Του Χριστόφορου Χριστοφή
Άσχημες θύμησες, το δράμα, οι μαύρες εκείνες οι μέρες που 49 χρόνια μετά ουδείς μπορεί να ξεχάσει. Ο καθένας με τη δική του - γεμάτη πόνο - ιστορία.
Πρόσφυγας
“Έχασα τον αδελφό μου, ήταν 17 χρονών και οκτώ μηνών που τον σκότωσαν οι Τούρκοι. Ήταν στρατιώτης λόκατζιης. Μακάρι να μην έχει άλλες φασαρίες, άλλο πόλεμο για τους υπόλοιπους. Να μην συμβεί αυτό που έγινε το ‘74”.
Πρόσφυγες από την Αχερίτου, της Επαρχίας Αμμοχώστου, θυμούνται τη μαύρη μέρα της κατάληψης του χωριού τους. 31 Αυγούστου του 1974.
Πρόσφυγας
“Έρκουνται τανκς, τρέχει ο κόσμος να φύγει. Ήρθαν οι Τούρκοι ως τα σύνορα πάνω απ΄εκεί που μέναμε είχε συρματομπλέγματα και φτάσαμε μέχρι εκεί και αρχίσαν να πυροβολούν στο περβόλι μας. Ήμασταν κάπου 300 άτομα μέσα στο περβόλι”.
Ο πόνος του ξεριζωμού δεν σβήνει ποτέ. Με την ελπίδα ότι κάποτε θα επιστρέψουν... Ο κ. Χρίστος 49 χρόνια μετά, δεν λησμονεί ψάχνοντας το δικό του αγνοούμενο, πατέρα επτά παιδιών.
Πρόσφυγας
“Έχει κανένα που δεν θέλει να πάει στον τόπο του; Ήταν και ο παπάς μου πεθαμένος εκεί. Έχει πολλές αναμνήσεις που σε τραβούν να πας στον τόπο σου”.
Με απαράμιλλο σθένος οι 15 πεσόντες και ο αγνοούμενος Σωτήρης Σωτηρίου όρθωσαν το ανάστημα τους και πολέμησαν τον κατακτητή. Με αίσθημα συγκίνησης – στην παρουσία της Υπουργού Δικαιοσύνης – η κοινότητα μνημόνευσε τους ήρωες της.
ΑΝΝΑ ΚΟΥΚΚΙΔΗ - ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ Υπουργός Δικαιοσύνης
“Εκ μέρους της πολιτείας, ανανεώνουμε τη δέσμευση μας να συνεχίσουμε συνετά τον αγώνα με όλες μας τις δυνάμεις για μία δίκαιη, έντιμη και βιώσιμη λύση του κυπριακού”.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ - Πρόεδρος Συνδέσμου “Ελεύθερη Αχερίτου”
“Η σκέψη μας, το μυαλό και η συνείδηση μας ταξιδεύουν στο κατεχόμενο χωριό μας την Αχερίτου”.
Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στο μνημείο πεσόντων και αγνοουμένων της κοινότητας.
