Επιβάλλει την τάξη τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου. Η Ζωή Σταύρου, είναι αστυνομικός και συνάμα διαιτήτρια ποδοσφαιρικών αγώνων. Από το 2015 διαιτητεύει αγώνες στα κυπριακά γήπεδα ενώ τα τελευταία τρία χρόνια σφυρίζει σε αγώνες και στο εξωτερικό.
«Από μικρή ηλικία ασχολούμουν με το στίβο οπότε στο γήπεδο που πήγαινα και έκανα προπόνηση έβλεπα και τους διαιτητές, γυμνάζονταν στο ίδιο γήπεδο μαζί μας και κάθε φορά που κάναμε ζέσταμα κάποιοι διαιτητές μου έλεγαν γιατί δεν ξεκινάς να κάνεις μαθήματα, να μπεις στη διαιτησία; Είσαι δυναμική!»
Παρόλο που τότε γνώριζε λίγα για το ποδόσφαιρο, άκουσε την προτροπή των διαιτητών. Παρακολούθησε μαθήματα, μελέτησε, έδωσε τις απαιτούμενες εξετάσεις και βρέθηκε στα γήπεδα.
«Μια από τις επιτυχίες που είχα ως επίτευξη στόχου να πάρω το σήμα του διεθνή διαιτητή το 2021, έγινα διεθνής διαιτητής, διεύθυνα δυο τελικούς κυπέλλου γυναικείου. Και πέρσι ήταν μια ιδιαίτερη επιτυχία όχι μόνο για εμένα αλλά και για άλλες κοπέλες, διαιτητεύσαμε ένα αγώνα πρώτης κατηγορίας στους άνδρες.»
Την ίδια ώρα η Ζωή Σταύρου έγινε στην Κύπρο, η πρώτη γυναίκα που είχε την ευθύνη χειρισμού VAR, όπου ελέγχει, εξετάζει και ενημερώνει τον διαιτητή για ξεκάθαρα λάθη με βάση το πρωτόκολλο, τα οποία επηρεάζουν σημαντικά την εξέλιξη του αγώνα και διαφεύγουν της προσοχής του.
«Είσαι πιο ενεργός μέσα στο γήπεδο, έχεις τα μάτια σου 14 να μη σου φύγει φάση αλλά στο VAR δεν πρέπει να κάνεις λάθος. Στο γήπεδο δεν πρέπει να κάνεις λάθος, στο VAR δεν μπορείς να κάνεις λάθος. Είναι εκεί που στοιχηματίζουμε, είναι κάτι καινούργιο για την Κύπρο αλλά και για άλλες χώρες, είναι ένα πολύ καλό εργαλείο εάν το χρησιμοποιούμε σωστά.»
Αγώνας με αγώνα διαφέρει, με τη Ζωή Σταύρου να σημειώνει πως η κυριότερη και πιο ουσιαστική δυσκολία με την οποία έρχεται αντιμέτωπη, σε ένα αγώνα ανδρών, είναι εκ φύσεως η διαφορετική φυσική κατάσταση.
«Με τις γυναίκες, από θέμα φυσικής κατάστασης είναι πιο καλή κατάσταση δεν είναι το ίδιο ο άντρας με τη γυναίκα, αλλά και οι γυναίκες λίγο η συμπεριφορά, είναι πιο απαιτητικές, σίγουρα έχει διαφορά.»
Δε λείπουν φυσικά και τα πολύ απρόοπτα περιστατικά στο γήπεδο, όπως αυτό που συνέβη στον αγώνα μεταξύ Ιταλίας – Κολομβίας.
«Συνέχεια συμβαίνει κάτι αλλά αυτό ήταν το πιο έντονο, ότι κτύπησα με μια ποδοσφαιρίστρια και έπεσα κάτω.»
Πώς ωστόσο καταφέρνει να συνδυάζει την καριέρα της στη διαιτησία, με το απαιτητικό πόστο της στην αστυνομική δύναμη και την οικογένεια της, όντας σύζυγος και μητέρα ενός αγοριού;
«Θέλει πολλές θυσίες για να μπορείς να αντεπεξέλθεις σε όλα γιατί και από θέμα δουλειάς, η αστυνομία είναι ένα απαιτητικό επάγγελμα και η διαιτησία είναι πολύ απαιτητική και πόσο μάλλον όταν έχεις οικογένεια, ένα παιδί και ένα σύζυγο. Θέλει πολλές ώρες προπόνησης, δουλειάς, θέλει πολλή κατανόηση από την οικογένεια και ευχαριστώ τους, που με αντέχουν, θέλει πολλές θυσίες στο να το συνδυάσεις. Πάω σπίτι έχω ένα αγοράκι, που θέλει παιχνίδι έχει όρεξη και στερείται τη μανούλα του και λόγω δουλειάς και λόγω εξωτερικού, αλλά προσπαθώ, κάνω τα πάντα, να δίνω την απαραίτητη προσοχή και σε εκείνο.»
Η διαιτησία είναι αναμφισβήτητα ένα πολύ δύσκολο επάγγελμα. Το γεγονός ότι είναι ανδροκρατούμενο, φρενάρει κάποια κορίτσια που επιθυμούν να το ακολουθήσουν, με τη Ζωή Σταύρου να τα παροτρύνει να ακολουθήσουν το όνειρο τους και να κλείσουν τα αυτιά στις σεξιστικές βρισιές που μπορεί να ακουστούν από τις κερκίδες.
«Είναι ένα πολύ ωραίο κομμάτι του ποδοσφαίρου η διαιτησία, δεν είναι για όλους, είναι για τους δυνατούς τολμώ να πω. Έρχονται στο γήπεδο και βρίζουν, φωνάζουν να πας σπίτι σου να πλύνεις τα πιάτα, θέλει να δείξεις δυναμισμό και να είσαι αντάξια όπως ένας άντρας, γιατί αυτό είναι δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από τους άντρες. Έτυχε μου παλιά, νομίζω έτυχε σε όλες μας, στα αρχικά στάδια κάνεις λάθη, μαθαίνεις.»
Τα περιστατικά χουλιγκανισμού αμαυρώνουν συνεχώς το κυπριακό ποδόσφαιρο, ένα φαινόμενο που προβληματίζει έντονα τη διεθνή μας ρεφ.
«Είναι μια ομάδα ανθρώπων που έχουν ως σκοπό τη βια και τον όχλο και να δημιουργήσουν ζημιές, δεν πάνε για να δουν την ομάδα τους. Και είναι λυπηρό να βλέπουμε τέτοια πράγματα το 2024. Και να τιμωρούνται οι ομάδες, και κάποιος όντως που αγαπά την ομάδα του είναι οπαδός και θέλει να πάει να δει την ομάδα του, να τιμωρείται και να μην πάει για μια ομάδα ανεγκέφαλων.»
Η Ζωή διαιτητεύει αγώνες πρώτης κατηγορίας γυναικών και στη δεύτερη κατηγορία αντρών και στόχος της είναι να ανέβει και εδώ κατηγορία. Σήμερα στην Κύπρο υπάρχουν 14 ενεργές γυναίκες διαιτήτριες.
Δείτε το ρεπορτάζ της Όλγας Κωνσταντίνου
