Μια συγκλονιστική μαρτυρία φέρνει στο φως το AlphaNews.live. Η νυμφευμένη με Κύπριο Άννα Ποπέρεζνα, διένυσε 800 χιλιόμετρα οδικώς για να ξεφύγει από το μένος των ρωσικών στρατευμάτων και να καταλήξει στο αεροδρόμιο Λάρνακας μέσω Βουκουρεστίου. Με δάκρυα στα μάτια, μιλά για το δράμα που περνάει η χώρα της και στέλνει το μήνυμα πως ο ουκρανικός λαός δεν πρόκειται να παραδοθεί και θα διεκδικήσει μέχρι τέλους την ανεξαρτησία του.
Eίναι 40 ετών, κατάγεται από το Βινιτσκά της Ουκρανίας και είναι νυμφευμένη με Κύπριο και ζει στην Κύπρο τα τελευταία πέντε χρόνια. Bρισκόταν στη γενέτειρα της από τα τέλη Ιανουαρίου για να δει την άρρωστη μητέρα της και θα επέστρεφε πίσω στην Κύπρο την Παρασκευή αεροπορικώς αν δεν μεσολαβούσε η εισβολή που διέταξε ο Πούτιν. Τα ταξίδι της μετατράπηκε σε ένα εφιάλτη ζωής και θανάτου.
«Η εισβολή άρχισε τη νύχτα μεταξύ Πέμπτης και Παρασκευής. Ένας φίλος μου, μου τηλεφώνησε στις 5 και μου είπε ότι άρχισαν να ρίχνουν ρουκέτες στο Κίεβο. Ήμουν σε κατάσταση σοκ, όμως είχα προετοιμάσει κάποιες βαλίτσες γιατί την Πέμπτη το βράδυ θα πήγαινα στο αεροδρόμιο με ταξί», περιγράφει.
"Με έλεγαν υστερική"
Η μητέρα της, οι συγγενείς και οι φίλοι της την χαρακτήριζαν υστερική γιατί προσπαθούσε να τους πείσει να την ακολουθήσουν στην Κύπρο. Η απόφαση ελήφθη. Θα ταξίδευε οδικώς στη Ρουμανία και απ’ εκεί αεροπορικώς στην Κύπρο.
«Άκουσα τις σειρήνες, όταν άρχισαν να πυροβολούν ήμουν ήδη με τις βαλίτσες στον ανελκυστήρα. Κατέβαινα κάτω. Όμως το πρόβλημα ήταν ότι ο οδηγός του ταξί δεν είχε βενζίνη. Κολλήσαμε στο πρατήριο για δυόμιση ώρες για να βάλουμε βενζίνη», πρόσθεσε.
Αρχικά κατευθύνθηκαν για τα σύνορα με τη Ρουμανία. Εν τέλει το πλάνο άλλαξε όταν διαπίστωσαν την τεράστια ουρά αυτοκινήτων που επιχειρούσαν να περάσουν τα σύνορα. Το σχέδιο αλλάζει και κατευθύνονται στα σύνορα με τη Μολδαβία έχοντας ήδη διανύσει 100 χιλιόμετρα άδικα.
«Πήρα αυτή την απόφαση και είπα στον οδηγό να επιστρέψουμε και να πάρουμε το ρίσκο. Επιστρέψαμε στην Βινιτσκά και ακολούθως κατευθυνθήκαμε στη Μολδαβία», λέει συγκλονισμένη.
Στη Μολδαβία παίρνει άλλο ταξί και στις 4 τα ξημερώματα του Σαββάτου φτάνουν στο Βουκουρέστι. Στη διαδρομή, συνομιλεί τηλεφωνικώς με φίλους και συγγενείς που μπαινόβγαιναν στα καταφύγια κάθε φορά που ηχούσαν οι σειρήνες. Φτάνει στη Λάρνακα.
«Νιώθω προδότης»
Την ρωτήσαμε ποιο ήταν το συναίσθημα μόλις έφτασε στη Λάρνακα. Ξεσπάει σε κλάματα.
«Το συναίσθημα…ότι είμαι σαν ένας προδότης. Ότι έφυγα. Είμαι ασφαλής, είμαι με τον σύζυγο μου, όμως όλοι οι συγγενείς μου, όλη η οικογένεια μου, οι φίλοι μου, ο λαός μου είναι σε μεγάλο κίνδυνο. Επειδή το πρωί στις 7 πραγματικά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε αυτή τη δραματική κατάσταση που ακολούθησε. Ίσως είμαι τυχερή που είχα καλή αντίδραση και δεν είμαι αισιόδοξο άτομο. Σκέφτομαι πάντα το χειρότερο σενάριο. Όμως ξέρεις; τώρα προσπαθώ να κάνω ότι μπορώ από εδώ, από ένα ασφαλισμένο τόπο για να βοηθήσω τον λαό μου».
Διαβεβαιώνει πως ο λαός της δεν πρόκειται να παραδοθεί.
«Θα πολεμήσουμε, δεν θα παραδοθούμε, δεν θα επιλέξουμε το κλουβί της Ρωσίας επειδή είμαστε ελεύθερος λαός, ανεξάρτητη χώρα, έχουμε τα δικαιώματα μας, είμαστε σπουδαίο έθνος και θα κάνουμε το καλύτερο για να σώσουμε τη χώρα μας, για να επιβιώσουμε και να φέρουμε ειρήνη σε όλο τον κόσμο», καταλήγει σε έντονο ύφος.
