Ενδεχόμενη υποτίμηση της σοβαρότητας των επεισοδίων που συνέβησαν στη Λεμεσό το βράδυ της Παρασκευής, θα δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις για την χώρα μας. Η αδυναμία του κράτους να διαχειριστεί αποτελεσματικά το μεταναστευτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Κύπρος τα τελευταία χρόνια, είναι το ένα πρόβλημα. Η αδυναμία του κράτους να επιβάλλει την τάξη εκεί και όπου απαιτείται είναι ένα δεύτερο πρόβλημα.
Τη δεδομένη χρονική στιγμή, η Κύπρος βρίσκεται ενώπιον των συνεπειών της μαζικής μετανάστευσης των τελευταίων χρόνων, σε συνάρτηση με την αναποτελεσματική διαχείριση της. Ο όγκος των μεταναστευτικών ροών, έχει φυσιολογικά δημιουργήσει κοινωνικά και ανθρωπιστικά προβλήματα όπως επίσης και ανασφάλεια στους κατοίκους των επηρεαζόμενων περιοχών.
Τα προβλήματα αυτά, δεν μπορούν να επιλύθούν με συνθήματα όπως “Οι μετανάστες δεν είναι ευπρόσδεκτοι” ή “Οι μετανάστες είναι ευπρόσδεκτοι”. Ούτε και μπορεί κάποιος που κατοικεί στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας να επικρίνει ελαφρά τη καρδία των Χλωρακιώτη ο οποίος σήμερα νιώθει για διάφορους λόγους ανασφαλής στο σπίτι του. Την ίδια στιγμή θα πρέπει να προκαλεί αηδία στους φορολογούμενους πολίτες το γεγονός ότι άνθρωποι που βρίσκονται στο έδαφος αυτής της χώρας κινδυνεύουν να φάνε ξύλο ή να τους κάψουν το σπίτι ή την επιχείρηση τους επειδή δεν είναι Κύπριοι.
Έχοντας αναφέρει τα πιο πάνω, ορθά κατά τη σύσκεψη του Προεδρικού οι αρμόδιοι διαπίστωσαν και παραδέχθηκαν την αποτυχία τους να διαχειριστούν τα έκτροπα που προκλήθηκαν στη Λεμεσό. Διότι, σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος τα όργανα της τάξης να έχουν διακριτική παρουσία μπας και προκαλέσουν ένα όχλο ο οποίος προφανώς κινείται με στόχο να χτυπήσει ανθρώπους και να προκαλέσει ζημιές.
Προσωπικά, θα ήθελα να δω τον Πρόεδρο της χώρας μας, ο οποίος ομολογουμένως δίνει έμφαση στα ζητήματα επικοινωνίας, να πηγαίνει μια βόλτα στη Λεμεσό για να συναντήσει μπροστά στις κάμερες τους αλλοδαπούς ανθρώπους οι περιουσίες των οποίων βρέθηκαν στο έλεος των τραμπούκων. Να τους διαβεβαιώσει με “ξεκάθαρο” τρόπο, πως αυτές οι συμπεριφορές δεν ευθυγραμμίζονται με τα πιστεύω και τη νοοτροπία αυτού του λαού. Να τους πει ένα συγνώμη που η πολιτεία δεν κατάφερε να τους προστατέψει και να τους υποσχεθεί πως οι ένοχοι θα λογοδοτήσουν και δεν θα υπάρξουν ανάλογα φαινόμενα στο μέλλον. Έτσι θα ηγηθεί δια του παραδείγματος όπως ακριβώς έλεγε προεκλογικά πως ήταν σκοπός του να κάνει.
Με την ίδια ακριβώς ευαισθησία, θα πρέπει επιτέλους η πολιτεία να σκεφτεί τι θα κάνει με το ζήτημα του μεταναστευτικού. Είναι προφανές πως η Κύπρος δεν μπορεί να φιλοξενήσει άλλους ανθρώπους. Ο ζωτικός χώρος, οι δυνατότητες αφομοίωσης, δεν το επιτρέπουν. Συνεπώς ποιες είναι οι επιλογές; Το συγκεκριμένο ζήτημα, είναι ένα από τα πολλά που η κυπριακή πολιτεία συνειδητά έβαλε κάτω από το χαλί και σήμερα θερίζει τους καρπούς της κακοδιαχείρισης που προηγήθηκε.
Η ελάχιστη ευθύνη ενός κράτους, είναι να φροντίζει όπως όλοι οι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτή τη γη να νιώθουν ασφάλεια. Τα τελευταία γεγονότα αποδεικνύουν πως τόσο οι Κύπριοι, όσο και οι ξένοι νιώθουν ανασφάλεια.
Ένα άλλο επικίνδυνο φαινόμενο της δικής μας εποχής, είναι η πόλωση της κοινωνίας μας και ο διαχωρισμός σε στρατόπεδα. Για άλλη μια φορά επικρατούν οι στερεότυπες αντιλήψεις που διχάζουν τον κόσμο σε αυτούς που είναι κατά ή υπέρ των μεταναστών. Είναι απορίας άξιο πως αυτές οι νοοτροπίες εξυπηρετούν τον μεγάλο στόχο της αντιμετώπισης του προβλήματος. Η διχόνοια, οι διαδηλώσεις του μαύρου και του άσπρου και οι ταπέλλες δεν εξυπηρετούν τίποτα. Απλά αποδεικνύουν πως αυτός ο λαός, ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν έχει πάρει ποτέ μαθήματα από τα παθήματα που ήταν αποτέλεσμα της πόλωσης, του λαϊκισμού και των αρρωστημένων αγκυλώσεων. Αυτά, ακόμα και σε σύγχρονες δημοκρατίες όπως αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, αποδεδειγμένα οδηγούν σε καταστροφές. Δεν μας παίρνει σε ένα τόσο μικρό και μοιρασμένο τόπο...
Η Κύπρος χρειάζεται ηγέτες που θα δείξουν τον δρόμο σε μια εποχή που δυστυχώς έχουν επικρατήσει τα καμένα μυαλά και αντιλήψεις. Χρειάζονται πράξεις που να φέρνουν αποτέλεσμα και επικοινωνία που να είναι πιο μπροστά από τον μέσο πολίτη αντί για συμβιβασμό με τις τάσεις της εποχής.
