Αν είναι η εμπορία προσώπων είναι η σύγχρονη σκλαβιά, τότε και τα θύματα της μπορούν να θεωρηθούν σκλάβοι. Πολλοί είναι αυτοί που διερωτώνται όμως κατά πόσον τα θύματα είναι όντως θύματα. Ας πάρουμε το παράδειγμα των εκδιδόμενων γυναικών... Είναι όντως θύματα; Και τι τις καθιστά θύματα; Την απάντηση δίνει η Υπεύθυνη του Γραφείου Καταπολέμησης Εμπορίας Προσώπων Ρίτα Θεοδώρου Σούπερμαν.
"Εγώ θα έλεγα ότι οι κοπέλες που αρχίζουν, στα αρχικά στάδια, θα τις χαρακτήριζα όλες θύματα, γιατί πιστεύω ακράδαντα μέσα από την εμπειρία μου και την εκπαίδευση μου σε αυτόν τον τομέα, ότι καμία γυναίκα δεν έχει όνειρο, μια μέρα, να γίνει πόρνη και καμία γυναίκα δεν θέλει να κάνει καριέρα σε αυτό το "επάγγελμα" και κανένας γονιός δεν θέλει το παιδί του να ακολουθήσει αυτή τη σταδιοδρομία."
Εκμεταλλευόμενοι λοιπόν την ευάλωτη θέση στην οποία βρίσκεται η γυναίκα τη δεδομένη στιγμή τη σπρώχνουν στα επικίνδυνα μονοπάτια της πορνείας... Τι συμβαίνει όμως μετά; Γιατί όταν μια γυναίκα συνειδητοποιήσει ότι έχει ξεγελαστεί μένει σε αυτό τον κύκλο;
"Όταν μια γυναίκα πέσει σε αυτά τα πλοκάμια της πορνείας, δεν μπορεί να βγει από αυτά τα πλοκάμια, δεν έχει τα προσόντα να κάνει κάτι άλλο, δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Βλέπουμε να έχει ψυχολογικές επιπτώσεις ο τομέας αυτός στον ίδιο τον εαυτό της και στον χαρακτήρα και τα βιώματα της. Οπότε χρειάζεται πλέον ψυχολογική στήριξη και από την άλλη χρειάζεται κάποιος να βοηθήσει αυτά τα άτομα να εξέλθουν της πορνείας αλλά και να έχουν εναλλακτικές λύσεις, δηλαδή να αποκτήσουν κάποιες δεξιότητες σε κάποιον άλλον τομέα."
Είναι φανερό ότι και σε αυτό τον τομέα παρατηρούνται ελλείψεις. Ελλείψεις οι οποίες αφήνουν τα θύματα απροστάτευτα με αποτέλεσμα, στις πλείστες των περιπτώσεων να ξανακυλήσουν...
"Δεν υπάρχουν υποδομές για να βοηθηθούν τέτοια άτομα να εξέλθουν της πορνείας, ούτε ψυχολογική στήριξη αλλά ούτε και επιλογές άλλες στο να κατευθυνθούν κάπου αλλού και η μακροχρόνια στήριξη. Δεν είναι αρκετό να βοηθήσεις μια κοπέλα να εξέλθει από το κύκλωμα, το κάνουμε, προσπαθούμε να τους βρούμε δουλειές, να κατασταλάξουν κάπου αλλού, να αντιληφθούν ότι η ζωή είναι κάτι άλλο και ότι έχουν άλλες δυνατότητες, όμως όταν δεν υπάρχει συνεχής στήριξη από τις αρμόδιες υπηρεσίες ή οργανισμούς ή ειδικούς, δεν μπορεί ένα άτομο να σταθεί από μόνο του. Η στήριξη πρέπει να είναι μακροχρόνια και δεν υπάρχει δυστυχώς."
Η πορνεία στην Κύπρο είναι νόμιμη αλλά όχι ρυθμιζόμενη, ενώ οι οίκοι ανοχής είναι παράνομοι. Η μαστροπεία είναι επίσης παράνομη και τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι και πέντε χρόνια.
