Της Πολύμνιας Λευτέρη - Δικηγόρος – Αριστίνδην Υποψήφια Βουλευτής Λευκωσίας ΔΗΚΟ
Αυτό που χρειαζόμαστε στο Κυπριακό είναι ενότητα στις θέσεις μας. Είμαστε μια χούφτα άνθρωποι και είμαστε κατακερματισμένοι στις απόψεις μας για το Κυπριακό, ποιον να ακούσουν οι ξένοι και πόσο σοβαρά να τον πάρουν αφού εμείς οι ίδιοι αδυνατούμε να συμφωνήσουμε στα βασικά;
Αν η ονομασία της λύσης μας μπερδεύει και μας διχάζει, ας περάσουμε στην ουσία. Να βρούμε πρώτα τι μας ενώνει, να ξεκαθαρίσουμε που συμφωνούμε.
Πως γράφεις ένα κείμενο, ένα ποίημα, μια μελέτη μια ομιλία και ακολούθως βάζεις τον τίτλο, κάπως έτσι.
Πάμε λοιπόν να δούμε που μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε:
Είναι κανείς που διαφωνεί με την:
- Αποχώρηση Τουρκικών Στρατευμάτων
- Αποχώρηση των Εποίκων
- Με το ότι ο νόμιμος ιδιοκτήτης και όχι ο σφετεριστής χρήστης, θα πρέπει να έχει πρωταρχικό ρόλο στην απόφαση αν θα επιστρέψει στην περιουσία του ή και πως θέλει να τη διαχειριστεί;
· Διακρίβωση των Συνθηκών Εξαφάνισης και της Τύχης των Αγνοουμένων
· Ασφαλή Επιστροφή Προσφύγων στις Εστίες και τις Περιουσίες τους
- Διασφάλιση της μετεξέλιξης της Κυπριακής Δημοκρατίας
- Πλήρη Σεβασμό της Ανεξαρτησίας και της Εδαφικής Ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας
- Είναι κανείς που αποδέχεται να γίνονται διακρίσεις μεταξύ των νομίμων κατοίκων του τόπου με βάση την καταγωγή τους; Αν είναι Κερυνιώτες να έχουν λιγότερα δικαιώματα αν είναι Αμμοχωστιανοί άλλα και αν είναι Λευκωσιάτες άλλα;
Εάν λοιπόν καταλήξουμε σε τι συμφωνούμε, ότι δηλ επιμένουμε ομόφωνα στα πιο πάνω, τι θα μας πουν οι ξένοι; Γιατί εμμένετε επί των αρχών του διεθνούς δικαίου και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου; Γιατί επιμένετε να γίνουν σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα στον τόπο σας; Γιατί θέλετε να είστε ίσοι Ευρωπαίοι πολίτες και να απολαμβάνετε τα ίδια αγαθά με όλους του υπόλοιπους Ευρωπαίους;
Γιατί δεν αφήνουμε τους τίτλους τα ονόματα και τις διχογνωμίες στην άκρη, και να συμφωνήσουμε επί των αρχών; Αντί να μας απασχολεί το όνομα, να μας μπερδεύει και να μας διχάζει, να σταθούμε στην ουσία.
Προσωπικά δεν στέκομαι στο όνομα αλλά στην ουσία. Το ΔΗΚΟ από το 2017 ανέπτυξε και παρουσίασε τη Νέα Στρατηγική στο Κυπριακό, προτάσσοντας την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε την υποχωρητική και κατευναστική μας στάση έναντι της Τουρκίας, η οποία με τις μονομερείς και εχθρικές της ενέργειες, ουσιαστικά μας έλυσε τα χέρια. Ο στόχος δεν αλλάζει και παραμένει εσαεί η απελευθέρωση. Αλλάζει η στρατηγική και ο τρόπος υλοποίησης του στόχου. Λογικό αφού 50 χρόνια πια η στρατηγική του εξευμενισμού και των υποχωρήσεων μας απομακρύνουν από το στόχο.
Καιρός να υιοθετήσουμε νέες μεθόδους επίτευξης του ίδιου στόχου. Και αφού βλέπουμε ότι τα ΗΕ τηρούν ίσες αποστάσεις και δεν καταγγέλλουν την Τουρκία για τις παραβιάσεις και την προκλητική της συμπεριφορά, οι διπλωματικές μας προσπάθειες θα πρέπει να εντατικοποιηθούν.
Η νέα στρατηγική κάνει λόγο για πρόκληση πολιτικού και οικονομικού κόστους στην Τουρκία. Για ενίσχυση συμμαχιών που θα επιτρέψουν την αξιοποίηση με ασφάλεια των ενεργειακών μας πόρων. Για ενίσχυση της αμυντικής μας θωράκισης.
Τους απόδημους μας, γιατί τους ξεχάσαμε, γιατί τους εγκαταλείψαμε ενώ εκείνοι είναι που βρίσκονται πιο κοντά σε ξένα κέντρα λήψης αποφάσεων;
Ο Πενταδάκτυλος ντύνεται το μανδύα της σκόνης, χαμηλώνει τα μάτια, ντρέπεται για εμάς. Ντρέπεται για όλη την Ευρώπη. Ατιμάζουν τον τόπο μας κάθε μέρα μπροστά στα μάτια μας κι εμείς απλά κοιτάμε παθητικά χωρίς να κάνουμε τίποτα. Ούτε να μας βλέπει θέλει πια, ούτε να τον βλέπουμε.
Κλείνω τα μάτια και βλέπω την πατρίδα μου ελεύθερη.
Τα ανοίγω και βλέπω την Τουρκική σημαία απέναντι, τον συνοικισμό δίπλα, άμοιρο κόσμο να προσπαθεί να περάσει συρματοπλέγματα, τούρκικα φυλάκια, απειλές, εκφοβισμούς, ανασφάλεια για το αύριο, θλίψη, απογοήτευση, ντροπή.
Μόνο μαζί μπορούμε να πετύχουμε το σκοπό, όταν συμφωνήσουμε ότι εχθρός είναι η Τουρκία.
