Toυ Νίκου Γεωργίου
Βουλευτής ΔΗΣΥ
Ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την ανάληψη επιτέλους της ευθύνης και τη λήψη άμεσων μέτρων από την πολιτεία για την αναδόμηση των 43 προσφυγικών πολυκατοικιών, που αντιμετωπίζουν προβλήματα στατικής επάρκειας και ασφάλειας, λόγω της πρόχειρης κατασκευής και της απουσίας συντήρησής τους.
Οι εικόνες, που αντικρίζουμε κάθε φορά που επισκεπτόμαστε τους προσφυγικούς συνοικισμούς και οι πολίτες στους δέκτες των τηλεοράσεών τους, αποτυπώνουν αποκαρδιωτικά τη διαχρονική ολιγωρία και την εγκατάλειψή τους στη φθορά του χρόνου. Την έλλειψη ενσυναίσθησης από πλευράς της πολιτείας και της κρατικής μηχανής, να στρέψει το ενδιαφέρον της στους ανθρώπους που έχουν πραγματική ανάγκη.
Τι και εάν το θέμα εγγράφεται και συζητείται στην επιτροπή προσφύγων από το 2012, τι και εάν επανειλημμένα ζητήθηκε η ανάγκη καθορισμού πλαισίου συντήρησης και επιδιόρθωσης των προσφυγικών συνοικισμών, τι και εάν επιζητείτο η ανάγκη επίσπευσης τοποθέτησης ανελκυστήρων, τι και εάν καλούσαμε την πολιτεία και τις τοπικές αρχές να προχωρήσουν στον εξωραϊσμό των προσφυγικών συνοικισμών για την απογκετοποίησή τους.
Kατά τη συζήτηση του θέματος των πολυκατοικιών στα Λατσιά που ενεγράψαμε ως ΔΗ.ΣΥ. στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Προσφύγων, οι αρμόδιες αρχές θεωρούσαν ότι από τη στιγμή που τα διαμερίσματα των προσφυγικών πολυκατοικιών τιτλοποιήθηκαν σε δικαιούχους, έπαυε και η όποια ευθύνη της πολιτείας.
Αγνοώντας το γεγονός ότι ήδη τρεις πολυκατοικίες από τις τριανταεννέα στον Δήμο Λατσιών, κρίθηκαν ακατάλληλες και κατεδαφίστηκαν. Μάλιστα, στη θέση τους ανεγέρθηκαν ισάριθμες νεόδμητες οικοδομές. Αγνοώντας το προηγούμενο που οι ίδιοι δημιούργησαν. Αγνοώντας και θέτοντας στο συρτάρι τη στατική μελέτη των 358 πολυκατοικιών, τις οποίες κατηγοριοποίησαν ανάλογα με τον βαθμό επικινδυνότητας. Τα αποτελέσματα των οποίων, τους οδήγησαν στο σχεδιασμό πλάνου δράσης, τα οποία είχαν στα συρτάρια για τουλάχιστον 2 χρόνια.
Ευτυχώς το θέμα το αγκάλιασε ζεστά η κοινοβουλευτική επιτροπή προσφύγων και συνάμα το βάρος της ευθύνης, έφερε όλους τους αρμόδιους προ των ευθυνών τους, εξαιτίας και των πρόσφατων σεισμών στην Τουρκία. Πλέον ενεργοποιήθηκαν οι ευαισθησίες και τα αντανακλαστικά όλων. Αναζητήθηκαν οι σχεδιασμοί και τα πλάνα μετεγκατάστασης, ανασύρθηκαν οι στατικές μελέτες, για να δοθούν στη δημοσιότητα, κλήθηκαν άπαντες σε κοινές συσκέψεις, καθόρισαν χρονοδιαγράμματα εξαγγελιών.
Είναι ακριβώς σε αυτό το σημείο που θέλω να σταθώ. Ούτε να μειώσω την άμεση ανταπόκριση του νέου υπουργού, ο οποίος καλώς έπραξε και το αναγνωρίζω. Άλλωστε όλοι μας, για το καλό του τόπου μας και την ευημερία των συμπολιτών μας, προσπαθούμε και αγωνιζόμαστε.
Να παύσουμε επιτέλους ως πολιτεία να ενεργούμε ετεροχρονισμένα προ του φάσματος του κινδύνου, να εθελοτυφλούμε μπροστά στον κίνδυνο, τον οποίο η ίδια η πολιτεία μετέφερε στους ώμους των ανυποψίαστων πολιτών, τιτλοποιώντας τα διαμερίσματα στους πρόσφυγες, για να αποφύγει τον βραχνά των εξόδων της συντήρησης των επισκευών και των οχλήσεων από τους πολίτες. Νίπτοντας ουσιαστικά τας χείρας της.
Κανείς από αυτούς, που διαμένουν στις πολυκατοικίες, δεν επέλεξε να ζήσει από μόνος του. Η μοίρα τους οδήγησε. Το κράτος οφείλει να τους στηρίξει, ιεραρχώντας πρώτιστα τη δημόσια υγεία και ασφάλεια των πολιτών του.
Ένα αναπαλλοτρίωτο καθήκον και μια υποχρέωση, που την χρωστάμε στον προσφυγικό κόσμο που δεν φταίει σε τίποτε.
