Του Γιώργου Χρυσάνθου
-"Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω πυροσβέστης."
-"Άκουσα ότι είσαι καλός ποδοσφαιριστής, που παίζεις μπάλα;"
-"Στην Ελπίδα Λιοπετριού."
Αυτός είναι ο Χρίστος. Γεννηθείς το 2009 στο νοσοκομείο Παραλιμνίου, κάτοικος Λιοπετρίου.
-"Τι θα γίνει όταν μεγαλώσεις;"
-"Κτηνίατρος."
-"Σου αρέσουν τα ζωάκια"
-"Ναι."
Και αυτή είναι η μικρή αδελφή του Χρίστου. Η Θέκλεια-Γιασεμίνα. Γέννημα του 2012.
Εύλογα θα ρωτήσει κάποιος γιατί αυτά τα δύο παιδιά χρειάστηκε να μιλήσουν σε ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ. Τα πράγματα είναι απλά. Είναι ενδεχομένως τα μοναδικά παιδιά στις ελεύθερες περιοχές, που σύμφωνα με τους μέχρι στιγμής χειρισμούς της πολιτείας, δεν έχουν δικαίωμα εξασφάλισης επίσημων εγγράφων της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Πέραν από το πιστοποιητικό γεννήσεως, δεν έχουν τίποτα άλλο που να καταδεικνύει, ότι είναι πολίτες αυτού του κράτους.
Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν αναγνωρίζει, εντός εισαγωγικών, τον Χρίστο και τη Θέκλεια, γιατί ο πατέρας τους είναι Τουρκοκύπριος, με πατέρα εκ Τουρκίας.
Θέκλεια
"Νιώθω άσχημα, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, δεν μπορούμε να πάμε πούποτε. "Χρίστος
"Όλοι έχουν ταυτότητα εκτός από εμένα και την αδελφή μου και δεν μπορώ να πάω πούποτε, ούτε και να παίζω, γιατί χρειάζομαι ταυτότητα."
Όταν λέει παιχνίδι ο Χρίστος, εννοεί τους ποδοσφαιρικούς αγώνες σε πρωταθλήματα για μικρά παιδιά, αν και αυτό για κάποιους δεν είναι ψηλά σε ιεραρχία, μπροστά σε άλλα προβλήματα, τα οποία μας εξηγεί η κυρία Σωτηρούλα, μητέρα των δύο παιδιών.
Σωτηρούλα
"Πληρώνουμε ΓΕΣΥ και εγώ και ο άντρας μου και τα παιδιά μου δεν μπορώ να τα πάρω στον παιδίατρο. Πληρώνω, δεν μπορώ να τα γράψω στο ΓΕΣΥ."
Τα δύο παιδιά, δεν έχουν ούτε τον τρόπο να ταξιδέψουν στο εξωτερικό.
Οσμάν
"Γεννήθηκα στο Βαρώσι. Αμμόχωστο."
Ο Οσμάν γεννήθηκε στην Αμμόχωστο, λίγα χρόνια μετά την εισβολή, από μητέρα Τουρκοκύπρια η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε σε χωριό της Επαρχίας Πάφου.
Η μητέρα του, μετακόμισε στα κατεχόμενα τις μέρες της εισβολής, και λίγα χρόνια αργότερα γνώρισε τον άντρα της, ο οποίος έφτασε στην Κύπρο το 1976 ως έποικος από την Μερσίνα. Αυτός είναι και ο λόγος, που η Κυπριακή Δημοκρατία, δεν έδωσε ακόμη ταυτότητα στα παιδιά του, παρά τις προσπάθειες πέντε ετών.
Οσμάν
"Είναι ο παπάς μου από την Τουρκία και αυτό μας δυσκολεύει."
Πηγαίνοντας μερικά χρόνια πίσω, ο Οσμάν γνώρισε την Σωτηρούλα λίγο μετά που άνοιξαν τα οδοφράγματα και θέλησε να έρθει στις ελεύθερες περιοχές για να εργαστεί και να γνωρίσει, όπως λέει, τους Ελληνοκύπριους συμπατριώτες του, γιατί από μικρός ήθελε αλλά δεν το επέτρεπαν οι συνθήκες.
Σωτηρούλα
"Αρραβωνιαστήκαμε το 2005 και παντρευτήκαμε το 2007."
Ο Οσμάν, μπήκε στην εκκλησία, παντρεύτηκε την Σωτηρούλα και μαζί έκαναν τον Χρίστο το 2009 και την Θέκλεια-Γιασεμίνα το 2012, πριν δηλαδή καταφέρει ο ίδιος να εξασφαλίσει ταυτότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οσμάν
"Και εγώ δυσκολεύτηκα αρκετά για να πιάσω, και το 2015 πήρε ταυτότητα. Τώρα μας δυσκολεύουν με τα μωρά μας."
Με πατέρα Τουρκοκύπριο και μητέρα Ελληνοκύπρια, τα δύο παιδιά βαπτίστηκαν σε ορθόδοξη εκκλησία.
Και όπως λέει ο Οσμάν και η Σωτηρούλα, στάθηκαν δίπλα τους, όταν αυτά προσπαθούσαν να ενσωματωθούν σε μια κοινωνία που τα δακτυλόδειξε. Κάτι που έζησαν και οι ίδιοι πριν από δεκαπέντε χρόνια.
Σωτηρούλα
Ένας θεός ξέρει πόσα τραβήξαμε, άσε που δεν λέμε τίποτα."
Αυτά που τράβηξαν οι γονείς, τα βίωσαν με ένα παρόμοιο τρόπο και ο Χρίστος και η Θέκλεια, αν και σήμερα μιλούν με χαμόγελο, γιατί τα δύσκολα πέρασαν.
Χρίστος
"Μου έκαναν αρκετό μπούλινγκ, αλλά ευτυχώς μετά άλλαξε. Μετά γίναμε φίλοι."
Η ζωή συνεχίζεται για την οικογένεια του Οσμάν και της Σωτηρούλας. Ζουν όπως λένε μια ήρεμη ζωή μαζί με τα παιδιά τους, μακριά από ακρότητες και φανατισμούς που έφεραν δύσκολα σε αυτό τον τόπο.
Το μόνο που ζητούν σήμερα από την Κυπριακή Δημοκρατία είναι να τους αναγνωρίσει ως πολίτες αυτής της χώρας τον Χρίστο και την Θέκλεια. Δύο παιδιά τα οποία επίσημα για το κράτος, είναι λες και δεν υπάρχουν.
