Την μεγαλύτερη νίκη της ζωής της πανηγυρίζει η πρωταθλήτρια μας στο άλμα επί κοντώ, Μαρία Αριστοτέλους!
Η Μαρία συγκίνησε το παγκύπριο με τον προσωπικό της γολγοθά, τον οποίο όμως κατάφερε να νικήσει.
Η ίδια είχε δώσει συνέντευξη στο Alphanewslive και μεταξύ άλλων είχε πι ότι ο καρκίνος για να νικηθεί "θέλει θράσος".
Το χαρμόσυνο γεγονός το γνωστοποίησε η ίδια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Δεν ήταν θεριό, ούτε τέρας, ούτε η κακιά αρρώστια.
Ήταν καρκίνος και είναι παρελθόν!
Τα ωραιότερα νέα!
Είμαι καθαρή!
Τον νικήσαμε!
Η νίκη αυτή δεν ανήκει σε εμένα αλλά στην ιατρική.
Τι κι αν ήταν 4ο στάδιο, τι κι αν ήταν επιθετικός ο καρκίνος ως επι το πλείστον είναι ιάσιμος και δεν πρέπει να τρέμουμε στο άκουσμα αυτής της λέξης.
Όταν είπα ότι ήμουν έτοιμη για ότι ακολουθήσει, σίγουρα μιλούσε η άγνοια κινδύνου που με διακατείχε.
Δεν ήξερα τι εστί χημειοθεραπείες, τι σήμαινε ανοσοκαταστολή.
Δεν φανταζόμουν καν τι ερχόταν.
Ίσως να ήταν καλύτερα έτσι!
Γιατί ο καρκίνος θέλει θαρρος και θράσος!Δεν έβλεπα τα δύσκολα που ήταν μπροστά μου ως βουνό.
Εστίαζα στο παρόν και έλεγα πάμε βήμα βήμα και όλα θα γίνουν!
Και πώς θα γινόταν αλλιώς;
Αφού είχα δίπλα μου την καλύτερη ιατρική ομάδα του Ογκολογικού Κέντρου της Τράπεζας Κύπρου, με επικεφαλή την ογκολόγο μου Δρ. Αναστασία Κωνσταντινίδου.
Όλοι τους συνέβαλαν ώστε αυτό το ταξίδι να είναι όσο πιο όμορφο γινόταν και σίγουρα με αίσιο τέλος!
Το ραυδομυοσαρκωμα εμφανίζεται σε παιδακια μέχρι 5 χρόνων.
Γιατί σε εμένα δεν είπα ΠΟΤΕ..! Αντιθέτως όταν ανέβαινα τον γολγοθά έλεγα ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΕ ΕΜΕΝΑ! Ευτυχώς που διάλεξε εμένα και οχι κάποιο παιδάκι! Δεν άντεχα στην ιδέα ότι θα περνούσε κάποιο βρέφος ή παιδί αυτή τη δοκιμασία! Και έλεγα αν μη τι άλλο ο κλήρος έπεσε σε εμένα!
Στην περίπτωση μου, ο καρκίνος ήταν μεταστατικός.
Αυτό σημαίνει πώς μπορεί να επιστρέψει ανά πάσα στιγμή.
Για τον λόγο αυτό θα ελέγχομαι τακτικά!
Ο εχθρός είναι ύπουλος και επιθετικός αλλά τώρα ξέρει με ποιαν έχει μπλέξει!
Άντε γειά..!»
Τότε είχε δηλώσει:
" Έχω ραβδομυοσάρκωμα στην μύτη και έχει κάνει μετάσταση στους λεμφαδένες του λαιμού και στη μύτη. Ήταν πολύ σπάνια περίπτωση αφού κανένας από τους γιατρούς που ήταν εδώ, δεν το είχαν δει ξανά. Όταν ψάχνεις τόσο καιρό, σίγουρα σου περνάει από το μυαλό ότι πιθανόν να είναι κάτι κακό.
Η στιγμή της ανακοίνωσης ήταν για μένα ανακούφιση. Οι όγκοι μεγάλωναν, άρα ήξερα ότι αυτό που έχω τρέχει... και έπρεπε να το βρούμε γιατί ο χρόνος θα με στερούσε την ίαση. Δεν με ένοιαζε, ας ήταν και το πιο επιθετικό και σπάνιο, φτάνει να είχα χρόνο να το αντιμετωπισω. Δεν φοβήθηκα, περισσότερο από όλους ταράχτηκαν τα αδέρφια μου"
