της Όλγας Κωνσταντίνου
Η αγάπη του σκύλου προς τον άνθρωπο είναι μοναδική, και η συγκατοίκηση στο σπίτι αλλάζει συνήθως προς το καλύτερο τη ζωή των κηδεμόνων του. Οι ιστορίες ανιδιοτελούς αγάπης κατοικίδιων προς τις οικογένειες που τα υιοθετούν πολλές, και συγκινητικές.
Η ιστορία της Γιόσιη και της οικογένειας της είναι μια από αυτές και πολύ ιδιαίτερη.
Όλα άρχισαν το 2011 όταν η εγκυμονούσα τότε Ειρήνη Παπαλουκά, έχασε στο δεύτερο τρίμηνο το έμβρυο που κυοφορούσε. Ένα μωράκι που περίμεναν με πολλή ανυπομονησία.
«Ήμουν σε μια χάλια ψυχολογική κατάσταση, ήμουν σε βαριά κατάθλιψη μπορώ να πω, έκλαιγα συνέχεια, δεν ήθελα να μιλώ με κανένα, ήμουν συνέχεια στον υπολογιστή και έπαιζα, στη δουλειά δεν το συζητώ.»
Μετά από πολλές παροτρύνσεις του συζύγου της, αποφάσισαν να πάνε μια βόλτα και ο δρόμος τους οδήγησε στο καταφύγιο.
«Δεν είχα στο μυαλό μου εκείνη τη φάση να πιάναμε σκυλάκι, και ήθελα απλά να πάω στο καταφύγιο να δω τα σκυλάκια, να αλλάξω διάθεση και έτσι και έγινε και πήγαμε στο καταφύγιο σκύλων στη Λευκωσία, και είδαμε τη Γιόσιη εκεί στο κλουβάκι, ήταν δυο, ρωτήσαμε ποιο ήταν το θηλυκό μας λέει αυτό και τη φέραμε σπίτι.»
Μια απόφαση και μια επίσκεψη που έμελλε να τους αλλάξει τη ζωή.
«Αυτό που μου έκανε εντύπωση μόλις την έπιασα πάνω μου, ενώ στο κλουβάκι πηδούσε συνεχώς, χαλάρωσε στην αγκαλιά μου, και τη βάλαμε στο αυτοκίνητο και κοιμήθηκε. Και ήταν σαν να ήταν πάντα μαζί μας, τη νύχτα δεν έκλαψε, ήταν πολύ οκ.»
Η παρουσία της Γιόσιη, τα καμώματα της και φυσικά η αγάπη της προς την Ειρήνη, ουσιαστικά εκδίωξαν τα συμπτώματα της κατάθλιψης.
«Εκείνο που με σήκωσε είναι ότι ήταν ένα πλάσμα τόσο χαρούμενο και μου έδειχνε τόση αγάπη, να παίξει να κάνει, με σήκωσε πραγματικά από τον πάτο, δεν είχα ξαναβρεθεί σε τέτοια ψυχολογική κατάσταση. Μετά από 2 μήνες που την είχαμε ο γιατρός μας είπε ότι μπορούσαμε να ξεκινήσουμε τις προσπάθειες για μωράκι. Η αλήθεια δεν ήθελα, ήταν τόσο το σοκ, αλλά ήταν μεγάλη επιθυμία του συζύγου μου, και είχα πει ότι αφού το πρώτο είχε 1,5 χρόνο να έρθει, να ξεκινήσουμε, στο δεύτερο μήνα προσπάθειας έμεινα έγκυος, δεν το πιστεύαμε.»
9 μήνες αργότερα γεννήθηκε η Άννα - Σοφία, και παρά τον αρχικό ενθουσιασμό της Γιόσιη, η συμπεριφορά της άλλαξε...
«Μετά από 10 μέρες δεν ήταν καλά ο σκύλος, δεν ήθελε να παίξει, να φάει, η ρουτίνα, ήταν εντελώς εκτός εαυτού. Πεσμένη καμία σχέση με τον χαρακτήρα της.»
Η διάγνωση του γιατρού; Ανεμογκάστρι, δίνοντας μάλιστα και την εξήγηση για τα συμπτώματα και το σύνδρομο της ψευδοκύησης του σκύλου.
«Μου λέει ότι οι σκύλοι στις αγέλες, όταν 2 σκύλες είναι πολύ κοντά μαζί και μείνει μια έγκυος η άλλη παθαίνει ανεμογκάστρι, ταυτίζεται με τις ορμόνες παθαίνει ανεμογκάστρι και κατεβάζει γάλα. Για να ταΐσει τα μωρά της φίλης της και κατέβασε γάλα, και λέει μου κατέβασε γάλα για να ταΐσει το μωρό σου, επειδή ήσασταν τόσο συνδεδεμένες για αυτό έγινε αυτό το πράγμα. Συγκινήθηκα αγκάλιασα την ήταν απίστευτο το ότι έκανε αυτό το πράγμα για εμένα, ακόμα και αυτό.»
Η Γιόσιη έλαβε την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική φροντίδα, στειρώθηκε και επέστρεψε στο σπίτι της για να συνεχίσει να προσφέρει και να λαμβάνει αγάπη από την οικογένεια της.
«Και έτσι τη στειρώσαμε και μετά από 2 χρόνια χωρίς να το καταλάβω ήρθε και ο Αλέξανδρος αρκετά εύκολα. // Και είναι σαν ένα πολύ σημαντικό μέλος της οικογένειας, είναι πολύ δεμένη με τα παιδιά. Εμένα δε με φιλά ούτε τον άντρα μου αλλά φιλά τα παιδιά μου.»
Φροντίδα και υιοθεσία αδέσποτων
Η ευαισθησία της Ειρήνης για τα αδέσποτα δε σταμάτησε με την υιοθεσία της Γιόσιη.
«Έτυχε και βρήκα 3 φορές στο δρόμο, τα περιέθαλψα, τα στείρωσα και τους βρήκα πολύ καλές οικογένειες, και ακόμα 2 σκυλάκια μέσω του ποστ που τα κάναμε foster 5 μήνες μέσω κόβιντ και πήγαν Αγγλία.»
Η απόφαση ενός ατόμου ή μιας οικογένειας να αποκτήσουν κατοικίδιο δεν πρέπει να γίνεται επιπόλαια σημειώνει, και η επιλογή του σκύλου θα πρέπει να γίνεται με βάση τον τρόπο ζωής του ενδιαφερόμενου.
«Αυτό που πρέπει να σκεφτεί ότι είναι μια σχέση ζωής, θα πρέπει να σκεφτεί ότι θα κάνει αυτή την κίνηση, αυτά τα πλάσματα έχουν σοβαρά συναισθήματα, θα έχει ένα αιώνιο μωρό.»
Η παρουσία ενός σκύλου στη ζωή των παιδιών, έχει πολλά πλεονεκτήματα αφού όπως τονίζει η Ειρήνη Παπαλουκά, βοηθά τόσο τη σωματική, όσο και την ψυχική τους υγεία. Και παροτρύνει τους μελλοντικούς γονείς να μη δίνουν τα σκυλιά τους όταν θα αποκτήσουν παιδιά.
«Γενικά βλέπω ότι τα σκυλάκια τα οποία υιοθετείς έχουν πολλή αγάπη να σου δώσουν, πάρα πολή, είναι τόση πολλή αγάπη και δεν περιμένουν κάτι από εσένα, θέλουν να σε ακούσουν, θέλουν να μάθουν.»
Η Γιόσιη είναι σήμερα 13 χρόνων και συνεχίζει να προσφέρει απλόχερα, χαμόγελα.
