Του Γιάννη Ξενοφώντος
Καταχειροκροτούμενοι, με μάτια υγρά και σηκώνοντας στους ώμους τους το βάρος αυτού που εκπροσωπούν και που σήμερα φαίνεται ανέφικτο, οι νικητές του φετινού Νόμπελ Ειρήνης παραλαμβάνουν τα βραβεία τους.
Τρία σύμβολα ειρήνης. Τρεις πρωταθλητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από τρεις γειτονικές χώρες, που ανήκουν σε αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Ο Λευκορώσος, Άλες Μπιαλιάτσκι, η ρωσική οργάνωση Memorial και το ουκρανικό Κέντρο Πολιτικών Ελευθεριών, που στη σκιά του πολέμου επιδιώκουν αυτό που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο.
Ολεξάντρα Μαβιίτσουκ, Ουκρανικό Κέντρο Πολιτικών Ελευθεριών
Θα απευθυνθώ σε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο... και θα ζητήσω αλληλεγγύη. Δεν χρειάζεται να είστε Ουκρανοί για να στηρίξετε την Ουκρανία. Αρκεί να είστε άνθρωποι.
Μπροστά στις ωμές αλήθειες, το κοινό δακρύζει.
Ιδίως, όταν αυτές βγαίνουν απ` τα χείλη του Ρώσου νικητή, Γιαν Ρατσίνσκι, που χαρακτήρισε παρανοϊκό και εγκληματικό τον πόλεμο και διερωτήθηκε εάν λόγω της καταγωγής του, άξιζε αυτό το βραβείο στην Οργάνωσή του.
Γιάν Ρατσίνσκι, Πρόεδρος Ρωσικής "Memorial"
Έχουμε κάνει πολλά, αλλά πετύχαμε πολύ λίγα. Το έργο μας απέτρεψε την καταστροφή της 24ης Φεβρουαρίου; Το τερατώδες φορτίο, που έπεσε στους ώμους μας εκείνη την ημέρα... έγινε πιο βαρύ, όταν μάθαμε ότι μας απονεμήθηκε το βραβείο.
Όλοι τους κατακεραύνωσαν τον Πούτιν. Η στιγμή, ωστόσο, που συγκλόνισε άπαντες είναι όταν στο βήμα ανέβηκε η σύζυγος του Λευκορώσου ακτιβιστή, Άλες Μπιαλιάτσκι, προκειμένου να παραλάβει εκ μέρους του το Νόμπελ, καθώς εκείνος βρίσκεται στη φυλακή.
Ναταλία Πίνσκου, Σύζυγος Άλες Μπιαλιάτσκι
Γνωρίζω ακριβώς τι είδους Ουκρανία βολεύει την Ρωσία και τον Πούτιν... μία εξαρτημένη δικτατορία. Το ίδιο σαν την σημερινή Λευκορωσία... όπου η φωνή του καταπιεσμένου λαού αγνοείται και απαξιώνεται.
Η τελετή στο Όσλο γεμάτη συγκίνηση, προβληματισμό και πόνο. Πόνο για τα θύματα, πόνο για όσα οι ίδιοι θα ήθελαν να καταφέρουν και δεν μπόρεσαν. Μα πάνω απ’ όλα ελπίδα, ότι κάποια μέρα ο αγώνας τους θα μπορέσει τελικά να αλλάξει τον κόσμο.
