του Γιάννη Ξενοφώντος
Μια φωτογραφία που αποτυπώνει με τον πιο ωμό και σκληρό τρόπο την τραγωδία στην βόρεια Εύβοια. Το ανθρώπινο δράμα, σε ένα φωτογραφικό καρέ.
Ένα κλικ απο τον Κωνσταντίνο Τσακαλίδη, που αιχμαλώτισε τον πόνο και την απόγνωση της κυρίας Παναγιώτας Νουμίδη, στις Γούβες Ευβοίας, τη στιγμή που οι φλόγες τρέχουν με μένος προς το σπίτι της. Στρέφει το βλέμμα, κλείνει τα μάτια και με το χέρι στην καρδιά, ουρλιάζει.
Παναγιώτα Νουμίδη - Κάτοικος Γουβών Ευβοίας
"Κατέβαινε η φλόγα και ο άντρας μου έτρεχε με τον κουβά, για να μπορέσει να ρίξει νερό απο πίσω που ερχόταν η φωτιά. Κι εγώ τον έχασα και φώναζα Βοήθεια, Βοήθεια".
Όπως εξομολογείται, στα 81 της χρόνια έζησε τον εφιάλτη.... ήταν εκτός εαυτού... λιποθύμησε.
Παναγιώτα Νουμίδη - Κάτοικος Γουβών Ευβοίας
"Θόλωσε το μυαλό μου. Δεν ήξερα τι να κάνω. Γι` αυτό φώναζα, για να μ` ακούσουνε. Φώναζα απελπισμένη και με την υπέρταση, έπεσα κάτω και ήρθανε και με πήρε η Αστυνομία και με πήρε στο Κέντρο Υγείας".
Η φωτογραφία της γίνεται πρωτοσέλιδο στα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία του πλανήτη. Απο τον Guardian, μέχρι τους Financial Time, η γιαγιά Παναγιώτα καθηλώνει. Εκείνη, όμως, έχει να πει μόνο ένα ευχαριστό στα παλληκάρια του χωριού, που έσωσαν το σπίτι της... και η ευχή της, μία...
Παναγιώτα Νουμίδη - Κάτοικος Γουβών Ευβοίας
Με ενδιαφέρει να σηκωνόμουνα μια μέρα και να τα έβλεπα όπως τα ήξερα. Δεν με ενδιαφέρει. Δεν ήθελα προβολή... τι να την κάνω;
Κατάγεται απο την Αθήνα. Ωστόσο, έπειτα απο 34 χρόνια, η Εύβοια είναι ο τόπος της... και η σημερινή καρβουνιασμένη εικόνα της σφαδάζει την καρδιά... Δεν παύει, όμως, να ελπίζει.
Παναγιώτα Νουμίδη - Κάτοικος Γουβών Ευβοίας
"Την ελπίδα πάντα την έχουμε. Χαμόγελο δεν μπορούμε να έχουμε, γιατί όταν βλέπεις αυτά... πως να έχεις χαμόγελο";
Η γιαγιά Παναγιώτα γίνεται σκίτσο απο τον Χρίστο Παπανίκο και η κραυγή της, όμοια με τον ομώνυμο πίνακα του Έντβαρντ Μουνκ, γίνεται παγκόσμιο σύμβολο. Όπως λένε, η ζωή μιμείται την τέχνη, ενίοτε με τον πιο τραγικό τρόπο.
