Πώς μπορείς να αγκαλιάζεις με συγκίνηση έναν άνθρωπο που βλέπεις για πρώτη φορά στη ζωή σου και ταυτόχρονα να νιώθεις ότι σας δένουν τόσο πολλά; Πώς ξεκινάς ένα ταξίδι για μία χώρα μακρινή, έξω από τη βολή του πολιτισμού σου, ξεπερνώντας κάθε άγχος ή φοβία, προκειμένου να ζήσεις για λίγες μέρες στον κόσμο που ζουν εκατομμύρια παιδιά, όπου τίποτα δεν είναι δεδομένο; Οι περισσότεροι Ανάδοχοι της ActionAid εύχονται να πραγματοποιήσουν ένα τέτοιο ταξίδι από την πρώτη στιγμή που παραλαμβάνουν τον φάκελο της Αναδοχής τους. Εύχονται να καταφέρουν να συναντήσουν κάποια στιγμή από κοντά το παιδί που τους χαμογελά μέσα από τη φωτογραφία και κάνει και τους ίδιους να χαμογελούν μέσα από τις ζωγραφιές και τα νέα του.
Μέσα από τα ταξίδια αλληλεγγύης, μέχρι στιγμής 87 εθελοντές από Ελλάδα και Κύπρο έχουν κάνει αυτή την ευχή πραγματικότητα κι έχουν συναντήσει το παιδί του οποίου είναι Ανάδοχοι. Είναι μια πολύ δυνατή και συγκινητική εμπειρία, όπως μας την περιγράφουν, η οποία αλλάζει όλη την κοσμοθεωρία τους, τους γεμίζει ελπίδα και θέτει σε νέες βάσεις τη σχέση τους με το Πρόγραμμα Αναδοχής.
«Δεν ήταν πια ένα παιδί στη μακρινή Ζιμπάμπουε. Ήταν η Pauline, κάποια χρόνια μεγαλύτερη από την πρώτη φωτογραφία που είχα λάβει, μα με το ίδιο ακριβώς χαμόγελο!», μας είπε ενθουσιασμένη η Μαρίσα Αναστασίου, που ταξίδεψε από τη Λεμεσό στη Ζιμπάμπουε για να γνωρίσει την Pauline. Ήταν ένα όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα και την έκανε, όπως λέει, να καταλάβει ποιες είναι οι πραγματικές προτεραιότητες και για ποια πράγματα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες. Καθώς τα περισσότερα παιδιά που συμμετέχουν στο Πρόγραμμα Αναδοχής μένουν σε απομακρυσμένες και δύσβατες περιοχές, το ταξίδι για να φτάσεις στις κοινότητές τους δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ωστόσο, η εμπειρία και τα συναισθήματα που τη συνοδεύουν αξίζουν με το παραπάνω. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αγάπη που δέχτηκα εκείνη την ημέρα. Μου έκανε εντύπωση το πόσο φτωχικά ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι, που δεν έχουν τα βασικά, όπως νερό για να πιούν, είναι όμως πλούσιοι σε αγάπη και αγκαλιές, τις οποίες προσέφεραν σε όλους μας απλόχερα εκείνη τη μέρα», συμπληρώνει η Μαρίσα.
Στη Ζιμπάμπουε ταξίδεψε και η Ειρήνη Ανδρονίκου από τη Λευκωσία, για να γνωρίσει τον 11χρονο Takudzwa. «Είναι ωραίο να έχεις επικοινωνία με το παιδί, αντάλλαζα γράμματα πριν πάω να το επισκεφτώ» μας λέει, και περίμενε με ανυπομονησία να το συναντήσει και από κοντά. Εκείνο, όμως, που δεν περίμενε ήταν ότι, αν και φανταζόταν ότι στο ταξίδι θα πήγαινε για να προσφέρει, τελικά ένιωσε ότι η ίδια πήρε περισσότερα. Χαρά, συγκίνηση, γέλιο, κλάμα, ήταν συναισθήματα που διαδέχονταν διαρκώς το ένα το άλλο. «Πέρασα μία ολόκληρη μέρα μαζί με το παιδί και είχα και την ευκαιρία να γνωρίσω και τη μητέρα του».
Στη Ρουάντα από τον Λυθροδόντα της Λευκωσίας βρέθηκε ο Λευτέρης Μέσσιος, για να συναντήσει τον Nzayisenga. Πριν από τη συνάντηση ένιωθε άγχος και αναρωτιόταν αν θα αναγνώριζε εύκολα το παιδί. Η συνάντηση έγινε σε ένα σχολείο, όπου είχαν συγκεντρωθεί όσα παιδιά θα συναντούσαν τους Αναδόχους τους. «Στάθηκα μπροστά από ένα θρανίο και προσπαθούσα να αναγνωρίσω το πρόσωπο που έβλεπα όλα αυτά τα χρόνια στη φωτογραφία. Δυσκολεύτηκα, όμως τυχαία ήμουν μπροστά του. Από εκείνη τη στιγμή, η βοήθεια που στέλνω απέκτησε πρόσωπο και το κομμάτι του παζλ που έλειπε συμπληρώθηκε», είπε όταν αφηγήθηκε τις λεπτομέρειες της συνάντησης.
Μέσα σε μια τόσο έντονη και φορτισμένη συναισθηματικά εμπειρία, πώς έρχεται η στιγμή του αποχαιρετισμού; «Η ώρα του αποχωρισμού ήταν η πιο δύσκολη» λέει ο Λευτέρης, «δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Ένιωθα ότι φεύγω και ότι τον εγκαταλείπω στη μοίρα του». «Ο αποχαιρετισμός μαζί του ήταν πολύ δύσκολος», επιβεβαιώνει και η Ειρήνη, ενώ η Μαρίσα κρατάει το πόσα διδάχτηκε από την εμπειρία της: «Η ζωή συνεχίζει να μάς δίνει μαθήματα κάνοντάς μας να καταλάβουμε την αξία των ανθρώπων και όχι των υλικών πραγμάτων. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που όλοι ανεξαιρέτως ζούμε, ας κρατήσουμε μέσα μας την αγάπη, την αλήθεια, την αισιοδοξία».
Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, μπορεί να υπάρχει ένα παιδί που κρατάει κι εκείνο την εμπειρία που έζησε συναντώντας τον Ανάδοχό του. Κάποιες φορές, χρειάζεται να ταξιδέψεις πολύ για να συναντήσεις το παιδί που έχεις μέσα σου, και να συνεχίσεις να ελπίζεις. Και τελικά βλέπεις πως η αγάπη είναι παντού ίδια.
Δες το βίντεο, όπου οι Ανάδοχοι της ActionAid μοιράζονται την εμπειρία της συνάντησής τους!
