Γιατί συνέβη; Πώς συνέβη; Εμβαθύνετε σε αυτά τα ερωτήματα και ίσως διαπιστώσετε ότι αυτή η κατάρρευση δεν είναι τόσο απροσδόκητη όσο νομίζουν οι περισσότεροι ποδοσφαιρόφιλοι. Η τρομακτική πτώση της Λίβερπουλ εξηγείται...
Η στρατηγική των reds αφορούσε την απόκτηση νεαρών ταλέντων, χωρίς υπερβολές στις οικονομικές απολαβές, με στόχο τη σταθερή εξέλιξή τους σε παίκτες παγκόσμιας κλάσης. Το πλάνο σταδιακά εγκαταλείφθηκε, γιατί έφυγαν εκείνοι που το εμπνεύστηκαν και το υπηρέτησαν. Υπήρξε brain-drain στο «Άνφιλντ», με ανθρώπους «κλειδιά» να αποχωρούν για διάφορους λόγους. Από τους τρεις... σοφούς που εκτόξευσαν την ομάδα σε ασύλληπτα επιτεύγματα, μόνο ο Γιούργκεν Κλοπ έχει μείνει. Ο director Mάικ Γκόρντον και ο sporting director Mάικλ Έντουαρντς, δεν είναι πια στο κλαμπ. Στο τρένο της μεγάλης φυγής μπήκαν εξίσου σημαντικές μονάδες, όπως ο γιατρός της ομάδας Τζίμ Μόξον, ο υπεύθυνος αξιολόγησης ποδοσφαιριστών Φίλιπ Γιάκομπσεν, οι αναλυτές Χάρισον Κίνγκστον και Μάρκ Λέιλαντ.
Αποψιλώθηκε διοικητικά και δεν ανανεώθηκε σε ρόστερ, μια ομάδα που γερνούσε και κουραζόταν. Μοιραία οι «κόκκινοι» σταμάτησαν να αναζητούν τρόπους βελτίωσης. Το μερίδιο ευθύνης ανήκει στην διοίκηση αλλά και σε εκείνους που ήρθαν στο προσκήνιο και πήραν ή δεν πήραν αποφάσεις. Που δεν έκαναν τις σωστές επιλογές ή δεν έκαναν καθόλου επιλογές. Δεν μπορείς να συνεχίζεις να ρίχνεις τα ζάρια κάθε καλοκαίρι, αλλά να περιμένεις 90+ πόντους από τους ίδιους παίκτες που έχουν τρέξει για τον σύλλογο από το 2017!
Η παρακμή αυτής της ομάδας σε φυσική κατάσταση επίσης είναι τρομακτική. Κατά καιρούς φαίνεται ότι πραγματικά δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στην ένταση, τη δύναμη και την αντοχή που απαιτεί η Premier League. Το να το λες αυτό για μια ομάδα του Κλοπ είναι συγκλονιστικό, αλλά πέρα για πέρα αληθινό. Δείτε τον Φαμπίνιο και τον Τζόρνταν Χέντερσον και την απίστευτη κατάρρευση τους με τραγικές εμφανίσεις όλη τη σεζόν. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη για ενίσχυση, λύνει πολλές απορίες....
Επιπρόσθετα, η ομάδα χτίστηκε κυρίως στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας των 20 και οι καλύτερες εμφανίσεις της Λίβερπουλ συνέπεσαν με τα χρόνια της ακμής παικτών όπως ο Σαλάχ, ο Μάνε, ο Φαν Ντάικ, ο Άλισον, ο Ρόμπερτσον, ο Φαμπίνιο. Παρόλο που αυτοί οι παίκτες έχουν μόλις κλείσει τα 30+, μήπως είναι τόσο απλό ότι πλέον έχουν περάσει τα χρόνια τους ως κορυφαίοι ποδοσφαιριστές;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι καλύτεροι από αυτό που έδειξαν αυτή τη σεζόν, αλλά είναι ρεαλιστικό να ζητάμε από τον Σαλάχ να φτάσει στο επίπεδο που έφτασε το 2017-18 ή από τον Φαν Ντάικ το 2018-19; Όχι, δεν είναι. Αυτοί οι παίκτες έχουν περάσει την ακμή τους και πρέπει να βοηθηθούν από άλλους νέους stars, σε αυτό το στάδιο της αγωνιστικής τους καριέρας.
Έχοντας εξερευνήσει τη σωματική παρακμή ως προϊόν του χρόνου που είναι ο ανίκητος εχθρός για όλους, φαίνεται ξεκάθαρα πως υπάρχει επίσης τεράστια πτώση στη νοοτροπία και το κίνητρο. Αυτός ο παράγοντας είναι ένα άλλο σαράκι που κατατρώει την ομάδα.. Η μάχη, η επιθυμία, το κίνητρο για τη νίκη. Είναι ακόμα εκεί;
Αυτή η σεζόν θα φέρει και άλλο.. πόνο. Όταν ο εφιάλτης τελειώσει πρέπει να γίνουν έξυπνες, ολοκληρωμένες επενδύσεις, από αυτή την διοίκηση ή από μια νέα ενδεχομένως, καθώς φουντώνουν οι συζητήσεις για την πώληση του κλαμπ. Το βασικότερο όμως είναι η Λίβερπουλ να επιστρέψει σε αυτό που ήταν: Ένα παράδειγμα εντός και εκτός γηπέδου.
Πηγή φωτό: AP
