Το μεγάλο θέμα του μεταναστευτικού, την ώρα που γίνεται επίσημα πλέον λόγος για εργαλειοποίησή του, "ανοίγει" μιλώντας στο AlphaNewsLive ο Ευρωβουλευτής Γιώργος Γεωργίου, καταγράφοντας τα λάθη και τις ελλείψεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για διαχείρισή του αλλά και τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν στην Κύπρο η οποία δέχεται τεράστια πίεση.
Κύριε Γεωργίου έχει ανοίξει η συζήτηση για το μεταναστευτικό και κατά πόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των κρατών μελών που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Τι κάνετε και τι ζητάτε;
Το ζήτημα είναι ορθάνοιχτο εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ήταν η μεγάλη κρίση του μεταναστευτικού προσφυγικού από το 2015. Δυστυχώς η Ευρώπη κατέφυγε σε μία ανήθικη θα έλεγα συμφωνία με την Τουρκία και το θέμα δεν αντιμετωπίζεται με ουσιαστικό ανθρώπινο και ευαίσθητο τρόπο. Δεν εφαρμόζονται κάποιες βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δέχονται πάρα πολλή πίεση τα κράτη του νότου. Είναι το σύμφωνο του Δουβλίνου που ουσιαστικά προϊδεάζει για την ανάγκη να παραμείνουν στην πρώτη χώρα άφιξης οι πρόσφυγες και οι οικονομικοί μετανάστες. Δεν γίνεται ανακατανομή με έναν δίκαιο τρόπο και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Ανεγείρονται τείχη και κάστρα τα οποία αποτελούν νομίζω αίσχος και ντροπή για την Ευρώπη, το πρόβλημα το ζήτημα γιατί είναι ζήτημα δεν είναι πρόβλημα οξύνεται και με αυτά που συνέβησαν στο Αφγανιστάν αλλά εσχάτως και στην Πολωνία. Δεν αντιμετωπίζεται αυτή η ιστορία με τέτοιου είδους σκληρές τοποθετήσεις εκ μέρους των ευρωπαϊκών κρατών και το νέο σύμφωνο δυστυχώς το οποίο προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή η Ευρωπαϊκή Ένωση και γενικότερα δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα παρά μόνο με ένα μειωτικό τρόπο αφήνει ανθρώπους να πνίγονται στη θάλασσα σαν να αφήνει κράτη και κοινωνίες όπως είναι η Κύπρος, η Μάλτα, η Ιταλία και η Ελλάδα να δέχονται τεράστια πίεση. Από εκεί και πέρα και η Κύπρος μακριά από τις όποιες δικαιολογίες και ενστάσεις θα μπορούσε και η κυβέρνηση βέβαια από το 2013 αλλά και πιο ύστερα να αναδείξει αυτά τα ζητήματα μέσα από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και να απαιτήσει με ένα ρητό τρόπο την ανάγκη αναθεώρησης του Δουβλίνου αλλά και ουσιαστικά κύρωσης της συμφωνίας με την Τουρκία μέσα από την επιτόπια εξέταση των αιτήσεων στην ίδια την Τουρκία από τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση και οι όποιες δικαιολογημένες αιτήσεις να ικανοποιούνται οι δε άλλες με έναν νόμιμο τρόπο στη βάση του δικαίου του ασύλου αλλά και του διεθνούς δικαίου να επαναπροωθούνται αν οι χώρες των ανθρώπων που ζητούν είναι ασφαλείς βέβαια. Θεωρώ ότι δίνει αρκετά λεφτά η Ευρωπαϊκή Ένωση και προς την Κύπρο λεφτά που μπορούν να τύχουν της κατάλληλης της εποικοδομητικής, αποτελεσματικής αξιοποίησης. Και ναι υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσε να κάνει η κυπριακή κυβέρνηση όπως να προσλάβει επιπλέον προσωπικό στις υπηρεσίες ασύλου, να εξετάζονται νωρίτερα οι όποιες δικαιολογημένες αιτήσεις, να ασκηθεί πίεση στους διακινητές και σε αυτούς που παρανομούν και η όποια δράση της κυβέρνησης να μην εξαντλείται και να μην εκτονώνεται πάνω στα θύματα αλλά να εντοπίζονται οι θύτες αυτών των ανθρώπων οι οποίοι, ξέρετε κανείς δεν φεύγει από τη χώρα του, δεν την εγκαταλείπει για να πάει οπουδήποτε και να ταλαιπωρείται, πόσο δε μάλλον διακινδυνεύει ο ίδιος και τα παιδιά του να πνιγούν στη θάλασσα. Θα πρέπει μέσα από μια ανθρώπινη διάσταση να εξεταστούν τα πραγματικά αίτια αυτού του φαινομένου και να δοθούν λύσεις που αρμόζουν στην ανθρωπότητα γιατί το προσφυγικό μεταναστευτικό νιώθω ότι όπως τυγχάνει διαχείρισης είναι μια μεγάλη ντροπή για την παγκόσμια και την ευρωπαϊκή κατάσταση της Ένωσης.
Σήμερα μιλάμε κιόλας για έργα για εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού…
Με έναν τρόπο εκ μέρους του κυρίου Ερντογάν αλλά και από άλλους, μπορεί να λέγεται Λουκασένκο, Ερντογάν, Πολωνία, Αυστρία, Ουγγαρία ή άλλοι. Υπάρχει μια εργαλειοθήκη η οποία υποσκάπτει τα θεμέλια της δυνατότητας της Ευρώπης να ασκήσει μια αξιόπιστη εξωτερική πολιτική ή μια πολιτική γύρω από το ζήτημα τούτο. Αυτή τη στιγμή ακριβώς επειδή εργαλοποιείται από τον κύριο Ερντογάν βλέπετε ότι αδυνατεί η Ευρώπη να επιβάλει κυρώσεις αναφορικά με τις προκλήσεις του κ. Ερντογάν σε βάρος της Κύπρου αλλά και για τα πάρα πολλά άλλα ζητήματα που αντιμετωπίζει η ίδια η Τουρκία στο εσωτερικό της, κράτος δικαίου, δικαστική εξουσία, δημοσιογράφοι, άδικες παράνομες φυλακίσεις ακτιβιστών και άλλων πολιτικών αντιπάλων του και αντί να γίνονται τούτα, αντί βλέπουμε ότι για να εξυπηρετηθούν στρατηγικά εμπορικά γεωπολιτικά συμφέροντα των ισχυρών κρατών της Ένωσης, θωπεύεται ο Ερντογάν και η Τουρκία και προοιωνίζονται εξελίξεις για αναβάθμιση των σχέσεων των εμπορικοοικονομικών αλλά και άλλα που αφορούν στην ίδια την Τουρκία. Και βλέπεις τα δύο μέτρα και δύο σταθμά. Την ίδια στιγμή που ενδεχομένως δικαίως να επιβάλλονται κυρώσεις σε βάρος άλλων κρατών, στην περίπτωσή μας ενώ η Τουρκία παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και προκαλεί έναντι δύο κρατών μελών της Ένωσης, Ελλάδας, Κύπρου η Ευρώπη ποιεί την νήσσαν ακριβώς για να εξυπηρετήσει κάποια ιδιοτελή συμφέροντα.
Τι πρέπει να γίνει σε αυτήν την περίπτωση όμως;
Θεωρώ ότι θα μπορούσε να γίνει μια νέα συμφωνία κυρίων η οποία θα εξυπηρετεί αρχές. Υπάρχουν αίτια που προκλήθηκε αυτό το ζήτημα, ανάμεσα στους υπόλοιπους που ευθύνονται είναι και η ίδια η Ένωση με τη συμπεριφορά της στα ζητήματα της Συρίας, της Λιβύης, με τη λεγόμενη Αραβική Άνοιξη τότε που αντί να ανοίξει για τους λαούς της περιοχής μια πολύ βαριά βαρυχειμωνιά στο τέλος της μέρας, οι άνθρωποι να επιστρέψουν στα σπίτια τους, ακούγεται ρομαντικό. Δίνει η Ευρώπη πολλά δισεκατομμύρια για να διαχειριστεί αυτό το ζήτημα, να επιστρέψουν αφού εξομαλυνθούν οι καταστάσεις αφού υπάρξει μια ειρήνευση στην περιοχή και προς την κατεύθυνση νομίζω ότι η Ευρώπη μπορεί να διαδραματίσει ρόλο. Μέχρι τότε θα πρέπει να αναθεωρηθεί το σύμφωνο του Δουβλίνου και ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του. Υπάρχουν μεγάλα κράτη τα οποία αντέχουν και οικονομικά αλλά και κοινωνικά να υποδεχτούν αυτούς τους ανθρώπους. Ξέρετε τι κάνουν, υποδέχονται μόνον εκείνους που έχουν ανάγκη, εργατικά χέρια δηλαδή, παίρνουν τα έξυπνα μυαλά, αφήνουν τους ανειδίκευτους στα κράτη μέλη του νότου και δημιουργείται μια πίεση. Και επαναλαμβάνω δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Και στην Κύπρο γινόμαστε τεράστιες ευθύνες που ενδεχομένως να ανήκουν αλλού, ανήκουν και εδώ. Θα πρέπει να γίνει μια ανακατανομή αυτών των ανθρώπων στη βάση των δυνατοτήτων και των αντοχών που έχουν και άλλα μεγάλα κράτη ευρωπαϊκά.
Θα πρέπει δηλαδή να πάρουμε κόσμο από την Κύπρο και όλες τις υπόλοιπες...
Αυτό είναι μια απαίτηση για μετεγκατάσταση των ανθρώπων γιατί δεν ξεκινούν για να έρθουν στην Κύπρο. Ξεκινούν έχοντας την Κύπρο ως πέρασμα για να έρθουν μπροστά εδώ, Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία κλπ. κάποιες ευρωπαϊκές χώρες αυτές δυστυχώς αρνούνται. Η Γερμανία η ίδια λέει χρειάζομαι 50.000 χέρια, θα τα βρει θα τα εντοπίσει αλλά ως εκεί. Δε κάποιες άλλες χώρες όπως είναι η Αυστρία και η Πολωνία. Μέσα από ρατσιστικές, ξενοφοβικές τοποθετήσεις αρνούνται κατά κόρον να δεχτούν πρόσφυγες ή οικονομικούς μετανάστες.
Ποια είναι η επόμενη απάντηση του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου για το θέμα του μεταναστευτικού;
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μακάρι να εισάγονταν. Το θέμα δεν είναι τι λέει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το οποίο κατά βάση προτείνει τέτοιου είδους πιο δίκαια, προοδευτικά μέτρα. Αλλά τι θα αποφασίσει το συμβούλιο και η επιτροπή. Εκεί είναι που θα κριθούν τα πάντα.
