H διαβίωση κοντά στα τροπικά δάση αλλάζει δραματικά και όλο και περισσότεροι θάνατοι καταγράφονται εξαιτίας της υπερβολικής ζέστης με τις επιπτώσεις της αποψίλωσης των δασών να γίνονται όλο και πιο έντονες, αναφέρεται σε μελέτη της Nature Conservancy που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Lancet Planetary Health και μεταδίδεται στην ιστοσελίδα του Thomson Reuters Foundation.
Η μελέτη ανέλυσε δεδομένα για τις αυξανόμενες θερμοκρασίες και πως αυτές ευθύνονται για την καταγραφή θανάτων σε περιοχές όπως η Ινδονησία όπου οι εργασίες σε επικίνδυνες συνθήκες στο ύπαιθρο είναι πιο συχνές. Αναλύθηκαν συγκεκριμένα δεδομένα αποψίλωσης και θερμοκρασίας μέσω δορυφόρου, καθώς και στοιχεία πληθυσμού για την πλούσια σε δάση περιοχή Berau στο ινδονησιακό τμήμα του νησιού Βόρνεο ,από το 2002 και το 2018.
Τα στοιχεία κατέδειξαν πως οι ημερήσιες θερμοκρασίες αυξήθηκαν σχεδόν κατά 1 βαθμό Κελσίου κατά την συγκεκριμένη περίοδο, συμβάλλοντας σε 8% περισσότερους θανάτους. Το 2018, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να εργαστούν με ασφάλεια έξω λόγω ζέστης για 30-60 λεπτά σε μεγάλο μέρος του Berau. Η θνησιμότητα είναι περίπου 596 άτομα ανά 100.000 στο Berau, το οποίο έχει πληθυσμό περίπου 232.528, που σημαίνει ότι μια άνοδος 8% στο ποσοστό θνησιμότητας θα ήταν επιπλέον 110 άτομα κάθε χρόνο μόνο σε αυτήν την περιοχή.
«Υπάρχει ένα όριο στο τι μπορούν να ανεχθούν τα ανθρώπινα όντα όσον αφορά τη ζέστη και την υγρασία (και) πολλά έθνη των τροπικών δασών είναι κοντά σε αυτό το όριο», δήλωσε ο Νίκολας Βολφ, επιστήμονας κλιματικής αλλαγής στην Nature Conservancy που εδρεύει στις ΗΠΑ.
Η αποψίλωση των δασών έχει σημαντικές συνέπειες για τους παγκόσμιους στόχους για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης, καθώς τα δέντρα απορροφούν περίπου το ένα τρίτο των εκπομπών άνθρακα που θερμαίνουν τον πλανήτη αλλά απελευθερώνουν τον άνθρακα που αποθηκεύουν όταν σαπίζουν ή καίγονται.
Το Berau, το επίκεντρο της μελέτης, είναι πλούσιο σε τροπικά δάση. Η παραγωγή φοινικέλαιου ευθύνεται για μεγάλο μέρος της αποψίλωσης. Το φοινικέλαιο είναι το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο βρώσιμο λάδι στον κόσμο και βρίσκεται σε οτιδήποτε, από μαργαρίνη μέχρι σαπούνι. Η παραγωγή του έχει οδηγήσει σε αποψίλωση των δασών, πυρκαγιές και εκμετάλλευση των εργαζομένων, λένε περιβαλλοντικές οργανώσεις.
