Μια δήλωση του Ιμπραήμ Καλίν, του μαινόμενου μέχρι πρότινος στενού συνεργάτη του Ερντογάν, πέρασε στα ψιλά τόσο της ειδησεογραφίας όσο και της πολιτικής ανάλυσης. «Η προσέγγιση με την Ελλάδα ξεκίνησε πριν από τους σεισμούς», δήλωσε ο Τούρκος αξιωματούχος. Δηλαδή; Δηλαδή, την ώρα που στον αέρα ταξίδευαν καθημερινώς οι δηλώσεις του τύπου «θα έρθουμε νύχτα» του Ερντογάν και όλων των παρατρεχάμενών του, στο παρασκήνιο φαίνεται πως υπήρχε ήδη μια διαδικασία προσέγγισης. Οι δε σεισμοί, ήταν η «καλύτερη» ευκαιρία να περάσει ομαλά μέσα στην κοινή γνώμη η αντίφαση ανάμεσα στα νεοθωμανικά σχέδια της «Γαλάζιας Πατρίδας» του Τούρκου Προέδρου και τις νέες διακηρύξεις περί «μετατροπής του Αιγαίου και της Μεσογείου σε θάλασσες ειρήνης».
Πως αποφάσισαν άραγε Ελλάδα και Τουρκία να μπουν σε ένα παρασκηνιακό διάλογο που άρχισε πριν από τους σεισμούς και ο οποίος οδηγεί σχεδόν σιωπηλά σε μορατόριουμε ασκήσεων στο Αιγαίο και σε δραματική μείωση των παραβιάσεων από τα τουρκικά μαχητικά; Υπάρχει κάποιος παράγοντας που έβαλε το χέρι του ώστε οι δύο χώρες να περάσουν από την ένταση στο διάλογο, έστω και σε χαμηλό -ακόμη- επίπεδο; Είναι προφανές πως δεν ξύπνησαν ένα πρωί ο Ερντογάν και ο Μητσοτάκης (βασικά ο Ερντογάν) και αποφάσισαν να αλλάξουν γραμμή πλεύσης. Όλα αυτά κρύβουν πίσω τους την καταλυτική παρέμβαση του Αμερικανικού παράγοντα ο οποίος εδώ και χρόνια επιχειρεί να κτίσει ένα καθαρά ελεγχόμενο από τον ίδιο καθεστώς στην περιοχή. Η προσέγγιση Ελλάδας και Κύπρου με το Ισραήλ, η διαμόρφωση συνθηκών διαλόγου ακόμα και ανάμεσα στο Ισραήλ και την Αίγυπτο, η δρομολόγηση εξελίξεων και στο Λίβανο, αποτελούν κομμάτια του ίδιου παζλ. Σε αυτή τη διαδικασία μπαίνει, και ενδεχομένως με ταχείς ρυθμούς από κάποια χρονική στιγμή και μετά, το κεφάλαιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Στη διεθνή πολιτική όλα ασφαλώς παραμένουν ρευστά μέχρι να οριστικοποιηθούν. Αν έχει όμως σημασία να έχουμε όλα αυτά υπόψιν, είναι το ενδεχόμενο να βρεθούμε σύντομα μπροστά σε ραγδαίες εξελίξεις τις οποίες θα κληθούμε να διαχειριστούμε. Είμαστε έτοιμοι; Μια ματιά να ρίξει κάποιος στις πολιτικές δηλώσεις και συζητήσεις αλλά και στο κλίμα που επικρατεί μέσα στην κοινωνία ως προς το Κυπριακό, θα αντιληφθεί ότι παραμένουμε προσκολλημένοι σε συνταγές και συμπεριφορές του παρελθόντος. Μόνο που αν αυτή τη φορά κληθούμε να λογοδοτήσουμε στα ευρύτερα Αμερικανικά συμφέροντα και όχι στη νεφελώδη εξουσία του ΟΗΕ, τα πράγματα θα είναι σκούρα. Οι «καουμπόιδες» δεν καταλαβαίνουν από ήξεις αφίξεις...
