της Αλεξάνδρας Παύλου
Η σχολική χρονιά άρχισε, οι μαθητές επέστρεψαν στις τάξεις, τα παράθυρα είναι ανοιχτά λόγω των πρωτοκόλλων της πανδημίας, και τα παιδιά αναπνέουν βλαβερό αέρα λόγω του ασφαλτικού.
Οι κάτοικοι της περιοχής Ιδαλίου, ζουν σε ένα αναπνευστικό εφιάλτη, λόγω των ασφαλτικών εργοστασίων, περιβάλλον βλαβερό για τους ίδιους αλλά και τους οικίους τους, θέτωντας τη ζωή τους σε πραγματικό κίνδυνο.
Άντρη Κυριάκου - Ομάδα Πρωτοβουλίας Μητέρων
"Είμαστε εν ζωή και αγωνιζόμαστε για την αναπνοή μας για καθαρό αέρα, όπως αναπνέει όλος ο κόσμος, αέρα χωρίς μαζούτ".
Το ποτήρι της οργής ξεχείλισε, και όπως λένε, παρόλες τις προσπάθειες τους για παρέμβαση των κυβερνητικών αρχών για το αυτονόητο δικαίωμα για καθαρό αέρα, οι αναβολές δίνουν και παίρνουν.
Χρύσης Χριστόπουλος - Χημικός Μηχανικός
"Εδώ καταντήσαμε να έχουμε τα ασφαλτικά σαν τα περίπτερα. Υπάρχει πρώτο να μετακινηθεί σε ένα χώρο που έχει το Βασιλικό και να μην μας λένε ότι είναι πολύ μολυσμένο, διότι η ρύπανση από το ασφαλτικό είναι πολύ πιο λίγη από το τσιμέντο".
Οι παρευρισκόμενοι έκαναν μάλιστα μονόλεπτη σιγή για τις τρεις μητέρες που πέθανα από καρκίνο στην περιοχή τον τελευταίο χρόνο.
Κυριάκος Κυριάκου - Σύνδεσμος Γονέων του Νηπιαγωγείου Ιδαλίου Γ`
"Μαζεζυτήκαμε άλλη μία φορά έξω από τα σπίτια μας για να διαδηλώσουμε για την υγεία εμάς και των παιδιών μας, δυστυχώς η απόφαση της κυβέρνησης η οποία λήφθηκε από το περασμένο καλοκαίρι, τον Ιούλιο, δεν έχει ακόμα υλοποιηθεί".
Παρόν στην εκδήλωση και ο Πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Χάραλαμπος Θεοπέμπτου.
"Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι πραγματικά απαράδεκτο για μία Ευρωπαική χώρα. Έχουμε χιλιάδες κόσμο που ζει κάτω από συνθήκες απαράδεκτες. Έχουμε από το 2014, κόσμο που διαμαρτειρεται".
Το χρονοδιάγραμμα που είχε θέσει το Υπουργικό Συμβούλιο για μετακίνηση των ασφαλτικών εργοστασίων εξέπνευσε στα τέλη του περασμένου Μαρτίου.
