Κενά στη διαδικασία ελέγχου της πληρωμής περιβαλλοντικού τέλους κατά την εισαγωγή και κυκλοφορία ελαστικών στην κυπριακή αγορά, διαπίστωσε η Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής σήμερα, κατά την παρουσίαση της έκθεσης της Ελεγκτικής Υπηρεσίας.
Κατά τη συζήτηση, διαπιστώθηκε ότι το πρόβλημα σχετίζεται άμεσα με τις συμβάσεις των εταιρειών που ανέλαβαν τη διαχείριση του λιμένα Λεμεσού, οι οποίες δεν υποχρεώνονται να ελέγχουν το περιβαλλοντικό τέλος, πριν απελευθερωθούν τα φορτία ελαστικών στην αγορά.
Από την έκθεση που ετοιμάστηκε στο πλαίσιο περιβαλλοντικών ελέγχων της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, αναδείχθηκε τόσο το πρόβλημα της ελλιπούς καταγραφής των ελαστικών και είσπραξης περιβαλλοντικού τέλους στο λιμάνι Λεμεσού, όσο και το πρόβλημα της παράνομης απόρριψης ελαστικών σε μη ενδεδειγμένους χώρους, καθώς και θέματα που έχουν να κάνουν με τη διαχείριση των ελαστικών από την τσιμεντοποιία Βασιλικού (που έχει αναλάβει την αξιοποίησή τους για παραγωγή ενέργειας).
Οι εκπρόσωποι των δύο συλλογικών συστημάτων διαχείρισης των ελαστικών, που έχουν την ευθύνη της μεταφοράς τους στη τσιμεντοποιία Βασιλικού, στις τοποθετήσεις τους κατά τη συνεδρίαση, συμφώνησαν ότι το μεγάλο πρόβλημα εντοπίζεται στην έλλειψη ελέγχου του περιβαλλοντικού τέλους στο λιμάνι Λεμεσού.
Όπως εξήγησαν, το 65% των ελαστικών προέρχεται από τρίτες χώρες, επομένως τα φορτία τυγχάνουν τελωνειακού ελέγχου και εκεί ελέγχεται και η καταβολή του περιβαλλοντικού τέλους, πριν βγουν στην αγορά. Αντίθετα, όπως είπαν, για το 35% των ελαστικών, που προέρχονται από χώρες μέλη της ΕΕ, οι διαχειρίστριες εταιρείες δεν υποχρεούνται να ελέγχουν την καταβολή περιβαλλοντικού τέλους (σύμφωνα με τη σύμβαση με το Υπουργείο Μεταφορών) και δημιουργείται κενό στη διαχείριση των ελαστικών, αφού αυτά δεν μπορούν να οδηγηθούν για διαχείριση στη τσιμεντοποιία.
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής και Βουλευτής του ΔΗΚΟ, Ζαχαρίας Κουλίας, υπογράμμισε ότι σε περίοδο ενός μηνός θα πρέπει να εξεταστεί η δυνατότητα για έλεγχο των εισαγωγών από κοινοτικές χώρες, μέσω του δηλωτικού εισαγωγής (μανιφέστου), στο οποίο αναφέρεται το είδος του φορτίου, αφού είναι στη διάθεση όλων των οργανισμών και υπηρεσιών, μέσω του συστήματος της Αρχής Λιμένων. «Χρειάζεται», όπως είπε, «δημιουργία εξειδικευμένου μηχανισμού ελέγχου από το Τμήμα Περιβάλλοντος» για τον σκοπό αυτό. Σημείωσε ακόμα ότι καλό είναι να βρεθούν και εναλλακτικοί τρόποι διαχείρισης των ελαστικών, πέρα από την αξιοποίησή τους στη τσιμεντοποιία Βασιλικού για παραγωγή ενέργειας.
Ο Βουλευτής του ΑΚΕΛ, Κώστας Κώστα, υπογράμμισε ότι για το θέμα θα πρέπει να τοποθετηθεί το Υπουργείο Μεταφορών, το οποίο υπέγραψε τη σύμβαση με τις διαχειρίστριες εταιρείες στο λιμάνι Λεμεσού, αφήνοντας κενά στο κομμάτι του ελέγχου των φορτίων ελαστικών. «Ακούσαμε ότι χάνονται τουλάχιστον €100.000 τον χρόνο, δηλαδή μισό εκατομμύριο στα πέντε χρόνια από την ισχύ της σύμβασης, αλλά δεν ιδρώνει το αυτί κανενός», τόνισε.
Συμπλήρωσε, δε, ότι είναι μεγάλη και η οικολογική καταστροφή, καθώς όσοι διαφεύγουν του περιβαλλοντικού τέλους, απορρίπτουν στην ύπαιθρο τα παλιά ελαστικά, δημιουργώντας παράνομους σκουπιδότοπους. Υποστήριξε ότι θα μπορούσε να ρυθμιστεί το ζήτημα, με τροποποίηση της νομοθεσία, ώστε να υποχρεούνται και οι διαχειρίστριες εταιρείες, όπως και η Αρχή Λιμένων, να ελέγχουν τα φορτία για είσπραξη περιβαλλοντικού τέλους.
Σε δηλώσεις της μετά τη συνεδρίαση της Επιτροπής, η Βουλευτής του ΑΚΕΛ, Ειρήνη Χαραλαμπίδου, υπενθύμισε ότι η Νομική Υπηρεσία είχε ξεκαθαρίσει εξ αρχής ότι οι συμβάσεις που υπογράφτηκαν για τη διαχείριση του λιμανιού Λεμεσού από ιδιωτικές εταιρείες, δεν είχαν ελεγχθεί και είχαν στοιχεία που ήταν σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος.
«Ένα τέτοιο στοιχείο», είπε «είναι και το γεγονός ότι οι συμβάσεις δεν περιλαμβάνουν όρο διασφάλισης για έλεγχο της καταβολής περιβαλλοντικού τέλους, πριν τη διοχέτευση ελαστικών στην αγορά». Καταλήγοντας, τόνισε ότι η παράλειψη εντοπίστηκε από τον Ιανουάριο του 2017 και ότι έπρεπε στα 5 αυτά χρόνια να βρεθεί δικλείδα ελέγχου από το Υπ. Μεταφορών.
Ο Βουλευτής των Οικολόγων, Χαράλαμπος Θεοπέμπτου, χαρακτήρισε τραγική τη σύμβαση με τις εταιρείες στο λιμάνι Λεμεσού. Σημείωσε ότι χρειάζεται να βρεθεί και δεύτερη εταιρεία διαχείρισης των ελαστικών, πέρα από το Βασιλικό, και έφερε ως παράδειγμα εταιρείες που ενδιαφέρονται για παραγωγή καυσίμων μέσω πυρόλυσης. Έθεσε, δε, και ζήτημα για λειτουργία και κρατικού καυστήρα για τέτοιους σκοπούς.
