Της Χαρούλας Αλέξη
Σέρχιι Περεμπάινις
“Βγήκε μια είδηση στο twitter που έλεγε ότι στη Ρομαβένκα έγινε βομβαρδισμός με όλμο και πως μια οικογένεια πέθανε. Τα παιδιά, η μητέρα τους και ο πατέρας τους. Και μετά είδα μια φωτογραφία στο twitter και αναγνώρισα τα παιδιά μου, τα πράγματα τους, τα ρούχα τους. Κάλεσα τους φίλους μου, για να τους πω ότι τα παιδιά μου είναι νεκρά και τα πτώματα τους κείτονται στο πεζοδρόμιο.”
Είναι η συγκλονιστική μαρτυρία, του Σέρχιι Περεμπάινις από την Ουκρανία, στο CNN. Μια μαρτυρία γροθιά στο στομάχι. Ο άντρας περιγράφει στην δημοσιογράφο τη στιγμή που ανακάλυψε από μια ανάρτηση στο twitter ότι η γυναίκα και τα δύο του παιδιά είχαν σκοτωθεί από ρωσικά πυρά.
Σέρχιι Περεμπάινις
“Κατάφερα να τους θάψω όλους, οδηγούσα επί 3 ημέρες και κατάφερα να τους θάψω όλους.”
Μέρα με τη μέρα, αυξάνεται ο αριθμός των Ουκρανών που εγκαταλείπουν την χώρα τους, σε μια προσπάθεια να ξεφύγουν από τους σφοδρούς βομβαρδισμούς των Ρώσων εισβολέων.
Χόρχε Γκαλίντο, εκπρόσωπος του ΔΟΜ Πολωνίας
“Μέχρι στιγμής, πάνω από 3,1 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία. Δυστυχώς, βλέπουμε ότι αυτές οι ροές συνεχίζονται σε καθημερινή βάση, όχι μόνο σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο, αλλά και αλλού στην Πολωνία και σε άλλες γειτονικές χώρες.”
Γυναίκες αφήνουν πίσω τους συζύγους και με μια βαλίτσα στο ένα χέρι και τα παιδιά τους στο άλλο φευγουν με τα πόδια, με τρένα και λεωφορεία για να γλιτώσουν από τον εφιάλτη του πολέμου.
Alona Hrykun - πρόσφυγας από Κίεβο
“Ο άντρας μου έμεινε πίσω στο Κίεβο. Είναι οδηγός ασθενοφόρου και αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε βάρδια, εργάζεται. Είμαστε περήφανοι που είμαστε Ουκρανοί. Αυτή είναι η περηφάνια μας”Ekaterina Makarenko - πρόσφυγας από το Κίεβο
"Κάθε μέρα έρχονταν πολλοί πύραυλοι για να επιτεθούν στο Κίεβο, οπότε δεν ξέρω. Όλο και περισσότερα σπίτια είναι χωρίς νερό, χωρίς ρεύμα”
Για πολλούς η απόφαση να εγκαταλείψουν την χώρα τους ήταν δύσκολη.
Uliana Kalizhna - πρόσφυγας από το Χάρκοβο
“Ήταν πολύ δύσκολο να αποφασίσω να φύγω. Μείναμε σε αυτή την απαίσια κατάσταση για 20 μέρες και κάθε μέρα ελπίζουμε ότι θα ξυπνήσουμε και θα είναι το τέλος”Alina Slobodianiuk - Ουκρανή πρόσφυγας
"Δεν ήταν εύκολη απόφαση γιατί αγαπώ τη χώρα μου, αγαπώ πραγματικά την Ουκρανία. Αλλά φοβάμαι για τα παιδιά μου, για τις ζωές μας. Και έπρεπε να φύγουμε από την Ουκρανία.”
Μπροστά σ' αυτήν την ανθρωπιστική κρίση που ξετυλίγεται τις τελευταίες 20 και πλεον ημέρες μπροστά στα μάτια μας, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι ανοιγουν τα σπίτια τους σε Ουκρανούς πρόσφυγες, όπως αυτή η εξαμελής Πολωνο-Λευκορωσική οικογένεια που ζει στην Ιρλανδία.
Ρόμπερτ Κάσπαρεκ
"Άφησαν τα πάντα. Όλη τους τη ζωή. Τις εργασίες τους, τα σπίτια, οικογένειες, όλα καταστρέφονται εξαιτίας ενός τύπου... Πούτιν."Oleksandr Chornyi -Ουκρανός πρόσφυγας
"Στην Ιρλανδία αισθάνομαι πολύ καλά, ασφαλής. Σας ευχαριστώ για όλη την υποστήριξη, τη βοήθεια. Πολύ υπέροχοι άνθρωποι στην Ιρλανδία."
Ανάμεσα σε αυτούς που έφυγαν για να γλιτώσουν και η Ναταλία Κρετόβα, σαράντα πέντε ετών, η οποία έφυγε από την Ουκρανία με προορισμό την Ρώμη, έχοντας στην αγκαλιά της τα δυο της παιδιά. Έπειτα από 30 ώρες ταξιδιού, το λεωφορείο έφτασε στην ιταλική πρωτευουσα, όμως η άτυχη Ναταλία πριν καν προλάβει να κατέβει, έσβησε μπροστά στα μάτια των παιδιών της - υπέστη καρδιακή προσβολή και παρά τις προσπάθειες των νοσηλευτών δεν καταφερε να σωθεί.
Tα δυο παιδιά, 10 και 12 ετών, ξεριζομένα και ορφανά, φιλοξενούνται προσωρινά σε κέντρο προστασίας ανηλίκων σε ένα χωριό λίγο έξω από την Ρώμη.
