Το ποδόσφαιρο, λένε, είναι το άθλημα των φτωχών. Για παίξει κανείς αρκεί μία μπάλα, μια παρέα και μια αλάνα, ακόμη κι εάν αυτή είναι σε ένα χωμάτινο σοκάκι. Αυτός είναι εκ των πραγμάτων και εκ φύσεως ο χαρακτήρας του λαικότερου και λαοφιλέστερου των σπορ, που χάνει όμως σιγά σιγά την ταυτότητα του. Ο συνεκτικός ιστός του ποδοσφαίρου και της κοινωνίας που το γέννησε έχει διαβρωθεί από το χρήμα.
Η μπάλα έγινε μια χρυσοφόρα επιχείρηση, μια τεράστια μπίζνα. Θα ξεπεράσει τα 4,5 τρισεκατομμύρια ευρώ το 2020 ο συνολικός τζίρος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και των δορυφορικών δραστηριοτήτων του, ενω η Μάντσεστερ Σίτι έγινε η πρώτη ομάδα που ξεπέρασε ως αξία το 1 δίς ! Απίστευτα πράγματα , αδιανόητα, εξωπραγματικά νούμερα... Κοστίζει περισσότερο από το ΑΕΠ χωρών της Αφρικής και από τα χρήματα που κόπηκαν από το λαό για να πληρωθούν τα δάνεια των μνημονίων.
Το ποδόσφαιρο από τα... αλώνια μπήκε στα σαλόνια και δεν έμεινε εκεί, καθώς τώρα κατοικοεδρεύει σε επαύλεις, μέγαρα και παλάτια. Απομακρύνθηκε από τον άνθρωπο, έχασε την αμεσότητα του και δημιούργησε εχθρούς, που δεν μπορούν να διανοηθούν τα προκλητικά για την κοινωνία πόσα που παίρνουν οι ποδοσφαιριστές.
Ο μεροκαματιάρης, ο συνταξιούχος, ο μισθωτός που θέλει 10 ζωές για να βγάλει το 1/3 των χρημάτων ενός μέτριου παίκτη μικρομεσαίας ομάδας της Αγγλίας, της Ισπανίας ή της Ιταλίας, δεν αγαπά όπως παλιά την μπάλα. Δεν λαχταρά το γήπεδο, γιατί το σύστημα έχει φτιάξει τέτοιες κοινωνικές ανισότητες, που έχουν δηλητηριάσει και το ποδόσφαιρο.
Ο ποδοσφαιριστής, ο πάλαι ποτέ ήρωας της Κυριακής, δεν είναι το παιδί το καφενείου, της καφετέριας, της ταβέρνας, του μπαρ της οικοδομής, που μετά το ματς έβγαινε έξω και συναναστρεφόταν με τον κόσμο τον απλό, αποτελώντας και ο ίδιος ένα κομμάτι του. Πλέον οι top παίκτες είναι star και συμπεριφέρονται με σταριλίκι.
Όλα αυτά κάνουν αυτό το κομμάτι του χώρου είναι πιο ευάλωτο σε στήσιμο αγώνων: Όποιος κερδίζει μεταξύ 0-560 ευρώ, έχει δύο φορές περισσότερες προσφορές για στήσιμο αγώνων από τους πλούσιους συναδέλφους του. Ακόμα μια πτυχή που αναδύει βρώμα και δυσοσμία και απομακρύνει τον κόσμο από το ποδόσφαιρο. Δεν ευχαριστιόμαστε πλέον το ποδόσφαιρο για πολλούς και διάφορους λόγους.
Άλλαξε το άθλημα, αλλάξαμε και εμείς, αλλά το ασίγαστο πάθος και η αγάπη για τον βασιλιά των σπορ παραμένει. Η μπάλα παίζεται αλλιώς, αλλά όχι δεν μπορούμε να πούμε πως έχουμε χάσει την μπάλα οριστικά και τελεσίδικα.. Δεν γίνεται να συμφιλιωθεί κανείς με την ιδέα πως το ποδόσφαιρο κατάντησε μόνο εμπόριο και κακόφημο μαγαζί που εκτελούνται σκοτεινές συναλλαγές.
Δεν μπορούμε να απαξιώνουμε τα πάντα και τους πάντες. Κριτική και φιλτραρισμένη σκέψη ναι, αλλά όχι προκατάληψη, μιζέρια και άποψη πως όλα μοιάζουν ακίνητα και είναι ίδια και απαράλλαχτα εντός και εκτός συνόρων. Μια ντρίπλα, ενα γκολ, μια φάση, μια απόκρουση, είναι ικανά να φέρουν πίσω το χαμόγελο, έστω και για λίγο ρε παιδί μου....
=
