Ο Ανδρέας Γεωργίου βρέθηκε το βράδυ της Πέμπτης (29/06) στο «Night Out» με τον Θεοχάρη Ιωαννίδη. Σε μια σπάνια εξομολόγηση, ο αγαπημένος ηθοποιός και σκηνοθέτης, μίλησε για το τηλεοπτικό του ξεκίνημα μέσα από το «Dream Show», αλλά και την ιστορία της οικογένειάς του. Θυμίζουμε πως ο Ανδρέας Γεωργίου έχασε τη μητέρα του σε ηλικία 12 ετών από AIDS.
«Όταν μπήκα στο Dream Show ήμουν 23. Όμως εγώ δεν ήξερα τι σημαίνει ριάλιτι, γιατί ήταν ένα ριάλιτι στην ουσία. Όμως μπαίνοντας είχα πλήρη άγνοια κινδύνου. Στην ουσία έκανα μια επιλογή που μπορεί να μην ήταν η πιο σωστή, αλλά δεν θα την άλλαζα και αν πήγαινα πίσω θα το ξανάκανα.
Σε ένα live είχε βγει όλη αυτή η προσωπική ιστορία που με είχε πληγώσει πάρα πολύ, γιατί τότε είχα μιλήσει μέσα στο σπίτι με τον κ. Μικρούτσικο. Δεν ξέρω τώρα αν πρέπει την κατάσταση αυτή να την συζητήσω σε λεπτομέρεια… Δεν ήξερα ότι όλο αυτό θα ήταν μια τύπου συνέντευξη που θα έπαιζε στα μεσημεριανά και θα είχε τόση μεγάλη έκθεση στον κόσμο και ξαφνικά, στο live της Κυριακής, βγαίνει ο πατέρας μου φάντης μπαστούνης μπροστά μου, γιατί είχε γίνει μεγάλος ντόρος τότε με αυτή την ιστορία.
Όμως, θα πω σου πάλι, από όλη αυτή την ιστορία κράτησα το θετικό. Που ποιο ήταν; Ότι βγήκα και μίλησα για το AIDS και κάπως απενοχοποιήθηκε όλο αυτό και νιώθω ότι καλώς έγινε έτσι.
Δεν το επιδίωξα σε καμία περίπτωση. Βγαίνοντας από το παιχνίδι, όταν γύρισα στην Κύπρο, σταματούσαν στο δρόμο τα αυτοκίνητα για να μου μιλήσουν. Ήταν ένα πράγμα που το βίωσα στο φουλ, όλη αυτή την απήχηση που είχε αυτό το πράγμα στον κόσμο. Μετά από αυτό κιόλας, μιλώντας για την προσωπική αυτή ιστορία, όταν είδα ότι ο κόσμος όχι μόνο δεν απομακρύνθηκε αλλά με αγκάλιασε, ένιωσα όμορφα.
Αυτό που με στεναχώρησε όμως ήταν ότι μίλησα για την οικογένεια μου και αυτομάτως μίλησα για τα αδέλφια μου, για τον πατέρα μου, για την μητέρα μου, για την γιαγιά μου. Αφορούσε δηλαδή όλους αυτό το πράγμα και δεν είχα συνεννοηθεί εγώ με αυτούς τους πολύ δικούς μου ανθρώπους για το εάν είναι ΟΚ. Οπότε είχα μια αγωνία πως είναι για τους υπόλοιπους, τους είχα όμως και πάλι δίπλα μου και γύρισε όλο σε θετικό» εξομολογήθηκε ο Ανδρέας Γεωργίου.
Τι είχε δηλώσει για το AIDS;
O Ανδρέας Γεωργίου είναι από τους ηθοποιούς που έχει μιλήσει ανοιχτά για το AIDS, από το οποίο έφυγε η μητέρα του, όταν εκείνος ήταν 10 ετών, τα ταμπού, τον αδερφό του που έχει προσβληθεί από την ασθένεια αλλά και τον πατέρα του που μετέφερε τον ιό στην οικογένεια τους. Ο ίδιος δήλωνε σε παλιότερες συνεντεύξεις του:
Στην αρχή ένιωσα αδικημένος, είχα ερωτηματικά για ότι συνέβη και έλεγα: «Γιατί σε μένα;». Στην συνέχεια όμως το αποδέχθηκα. Νιώθω τυχερός, γιατί μου έκανε καλό
Η μεγάλη στροφή στη ρότα της ζωής μου έγινε γύρω στα 10.Ένιωθα ότι "φεύγει" η μαμά και μου αφήνει μια ευθύνη. Στα 13 μου, ήθελα να φύγω από το σπίτι. Ήμουν και στα μαχαίρια με τον πατέρα μου για ένα μεγάλο διάστημα. Τότε ήταν που έκανα την επανάσταση μου. Του πήγαινα κόντρα, θεωρώντας τον υπεύθυνο για ό,τι μας συνέβαινε. Για πολλά χρόνια τον κατηγορούσα για την απώλεια της μητέρας μου, αφού έφερε την ασθένεια στο σπίτι. Εκείνος μας λάτρευε, μας υπεραγαπούσε. Εγώ είχα το πρόβλημα απέναντί του. Όταν έφτασα στα 20, τον συγχώρεσα και έφτιαξε η σχέση μας, γιατί σε αυτήν πλέον την ηλικία συνειδητοποιείς ότι όλοι έχουν δικαίωμα στο λάθος. Μόνο τότε κατάλαβα πόσο εύκολο είναι το λάθος.
Εγώ είχα την τύχη να μοιραστώ την ιστορία μας με τον κόσμο κι αυτό λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά, καθώς ξεπέρασα πολλά κόμπλεξ. Όταν έχεις να κάνεις με αυτή την ασθένεια, νιώθεις το φόβο της απόρριψης. Μιλώντας, λοιπόν, το ξεπέρασα, βοηθώντας παράλληλα και τα αδέλφια μου, αφού η πληγή είναι ίδια για όλους. Ό,τι ισχύει για μένα ισχύει και για κείνους. Τις ίδιες συνέπειες είχαμε όλοι μας
Ο αδερφός μου είναι απόλυτα συνειδητοποιημένος. Είναι πολύ δυνατός και υγιής. Ζει μια φυσιολογικότατη ζωή. Είμαστε πολύ κοντά. Δουλεύουμε μαζί. Είμαστε πολύ δεμένοι. Ο αδελφός μου ζει, ονειρεύεται , έχει στόχους , καταφέρνει πράγματα , γίνεται καλύτερος κάθε μέρα. Είναι παράδειγμα για ανθρώπους που περνούν αυτό το πρόβλημα και θεωρούν ότι δεν μπορούν να ερωτευτούν, ότι είναι μάταιο να κάνουν σχέδια. Σήμερα το να είσαι οροθετικός δεν είναι τόσο σοβαρό, όσο το να έχεις μια άλλη απλή όμως και μεγάλες σχέσεις στη ζωή σου
