Αν είναι κάτι που «τρέμουν» οι σοβαροί επενδυτές, είναι να βλέπουν τις τραπεζικές μετοχές να ανεβαίνουν στο «τρενάκι του Λούνα Πάρκ» και την αβεβαιότητα να χτυπά κόκκινο. Για τους απανταχού τζογαδόρους και σπεκουλαδόρους ωστόσο, αυτή είναι μια χρυσή ευκαιρία για τρελά κέρδη. Για τις κυπριακές τράπεζες που ήταν έτοιμες να κεφαλαιοποιήσουν τα καλά τους αποτελέσματα και τη σκληρή δουλεία των τελευταίων χρόνων, η συγκυρία είναι προβληματική. Ωστόσο δεν συγκρίνεται με τις περιπέτειες που έζησαν τα προηγούμενα χρόνια, ενώ τώρα υπάρχει και συσσωρευμένη εμπειρία διαχείρισης κρίσεων. Ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο μας κεφάλαιο σε αυτές τις συνθήκες.
Πως θα πωλήσεις τη δική σου «πραμάτεια», όσο καλή και αν εκεί έξω, αν προϊόντα παρόμοια με το δικό σου θεωρούνται «τοξικά» και εσύ έχεις καταγραφεί στην ιστορία σαν μια από τις πιο προβληματικές περιπτώσεις που έτυχαν ποτέ στον τομέα σου; Με πιο περιτύλιγμα θα πουλήσεις όταν το προϊόν σου μπορεί να έχει αναβαθμιστεί αλλά εξακολουθεί να μην είναι σε επενδυτική βαθμίδα, ενώ τράπεζες σε επενδυτική βαθμίδα έγινα σκουπίδια σε μια νύχτα; Και το κυριότερο όλων, πως θα πουλήσεις όταν δεν ξέρεις αν ο αγοραστής σου παραμένει ή θα παραμείνει φερέγγυος μετά τα όσα συμβαίνουν; Απλά σκεφτείτε, πως αν μια από αυτές τις τράπεζες που «βάρεσαν κανόνι» αυτές τις μέρες, όπως η Silicon Valley, είχε ενδιαφερθεί να επενδύσει στα κεφάλαια των κυπριακών τραπεζών, θα τους είχαμε στρώσει «κόκκινο χαλί» και τώρα θα ψαχνόμασταν. Αλλά και οι ίδιοι οι επενδυτές, για την ώρα μετρούν απώλειες και θα περιμένουν να δουν που και πως θα τελειώσει η «καταιγίδα» και τι χρήματα θα έχουν απομείνει για νέες επενδύσεις.
Για την ώρα ωστόσο, η "καταιγίδα" δεν άγγιξε την ευρωζώνη και το σήμα που έρχεται είναι πως δεν αντιμετωπίζουμε τους υπαρξιακούς κινδύνους του 2011-12. Δεν έχουν δηλαδή το κίνητρο να σπεκουλάρουν οι τράπεζες και να πάνε να φορτωθούν ομόλογα όπως τα ελληνικά της τότε περιόδου. Ωστόσο, όσο χάνονται δισεκατομμύρια στις αγορές, όσο αλλάζει το παιχνίδι με τις αυξήσεις των επιτοκίων και όσο δεν λέει να κατέβει ο πληθωρισμός, κανείς δεν μπορεί να είναι ήσυχος πως και πότε θα τελειώσει η καταιγίδα και αν αυτό που βλέπουμε να ξετυλίγεται θα εξελιχθεί σε κρίση.
Ήδη καταγράφουμε την πτώση στις αξίες των μετοχών από τις αρχές του μήνα χωρίς ωστόσο να παρατηρούμε «sell off». Αλλά ακόμη και αυτό γίνεται από το ψηλότερο σημείο που είχαν βρεθεί τα τελευταία 8-9 χρόνια και εξακολουθούν να είναι ακόμη στο ψηλότερο τους από ότι ήταν πριν ένα μήνα. Μπορεί δηλαδή και να πρόκειται και για «διόρθωση» στις τιμές, αλλά είναι κάτι που θα περιμένουμε να δούμε. Στα θετικά, όλο αυτό που ξετυλίγεται μπροστά μας δεν είναι πρωτόγνωρο για τα στελέχη των κυπριακών τραπεζών. Έχω μάλιστα την υποψία πως στελέχη που πέρασαν από τις κυπριακές τράπεζες, είναι σε θέση τώρα να εξηγήσουν καλύτερα από όλους σε επενδυτές και διοικήσεις τραπεζών στο εξωτερικό, για το ποια πρέπει να είναι τα επόμενα βήματα ή τι να αναμένουν. Ειδικά σε ότι αφορά υποχρεωτικές συγχωνεύσεις ή για απώλεια εμπιστοσύνης η εμπειρία τους είναι μοναδική. Ελπίζουμε να μην μάθουμε και αλλού τι σημαίνει και το κούρεμα καταθέσεων.
