Από τον Τσαϊκόφσκι μέχρι τον Λέοναρντ Κόεν, την Σακίρα και τον Μαικλ Τζάκσον. Ο Stjepan Hauser πήρε το τσέλο από τις πίσω θέσεις της ορχήστρας και το όρισε το κέντρο της σκηνής…κι έβαλε πλάι σε σονάτες και κονσέρτα, εμβληματικά τραγούδια αλλά και πιο σύγχρονα ακούσματα. Κλασικός, ρομαντικός, χορευτικός μα και ροκάς…όλα με ένα τσέλο.
«Το τσέλο είναι τα πάντα, είναι η σύζυγος μου, η κοπέλα μου, ο καλύτερος μου φίλος. Το βιολοντσέλο μου έδωσε τα καλύτερα πράγματα στη ζωή. Ζω το όνειρό μου! Γιατί εγώ και το βιολοντσέλο μου, όταν ήμουν μικρός, είχαμε μια συζήτηση και συμφωνήσαμε ότι θα κατακτήσουμε τον κόσμο και θα απολαύσουμε τη ζωή και συμβαίνει. Το βιολοντσέλο μου πάντα μαζί μου, παντού.»
Πότε κράτησες για πρώτη φορά βιολοντσέλο στα χέρια σου;
Ξεκίνησα να παίζω όταν ήμουν οκτώ χρονών. Το άκουσα στο ραδιόφωνο όταν ήμουν 3-4 χρονών και ερωτεύτηκα με τον ήχο του, μαγικός ήχος.
Θυμάσαι ποιο κομμάτι έπαιζε;
Ναι, ο κύκνος, κλασική μουσική. Από τον Σεν Σανς. Και ένιωσα τον κύκνο στη λίμνη όταν άκουσα το βιολοντσέλο. Το πιο κομψό μουσικό όργανο και ο ήχος ήταν τόσο ζεστός, τόσο ρομαντικός και ήξερα ότι αυτό θα έκανα.
Κι αυτό έκανε, μα για να γίνει ο παγκόσμιας φήμης Hauser που ξέρουμε σήμερα, έπρεπε να κάνει ένα ένα τα βήματά του.
«Μάθαινα μόνο κλασική μουσική για πάρα πάρα πολλά χρόνια, 25 χρόνια, 25 χρόνια της ζωής μου. Ήμουν συγκεντρωμένος στην κλασική μουσική. Εξασκούμουνα και τότε, μια μέρα κάτι άλλαξε, όταν ήμουν 25 χρονών, ανακάλυψα άλλα πράγματα. Ανακάλυψα τον Μαικλ Τζάκσον, τον ρυθμό, και τότε είχα την ιδέα… Ένιωσα κάτι καινούργιο, τότε «γεννήθηκαν» τα 2Cellos και κάναμε περιοδείες ως 2Cellos για πάρα πολλά χρόνια, 10-11 χρόνια. Τότε ανακάλυψα ότι είχα ρομαντική, συναισθηματική πλευρά και τότε ήταν που άρχισα να ακούω Σινάτρα, Ντιν Μάρτιν, Χούλιο Ιγκλέσιας και τότε γεννήθηκε ο Χάουσερ. Και τώρα είμαι ένα μεγάλο μείγμα από όλα.»
Έχει περάσει το δοξάρι του πάνω από όλων των εποχών τις παρτιτούρες και διαμέσου της ιστορίας της μουσικής, αποδεικνύοντας πως το τσέλο, έχει δυνατότητες που ποτέ κανείς δεν είχε φανταστεί.
«Αυτή ήταν η αποστολή μου γιατί ήξερα ότι το βιολοντσέλο μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, πολλά διαφορετικά πράγματα. Το βιολοντσέλο μπορεί να παίξει ροκ, ποπ, κλασική, λάτιν, μπορεί να κάνει τα πάντα. Και κανένας δεν το πίστευε και χαίρομαι τόσο πολύ που απέδειξα στον κόσμο ότι το βιολοντσέλο είναι το πιο κουλ όργανο.»
Ο Κροάτης τσελίστας έχει ρίξει το τσέλο του στην φωτιά και στο χιόνι, τ’ ανέβασε σε βουνά και σε θάλασσες, σε γόνδολες και σε πλοία…
«Έχω βίντεο στο οποίο καίγεται το βιολοντσέλο και ήταν πραγματική φωτιά, πολύ επικίνδυνο, αλλά ρισκάρω τα πάντα για την τέχνη, όταν θες να φτάσεις το μεγαλείο, πρέπει να κάνεις θυσίες και κάποια βίντεο είναι επικίνδυνα. Κάποιες φορές πάγωνα, μείον δεν ξέρω πόσους βαθμούς και πάγωνα έξω κι έβρεχε και κινηματογραφούσαμε, δύσκολες συνθήκες. Όλα για την τέχνη.»
«Παίζω βιολοντσέλο σε πολλά διαφορετικά σενάρια, στην κορυφή βουνών, μέσα στο νερό, στο χιόνι, σε τόσα πολλά περιβάλλοντα…γιατί η ζωή είναι έτσι, περνάς από πολλές περιπέτειες και το βιολοντσέλο είναι πάντα μαζί μου, σε κάθε φάση της ζωής. Μέσα στην κόλαση, μέσα στον Παράδεισο, όλα μαζί.»
Έτσι βρέθηκε σε στην Κύπρο, μαζί με το τσέλο του ως…Rebel with a cello…Ένας επαναστάτης με τσέλο.
«Ναι, ένας αληθινός επαναστάτης γιατί πάντα επαναστατούσα. Όταν ήμουν μαθητής πάντα είχα τον δικό μου τρόπο έκφρασης, πάντα έπαιζα όπως ένιωθα και όλοι ήταν θυμωμένοι. Οι δάσκαλοι, πάντα αυτοί οι κανόνες και ξέρεις, ήμουν πάντα ένας επαναστάτης. Δεν άκουγα. Έκανα τα δικά μου. Οπότε ήμουν επαναστάτης από όταν ήμουν παιδί.»
Και αυτή την «επανάσταση» υποστηρίζει και στο μήνυμα που στέλνει ο εκρηκτικός και αντισυμβατικός μουσικός.
«Το μήνυμα είναι, μην αντιγράφετε κανέναν. Πρέπει να βρείτε τον δικό σας δρόμο, γιατί τώρα στις εποχές του ίντερνετ υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα, όλοι αντιγράφουν τα πάντα, ακολουθούν τη μόδα. Αλλά πρέπει να ακούσεις την καρδιά σου, όχι να ακολουθείς τη μόδα. Εγώ ποτέ δεν ακολουθώ τη μόδα, πάντα κάνω αυτό που νιώθω από τα βάθη της καρδιάς μου και αυτό είναι σημαντικό. Εκεί είναι που αρχίζεις να ξεχωρίζεις, όταν είσαι αυθεντικός, όταν είσαι αληθινός με τον εαυτό σου.»
«Το πιο σημαντικό είναι να παίζεις με την ψυχή και την καρδιά σου και αυτό είναι που το κοινό θα νιώσει και γι’ αυτό είναι που μου δίνουν τόση αγάπη», καταλήγει.
