Έναν αντισυμβατικό δρόμο στην οικονομία ακολουθεί ο Ταγίπ Ερντογάν για να κερδίσει ξανά την προεδρία στην Τουρκία.
Σύμφωνα με τους Financial Times, «εκ πρώτης όψεως, οι επαναλαμβανόμενες μειώσεις των επιτοκίων -σημειώθηκε τέταρτη μείωση αυτή την εβδομάδα- δεν έχουν νόημα σε καιρό πληθωρισμού 85%, υποτίμησης του νομίσματος και εξάντλησης των συναλλαγματικών αποθεμάτων».
Ωστόσο, τα στελέχη των τουρκικών επιχειρήσεων έχουν μεγάλη εμπειρία από ταραχώδεις πολιτικές συνθήκες, υψηλό πληθωρισμό και νομισματικές κρίσεις.
Επιπλέον, το επιτόκιο αναφοράς της κεντρικής τράπεζας ίσως είναι λιγότερο σημαντικό από όσο φαίνεται. Οι ιδιωτικές τράπεζες βασίζονται σε άλλα επιτόκια, όπως τα επιτόκια καταθέσεων, που κινούνται ανεξάρτητα από το σημείο αναφοράς.
Γι’ αυτούς και άλλους λόγους, η Scope Ratings, ένας οργανισμός αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, εκτιμά πως η τουρκική οικονομική ανάπτυξη θα διαμορφωθεί στο 5,3% φέτος και στο 3% το 2023 -πολύ πάνω από τα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα.
Επιπλέον, το τεράστιο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της Τουρκίας, χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από εισροές κεφαλαίων -περίπου 28 δισεκατομμύρια δολάρια τους πρώτους οκτώ μήνες του τρέχοντος έτους- των οποίων η προέλευση δεν είναι ξεκάθαρη. Ο υπουργός Οικονομικών Νουρεντίν Νεμπάτι λέει ότι όλα τα χρήματα είναι νόμιμα και ορισμένα από αυτά αποτελούνται από κεφάλαια που επαναπατρίστηκαν από τουρκικές εταιρείες και ιδιώτες».
Σε μια τέτοια εξέλιξη, η Σαουδική Αραβία προσφέρθηκε να βοηθήσει την Τουρκία, καταθέτοντας 5 δισ. δολάρια στην τουρκική κεντρική τράπεζα. «Φαίνεται ότι το πάγωμα των σχέσεων Σαουδικής Αραβίας-Τουρκίας, που προκλήθηκε από τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι το 2018 στο προξενείο της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη, έχει λάβει τέλος.
Οι FT εκτιμούν ότι πιθανώς οι εκλογές του επόμενου έτους θα είναι οι πιο δύσκολες που έχει αντιμετωπίσει ο Ερντογάν εδώ και δύο δεκαετίες. Αλλά είναι επίσης πιθανό οποιαδήποτε μελλοντική κυβέρνηση να διατηρήσει τον ρόλο της Τουρκίας ως ισχυρής περιφερειακής δύναμης, ενεργής σε σημεία ανάφλεξης από τη Λιβύη και τη Συρία ως τον Νότιο Καύκασο και να κρατήσει κάποια απόσταση από τις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους.
