρσα τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Δεν έφτανε η απώλεια τίτλου, δεν έφτανε η «οκτάρα» από τη Μπάγερν στο Τσάμπιονς Λιγκ, στην ομάδα είχαν να αντιμετωπίσουν κι ένα σημαντικό ζήτημα με τον Λιονέλ Μέσι. Οι κακές σχέσεις με τον Τζουσέπ Μαρία Μπαρτομέου λίγο έλειψε να φέρουν τον Αργεντινό πρόωρα προς την πόρτα της εξόδου, ωστόσο στο τέλος αποφάσισε να συνεχίσει, έστω για ακόμη ένα χρόνο. Δεν ξέρουμε εάν η παραίτηση του Καταλανού παράγοντα από τον προεδρικό θώκο εξομάλυνε την κατάσταση, αλλά με τα υπάρχοντα δεδομένα, το πιο πιθανό είναι να αποχαιρετήσει την αγαπημένη του Βαρκελώνη τον ερχόμενο Ιούνιο. Οψόμεθα.
Λέβα εσύ, σούπερ σταρ
Ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι ήταν, χωρίς καμία αμφιβολία, ο ποδοσφαιριστής που ξεχώρισε περισσότερο μέσα στο 2020. Πρώτος σκόρερ στη Μπουντεσλίγκα με 34 γκολ (1 τέρμα ανά παιχνίδι κατά μέσο όρο), πρώτος σκόρερ και στο Τσάμπιονς Λιγκ με 15 τέρματα σε συνολικά 11 παιχνίδια. Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο Πολωνός ήταν πρώτος (μαζί με τον Άνχελ ντι Μαρία) και στις ασίστ στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, έχοντας έξι στο σύνολο.
Η ΦΙΦΑ του έδωσε το βραβείο του καλύτερου παίκτη της χρονιάς. Δίκαιο, δεν το συζητάμε. Το άδικο, ωστόσο, είναι ότι δεν θα υπάρξει φέτος Χρυσή Μπάλα, με τον 32χρονο να χάνει την ευκαιρία να πάρει κι αυτό το βραβείο. Χωρίς αμφιβολία, αυτός θα ήταν ο νικητής. Δεν την λες, πάντως, «φτωχή» την συγκομιδή του «Λέβα», σε ατομικό κι ομαδικό επίπεδο.
Η «αποκάλυψη» Χόλαντ
Είτε τον λένε Χάαλαντ, είτε Χόλαντ (το δεύτερο είναι το σωστό παρεμπιπτόντως), το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το ψηλό παιδί από τη Νορβηγία μας έχει τρελάνει. Μας συστήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2019 στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ με τη φανέλα της Ζάλτσμπουργκ, σκοράροντας οκτώ (!) γκολ σε έξι παιχνίδια. Αμέσως η Ντόρτμουντ τον «τσίμπησε» τον Γενάρη, με τον νεαρό φορ να συνεχίζει από εκεί που έμεινε: 16 τέρματα σε 18 ματς με τους Βεστφαλούς, ενώ κατά τη φετινή χρονιά έχει κατά μέσο όρο παραπάνω από ένα γκολ ανά ματς (17 σε 14). Αριθμοί εξωπραγματικοί, ειδικά όταν μιλάμε για ένα παιδί που τον περασμένο Ιούλιο έκλεισε τα 20 του χρόνια. Ήδη πολλές ομάδες τον πολιορκούν και δεν αποκλείεται στο μέλλον να τον δούμε να παίζει σε κάποιο άλλο μεγάλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Μην ξεχνάμε πως ο Έρλινγκ Μπράουτ Χόλαντ είναι δηλωμένος οπαδός της Λιντς, μιας και γεννήθηκε σε αυτή την πόλη όταν ο πατέρας του έπαιζε στα «παγώνια».
Πηγή φωτό: soccer.nbcsports.com
