Ένα σκηνικό που δεν προσφέρει επί του παρόντος ρεαλιστικές προσδοκίες για επανέναρξη μιας διαδικασίας επίλυσης του κυπριακού στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου διακρίνουν οι νομικοί Αχιλλέας Αιμιλιανίδης και Μιχάλης Παπαπέτρου. Οι δυο τους προερχόμενοι από διαφορετικές σχολές σκέψεις σε ότι αφορά το εθνικό πρόβλημα, σχολιάζοντας τον απόηχο της τριμερούς συνάντησης στη Νέα Υόρκη, συμφωνούν πως εδώ που είμαστε σήμερα δεν μπορεί κανείς να ελπίζει σε θαύματα.
Ο Μιχάλης Παπαπέτρου αναφέρθηκε στις ευθύνες της ε/κ πλευράς τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα όπως είπε να βρεθούμε σήμερα στο σημείο που βρισκόμασταν αμέσως μετά την τουρκική εισβολή όταν ο Ετζεβίτ μας έλεγε ότι το κυπριακό λύθηκε επί του εδάφους και όταν ο Ντενκτάς επαναλάμβανε όσα ο Ερσίν Τατάρ μας λέει σήμερα για κυριαρχική ισότητα και λύση δύο κρατών. Υποστήριξε ότι θα έπρεπε μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντάνα το 2017 να λαμβάναμε τα μηνύματα της διεθνούς κοινότητας η οποία επέρριπτε ευθύνες και στις δύο πλευρές αλλά κυρίως στη δική μας και να μην συμπεριφερόμασταν σαν να απευθυνόμαστε μόνο στην κυπριακή κοινή γνώμη. Σήμερα είπε έχουμε φτάσει σε αδιέξοδο, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε και βρισκόμαστε ενώπιον του άμεσου κινδύνου της διχοτόμησης με όλες τις τραγικές συνέπειες που θα έχει. Πρέπει τόνισε να μαζέψουμε τα μυαλά μας έστω και τώρα και να πάψουμε να αντιμετωπίζουμε με ρηχότητα τις εξελίξεις.
Από την πλευρά του ο Αχιλλέας Αιμιλιανίδης ανέφερε ότι από τη στιγμή που η Κυπριακή Δημοκρατία στοχεύει στην επίλυση του κυπριακού με διπλωματικά και πολιτικά μέσα και όχι με στρατιωτικά, οφείλει να συνεχίσει την προσπάθεια μέσω του διαλόγου. Ανέφερε ότι σήμερα η ε/κ πλευρά βρέθηκε να πιέζει για την προηγούμενη τουρκική θέση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας η οποία όπως ανέφερε περιλαμβάνει πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά. Είναι πρωτόγνωρο κατόρθωμα για την τουρκική πλευρά, συνέχισε, όμως δεν πρόκειται για διπλωματικό κατόρθωμα αλλά κάτι που πετυχαίνει στηριζόμενη στη δύναμη των όπλων.
Είμαστε και παραμένουμε είπε σε μια κατάσταση που είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεθεί λύση τόσο λόγω των διαφορετικών επιδιώξεων των δύο πλευρών όσο και επειδή σε διεθνές επίπεδο δεν υπάρχει ισχυρός φορέας που να μπορεί να υποχρεώσει τα μέρη να λάβουν άλλες αποφάσεις. Είναι συνεπώς τόνισε εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί κοινή βάση συζήτησης.
Αν θέλουμε κατέληξε να είμαστε ρεαλιστές και να μην είμαστε παιδιά των λουλουδιών, αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας Ερντογάν με τον οποίο δύσκολα μπορεί κανείς να συζητήσει και να καταλήξει σε λύσεις.
