Του Γιώργου Χρυσάνθου
Όταν ξαφνικά βλέπεις αυτή τη φωτογραφία στο διαδίκτυο, αναρωτιέσαι ασυναίσθητα σε ποια χώρα βρίσκεται αυτό το θέατρο. Και όταν αντιλαμβάνεται ότι κάποτε βρισκόταν στην παλιά Λευκωσία, αναρωτιέσαι γιατί δεν υπάρχει πια.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
Πρόκειται για το θέατρο Παπαδοπούλου, το οποίο οραματίστηκε ο γνωστός την τότε εποχή επιχειρηματίας Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Το θέατρο στην Κύπρο"
"Το 1893 καταγράφηκε η πρώτη πληροφορία για την ανοικοδόμηση του θέατρου Παπαδοπούλου, σε σχέδια του μηχανικού Βικέντιου Φένεκ. Άρχισε η ανέγερση του και ολοκληρώθηκε το 1899 για να αποτελέσει το στολίδι της Λευκωσίας για δεκαετίες."
Ήταν στην ουσία ένα κτίσμα στα πρότυπα ευρωπαϊκών θέατρων της εποχής και αρχιτεκτονικά ήταν μια μικρογραφία - όχι καθ υπερβολήν - της Σκάλας του Μιλάνου.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Το θέατρο στην Κύπρο"
"Επρόκειτο για ένα κτήριο ιδιαίτερα κομψό, μοντέρνο, κτισμένο σύμφωνα με το πρότυπο των ιταλικών θεάτρων. Είχε μεγάλη σκηνή, τρεις σειρές κυκλικών θεωρείων και χωρητικότητα 600 θέσεων."
Και αν θέλει κάποιος να δει πως θα ήταν σήμερα το θέατρο Παπαδοπούλου αν δεν το γκρεμίζαμε, μπορεί να επισκεφτεί την Ερμούπολη της Σύρου και να δει το θέατρο Απόλλων, που επίσης δημιούργησαν λίγα χρόνια νωρίτερα, οι Ιταλοί αρχιτέκτονες.
ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Ψάξαμε στοιχεία για αυτό το θέατρο και ζητήσαμε την βοήθεια του Λεβέντιου Δημοτικού Μουσείου Λευκωσίας.
Με την βοήθεια της Διεύθυνσης και του Χρυσόστομου, ο οποίος εργάζεται ως Βοηθός Αρχείου και Συλλογών του Μουσείου βρήκαμε ιστορικό υλικό, αν και αυτά που διασώθηκαν από τις αρχές του περασμένου αιώνα είναι πολύ λίγα.
Ανάμεσα σε αυτά που διασώζονται είναι είναι ένα μούσικαλ που ανέβηκε στο θέατρο Παπαδοπούλου στις 23 Ιανουαρίου του 1902, στην μνήμη της Βασίλισσας Βικτωρίας η οποία πέθανε ένα χρόνο πριν. Το έργο ήταν βεβαίως υπό την αιγίδα του Άγγλου Κυβερνήτη.
Ενώ από τις δεκαετίες που ακολούθησαν διασώζονται και άλλες προσκλήσεις όταν το θέατρο λειτουργούσε και ως κινηματογράφος όταν το κυπριακό κοινό γνώρισε και αυτή την τέχνη.
Κινηματογράφος Παπαδοπούλου
"Από του προσεχούς Σαββάτου 17-02-1951 μέχρι και της Τετάρτης οι φίλοι των μεγάλων εξαιρετικών δημιουργημάτων θα έχουν την τύχην να παρακολουθήσουν το ασύγκριτο και πράγματι μεγαλειώδες δραματικό – μουσικό – χορευτικό – έγχρωμο υπερδημιούργημα «Είσαι μεσ’ την καρδιά μου."
Σε αυτό το θέατρο παρακολουθούσαν ανελλιπώς τις παραστάσεις και οι Βρετανοί ύπατοι αρμοστές της Κύπρου, για τους οποίους μάλιστα ήταν πάντοτε κρατημένο το κεντρικό θεωρείο με τον αριθμό 13.
Ο “ΝΑΟΣ” ΤΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ
Στο θέατρο Παπαδοπούλου, μετέπειτα Μέλπω, έπαιξαν εκατοντάδες ηθοποιοί. Ανάμεσα σε αυτούς που μεγαλούργησαν σε νεαρή τότε Όλγα Ποταμίτου, την οποία επισκεφτήκαμε και ζητήσαμε να μας πει για αυτό το θέατρο, δείχνοντας της μια φωτογραφία από τα παλιά.
Όλγα Ποταμίτου - Ηθοποιός
"Είχαμε ποτέ αυτό το θέατρο στην Κύπρο. Φυσικά γιε μου το Μέλπω. Παναγία μου, άξιζε σε αυτό το θέατρο να το κατεδαφίσουν;"
Η κατεδάφιση του όπως αναφέρει, ήταν το μεγαλύτερο πολιτιστικό έγκλημα που ενδεχομένως να έγινε στην Κύπρο.
Όλγα Ποταμίτου - Ηθοποιός
"Όταν το μάθαμε στεναχωρηθήκαμε. Δεν μάθαμε γιατί γκρεμίστηκε, για να γίνει πάρκινγκ ή πολυκατοικία, τι άλλο."
Ένα θέατρο το οποίο, όπως λέει, δεν θα το ξεχάσει ποτέ.
Όλγα Ποταμίτου - Ηθοποιός
"Έμεινε στον νου μου αυτό το θέατρο. Η σκηνή ωραιότατη. Έπαιζες και ένιωθες καλά."
Το οποίο η ίδια, αλλά και ολόκληρη η Κύπρος μπορεί να το βλέπει μόνο μέσα από 2-3 φωτογραφίες που διασώθηκαν για να θυμίζουν το μεγαλύτερο - ίσως – πολιτιστικό έγκλημα στη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου.
