Ο σύγχρονος άνθρωπος ζει σε ένα κυκεώνα προσωρινότητας που οδηγεί σε επιπόλαιες και καιροσκοπικές συμπεριφοράς. Αποτέλεσμα του φαινομένου αυτού, διάφορες ενέργειες που εξυπηρετούν πρόσκαιρες επιδιώξεις, αγνοούν όμως τις ευρύτερες επιπτώσεις που μπορούν να έχουν στον ίδιο και στην κοινωνία γενικώς.
Πέραν και έξω από την οποιαδήποτε προεκλογική σκοπιμότητα, θα πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά -ως κοινωνία- πού οδηγεί η «μόδα» της δημοσιοποίησης προσωπικών συνομιλιών. Ειδικά μετά και το νέο περιστατικό με την εμπλοκή του Γενικού Ελεγκτή και τη δημοσιοποίηση μηνυμάτων. Όλο αυτό το σκηνικό δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο από τον οποίο ουδείς στο τέλος θα μπορεί να ξεφύγει. Η ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ δύο φίλων ή δύο συνεργατών ή, ακόμα, δύο εραστών, αφορά τον αποστολέα και τον παραλήπτη μόνο. Εκτός, φυσικά, αν από αυτά προκύπτουν στοιχεία που παραπέμπουν σε ποινικές υποθέσεις. Το να νομιμοποιείται όμως, μέσω της κοινωνικής αποδοχής, η δημοσιοποίηση προσωπικών μηνυμάτων που αντηλλάγησαν υπό άλλες συνθήκες και με διαφορετική ενδεχομένως διάθεση των συνομιλητών, ανοίγει πραγματικά τον ασκό του Αιόλου. Κι αν η δική μας ανοχή δώσει χώρο σε τέτοιου είδους συμπεριφορές, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να εισπράξουμε το κόστος και σε προσωπικό επίπεδο. Ή, ακόμα χειρότερα, στην περίπτωση που τα παιδιά μας πέσουν θύματα τέτοιων καταστάσεων.
Όλα αυτά, ασφαλώς, δεν καταργούν την ανάγκη πολιτικά πρόσωπα και αξιωματούχοι να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στις συνομιλίες τους, ειδικά όταν αφορούν άλλους ανθρώπους.
Όμως, πέραν της πρόσκαιρης ικανοποίησης ή και εκμετάλλευσης που μπορούν να τύχουν αυτά τα φαινόμενα, θα πρέπει πάντα να βλέπουμε τις ευρύτερες κοινωνικές επιπτώσεις. Διότι πάντα θα υπάρχει η επόμενη μέρα η οποία θα είναι διαμορφωμένη από τα όσα κάνουμε σήμερα.
