Το «χρυσό» κορίτσι στον Alpha!
Η Καρολίνα Πελενδρίτου μίλησε λίγο μετά το χρυσό μετάλλιο και το παγκόσμιο ρεκόρ στον τελικό των 100μ. Πρόσθιου Κολύμβησης στην Κατηγορία SB11 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο 2020.
Ιδιαίτερα συγκινημένη η Παραολυμπιονίκης μας έδωσε κατάθεση ψυχής, δείχνοντας τη χαρά της που έκανε ξανά όλη την Κύπρο υπερήφανη και έστειλε το δικό της μήνυμα για το τι προσφέρει ο Παραολυμπισμός.
Αναλυτικά όσα ανέφερε:
«Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη, πάρα πολύ ευτυχισμένη. Δούλεψα πάρα πολύ για αυτό τον αγώνα.
Πρόσφατα ήταν και η αλλαγή της κατηγορίας μου, που είναι υψηλές οι απαιτήσεις. Αλλά το πίστεψα κι εγώ και με τους συνεργάτες και παλέψαμε πολύ και με την αναβολή των παραολυμπιακών, κατάφερα να συγκεντρωθώ.
Ήταν δύσκολο γενικά και το ταξίδι και η πίεση και το άγχος, γιατί ήθελα πάρα πολύ αυτή την επιτυχία και έκανα πολλά χρόνια υπομονή και επιμονή, ώστε να πετύχω αυτή τη διάκριση ξανά μετά από πολλά χρόνια και στα 35 μου, οπότε ειμαι πάρα πολύ χαρούμενη και πάρα πολύ ενθουσιασμένη.
Νίωθω ιδιαίτερη χαρά που χάρισα ξανά στην Κύπρο αυτή την υπερηφάνια και έλαβα όλα αυτά τα μηνύματα όλες αυτές τις μέρες.
Έχω εκπληρώσει στον ανώτατο βαθμό τους στόχους μου, ήταν κάτι πάνω από τις προσδοκίες μου, το ήθελα πάρα πολύ, πάλεψα πολύ στην καθημερινότητα μου και με πολύ δικούς μου ανθρώπου που με βοήθησαν και στήριξαν. Ο πρώτος μου στόχος τώρα είναι να ξεκουραστώ.
Το μήνυμα που στέλνει ο Παραολυμπισμός για μένα είναι ότι εδώ που είμαστε και γιατί το ζω από το 2001 και αυτό που βλέπω και από τους άλλους αθλητές και από τη δική μου προσπάθεια είναι κάθε μέρα να ξεπερνάς τον εαυτό σου, αθλητικά, αλλά πρέπει να ξεπερνάς και μια «αναπηρία» σωματική και όρασης που κάνει ακόμα πιο δύσκολο αυτό τον αγώνα και πολλές φορές συγκρούονται αυτά τα δύο.
Ο αγώνας που δίνουν αυτοί οι αθλητές, στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, νομίζω ότι πρέπει να είναι παράδειγμα για τον κάθε άνθρωπο και θα πρέπει να σκεφτόμαστε καθημερινά και να αξιολογούμε το τι έχουμε.
Ότι έχουμε την υγεία μας, είμαστε αρτημελείς, δεν είναι δεδομένο και πρέπει να καταλάβουμε ότι πρέπει να παλεύουμε κάθε μέρα με αυτά που μας παρουσιάζονται. Να βλέπουμε την ουσία της ζωής, να μην ασχολούμαστε με τα μικρά πράγματα και γενικά να είμαστε μεγάλοι άνθρωποι, να σκεφτόμασε μεγάλα και όχι μίζερα, με κριτική και να βλέπουμε περίεργα κάποιο άνθρωπο με αναπηρία».
