Χάρη σε δύο τέρματα στο τέλος από Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς και Κορέα, η Λάτσιο κέρδισε στον τελικό κυπέλλου την Αταλάντα (2-0) και επέστρεψε στους τίτλους μετά από 6 χρόνια.
Είχε την πιο βαριά φανέλα, το όνομα, την πείρα, ακόμα και την έδρα, αφού ο τελικός παραδοσιακά γίνεται στο σπίτι της, το Ολίμπικο. Ωστόσο, η Αταλάντα είχε τον νεανικό ενθουσιασμό, αλλά και το αήττητο της τελευταίας διετίας απέναντι στους «λατσιάλι».
Ο τελικός ήταν σφιχτός, κλειστός, ένα τυπικό ιταλικό ματς με πολύ τακτική, μεγάλη έμφαση στην άμυνα και λίγες φάσεις.
Ωστόσο, η Λάτσιο ήταν ένα κλικ πιο επικίνδυνη σε όλη την διάρκεια του αγώνα και κυρίως στις στημένες φάσεις. Από δύο τέτοιες Ατσέρμπι (14’) και Λούκας Λέιβα (24’) έφτασαν κοντά στο γκολ απέναντι στην ομάδα του Μπέργκαμο, η οποία έμοιαζε εμφανώς τρακαρισμένη.
Ο τελικός φαινόταν ότι θα κριθεί σε μία λεπτομέρεια. Ο Αλεχάντρο Γκόμες σημάδεψε το δοκάρι (77’) στην κορυφαία στιγμή στον τελικό για την Αταλάντα, που λίγο αργότερα βίωσε την απόλυτη ψυχρολουσία.
Από κόρνερ του Λούκας Λέιβα, ο Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς, ο οποίος μόλις είχε μπει στην αναμέτρηση έκανε το 0-1 και έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας του Σιμόνε Ιντσάγκι.
Στις καθυστερήσεις κι ενώ όλη η Αταλάντα είχε βγει μπροστά, ο Κορέα έφυγε σαν «σφαίρα» στην αντεπίθεση πέρασε και τον τερματοφύλακα και με πανηγυρικό τρόπο έκανε το 0-2, στο 7ο κύπελλο Ιταλίας για την Λάτσιο, αλλά τον πρώτο της τίτλο από το 2013.
