Τις προεκτάσεις που ενδέχεται να έχει η νίκη της Τζόρτζια Μελόνι στις εκλογές στην Ιταλία και η συνεπακόλουθη άνοδος της ακροδεξιάς στη χώρα, μετά τον Μπενίτο Μουσολίνι, ανέλυσε στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση o Διεθνολόγος και Πολιτικός Επιστήμονας, Θεόδωρος Τσίκας.
Ο κ. Τσίκας σημείωσε ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ότι η Ιταλία είναι ιδρυτικό μέλος της Ε.Ε., η τρίτη μεγαλύτερη χώρα και οικονομία της Ένωσης, αλλά και μέλος των G7.
Το μεταφασιστικό κόμμα της Μελόνι, αποτελεί συνέχεια του κόμματος του Μουσολίνι, ενώ, όπως ανέφερε, το κόμμα έχει πολύ καλές σχέσεις με τα κυβερνώντα κόμματα σε Ουγγαρία και Πολωνία, δύο χώρες στις οποίες υπάρχει περιορισμός των ατομικών δικαιωμάτων, για τις οποίες η Κομισιόν έχει επιβάλει κυρώσεις, κάτι που πρέπει να προβληματίσει.
Το δεύτερο σημείο που πρέπει να προβληματίσει, σύμφωνα με τον Θεόδωρο Τσίκα, είναι το ότι οι πιθανοί μελλοντικοί σύμμαχοι της Μελόνι, Μπερλουσκόνι και Σαλβίνι, είναι προσωπικοί φίλοι του Πούτιν, γεγονός που προκαλεί ανησυχία, ειδικά σήμερα που η Ευρώπη αντιμετωπίζει έναν ανελέητο ενεργειακό πόλεμο από τη Ρωσία. Αναρωτήθηκε δε, ποια θα είναι η στάση της Ιταλίας στις νέες κυρώσεις που θα επιβληθούν στη χώρα.
Ζήτημα το οποίο θα πρέπει να παρακολουθείται, επίσης, είναι το γεγονός ότι η Ιταλία αυτή την στιγμή διαθέτει το 2ο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στην Ευρώπη, που φτάνει το 150% του εθνικού εισοδήματος. Για το χρέος αυτό, θα πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις. Αν η Μελόνι μπλοκάρει αυτές τις μεταρρυθμίσεις, υπάρχει ο κίνδυνος το χρέος της χώρας, που φτάνει τα 200 δις., να «σκάσει».
«Όσα πέρασε η Ελλάδα θα φαίνονται παιχνιδάκι σε σχέση με τα όσα θα περάσει η Ιταλία».
Μπορούν οι δημοκρατικές χώρες να αντιδράσουν;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τον κ. Τσίκα, αποτελείται από 27 χώρες, γεγονός που επιβραδύνει τη δυνατότητα της Ένωσης να παίρνει αποφάσεις. Ποια θα είναι η εξέλιξη της Ένωσης; Πάντως, η Μελόνι και οι σύμμαχοί της δεν επιθυμούν η Ευρωπαϊκή Ένωση να είναι μία πολιτική Ένωση, αλλά υποστηρίζουν την απλή διακρατική συνεργασία μεταξύ των κρατών-μελών.
Βέβαια, καταλήγοντας σημείωσε ότι ο μέσος όρος επιβίωσης των κυβερνήσεων στην Ιταλία δεν ξεπερνά τους 14 μήνες, κάτι που θα πρέπει να συνυπολογίζεται όταν συζητάμε για τις πιθανές προεκτάσεις της ανόδου της άκρας δεξιάς.
