«Το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο μ’ αυτό εκείνων που την κυβερνούν» είχε πει ο Ισοκράτης και είχε δίκαιο
Θα μου πείτε όλοι όσοι έχουν στα χέρια τους εξουσία είναι οι ίδιοι; Όχι φυσικά! Υπάρχουν όμως αυτοί, λίγοι ή και πολλοί, που καθημερινά με την παρουσία τους στην πολιτική ζωή, επιβεβαιώνουν τον Αθηναίο ρήτορα.
Την ώρα που η ανθρωπότητα παρακολουθεί το τέρας του πολέμου να σκορπά τον όλεθρο, αναρωτώμενη μέχρι πού μπορεί να φτάσει το ανθρώπινο ον για να πετύχει ακόμη και τις πιο αρρωστημένες του επιδιώξεις, στη νήσο Κύπρο ο Ζαχαρίας Κουλίας ακολουθεί τα δικά του – όχι και τόσο – μοναχικά μονοπάτια.
Το τελευταίο «σόου» του Ριζοκαρπασίτη πολιτευτή, έλαβε χώρα την περασμένη Πέμπτη, σε μια συνεδρία – παρωδία της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ελέγχου.
Χωρίς να έχει ακόμη ξεχωρίζει τη διαφορά μεταξύ ΟΑΥ – ΟΚΥπΥ, και δίχως ίχνος σεβασμού προς όσους παρακάθονταν στις εργασίες της Επιτροπής της οποίας ο ίδιος προεδρεύει, επιστράτευσε την προσφιλή του λοιδορία για να επιτεθεί στον Πρόεδρο των οργανωμένων ασθενών Μάριο Κουλούμα, γιατί άκουσον – άκουσον, είχε το «θράσος» να σχολιάσει τοποθέτηση του Γενικού Ελεγκτή, χωρίς να του δοθεί ο λόγος.
«Ρώτησα να μου πουν τι δουλειά κάνει ο κ. Κουλούμας που διοικεί το ΓεΣΥ και μου είπαν ότι είναι τηλεφωνητής στο νοσοκομείο» δήλωνε με τον γνωστό θρασύδειλο τόνο και ύφος την επόμενη ο κ. Κουλίας, ωσάν αυτό να έπαιζε κάποιο ρόλο.
Θα μου πείτε, «γιατί τα βάζουμε σήμερα με τον Κουλία;» και θα έχετε δίκαιο.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του κοινοβουλευτικού του βίου, αποδεικνύει καθημερινά σχεδόν σε κάθε πολιτική του παρέμβαση, πως η - εν πολλοίς - επιτηδευμένη γραφικότητά του, ή το προσβλητικό χωρκατιλλίκι καλύτερα, αποτελεί το «διαβατήριο» επανεκλογής του.
Ο Ζαχαρίας Κουλίας δεν μπήκε μόνος του στη Βουλή. Επιλέχθηκε 4 φορές από τους ψηφοφόρους της επαρχίας Αμμοχώστου για να τους εκπροσωπεί στον ναό της Δημοκρατίας μας. Κατά την τελευταία μάλιστα, τον περασμένο Μάιο, με 1813 σταυρούς προτίμησης.
Η ευθύνη για την εικόνα, την αγένεια, τον χλευασμό, που «εκπέμπει» ο Κουλίας – και κάθε άλλος «Κουλίας» - μέσα στη Βουλή, δεν βαραίνει μόνο τον ίδιο και αυτούς που τον εξέλεξαν, αλλά κυρίως τα πολιτικά κόμματα στο σύνολό τους.
Αυτά, που αντί μοναδικό τους κριτήριο να έχουν την προώθηση ανθρώπων που να έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν και να επιδείξουν στον λαό, συμπεριλαμβάνουν στα ψηφοδέλτιά τους πρόσωπα που πλασάρουν μαγκιά, λαϊκισμό και… εξάτμιση, καθώς αυτοί φέρνουν κόσμο στην… ττενέκκα!
Δυστυχώς, πολιτικές φιγούρες όμοιες με τον Ζαχαρία Κουλία υπάρχουν κι άλλες στην κυπριακή Βουλή. Δεν είναι η πλειοψηφία, όμως υπάρχουν, και με τους «θιάσους» τους επιβεβαιώνουν πως ο πολιτικός πολιτισμός στον τόπο χρειάζεται ακόμη «δουλειά». Όπως «δουλειά» χρειάζονται ακόμη και οι πολίτες, προκειμένου να μάθουν να διαχωρίζουν την πολιτική από τη σάτιρα, και τους αρεστούς από τους ωφέλιμους πολιτικούς.
