Κινητικότητα μηδέν στα λιμνάζοντα νερά του κυπριακού προβλήματος. Η συγκρατημένη αισιοδοξία την οποία εξέφρασε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αμέσως μετά την τριμερή συνάντηση της Νέας Υόρκης για διορισμό από μέρους του ΓΓ ειδικού απεσταλμένου, ξεφούσκωσε καθώς τα 24ωρα περνούσαν και ο ΟΗΕ τηρούσε σιγή ιχθύος. Εν ολίγοις το κυπριακό παραμένει κολλημένο στον βάλτο των εξωφρενικών απαιτήσεων της τουρκικής πλευράς η οποία βρίσκεται οχυρωμένη πίσω από τις εκτός του συμφωνημένου πλαισίου θέσεις που κατέθεσε στη Γενεύη.
Πηγές της ε/κ πλευράς επιμένουν πάντως ότι η τ/κ πλευρά υπαναχώρησε αμέσως μετά την ολοκλήρωση της τριμερούς συνάντησης αφού προηγουμένως ο Τατάρ είχε συμφωνήσει στον διορισμό απεσταλμένου και αργότερα όταν επικοινώνησε με την Άγκυρα υπήρξε υποτροπή. Αυτό στο οποίο επέμενε η Λευκωσία ήταν πως ο Ειδικός Απεσταλμένος θα έπρεπε να εργαστεί σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα 3-4 μηνών και να έχει ξεκάθαρους όρους εντολής που να αφορούν το έργο που πρέπει να γίνει μέχρι τα πράγματα να οδηγηθούν στην έναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων. Όπως επίσης ότι δεν μπορεί εν τέλει αυτό το διάστημα να εστιαστεί μόνο στα θέματα Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και Τεχνικών Επιτροπών.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στις τελευταίες του ομιλίες εξέπεμψε την απογοήτευση αλλά και την οργή του για τα πιο πάνω λέγοντας ότι για “πολλοστή φορά διαπιστώθηκε η αδιαλλαξία και η αναξιοπιστία της τουρκικής πλευράς και της τ/κ ηγεσίας”.
Παράλληλα απευθυνόμενος στους Τ/κ ανέφερε ότι η επιλογή των δύο κρατών δεν θα έπρεπε να ήταν επιλογή για κανένα Κύπριο πατριώτη.
Επί του παρόντος κανείς δεν ξέρει ποια θα είναι τα επόμενα βήματα, ενώ η Λευκωσία αναμένει πως ο διεθνής οργανισμός σε συνεργασία με τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας θα καταφέρουν στο πλαίσιο παρασκηνιακών διαπραγματεύσεων να πείσουν την Άγκυρα αν μη τι άλλο να ανάψει το πράσινο φως για τον διορισμό Ειδικού Απεσταλμένου.
Ο Ερντογάν μιλώντας στην τουρκική εθνοσυνέλευση επανέλαβε για άλλη μια φορά τη θέση για ύπαρξη δύο κρατών στην Κύπρο, προαναγγέλλοντας ανάλογα βήματα με αυτά που έκανε στα Βαρώσια και τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής στην Ανατολική Μεσόγειο.
