Ο διάσημος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ πέθανε γαλήνια στο σπίτι του στο Κέιμπριτζ τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης, σύμφωνα με ανακοίνωση της οικογένειάς του. Ο Βρετανός επιστήμονας ήταν γνωστός για το έργο του πάνω στις μαύρες τρύπες και τη σχετικότητα και είχε συγγράψει πολλά επιστημονικά βιβλία, μεταξύ των οποίων το γνωστό «Χρονικό του Χρόνου». (A Brief History of Time).
Ήταν μόλις 21 ετών, το 1963, όταν ο Χόκινγκ διαγνώστηκε με ALS. Η ασθένεια αυτή προκαλεί προοδευτικό εκφυλισμό και νέκρωση των νευρικών κυττάρων που ελέγχουν την κίνηση την εκούσια κίνηση των μυών, όπως μάσημα, περπάτημα, ομιλία και αναπνοή. Οι γιατροί τού έδιναν μόνο δύο χρόνια ζωής.
Όμως πώς κατάφερε να ζήσει τόσα πολλά χρόνια με μία ασθένεια που τυπικά είναι θανατηφόρα;
Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι η εξέλιξη της νόσου ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Αν και ο μέσος όρος προσδόκιμου ζωής μετά τη διάγνωση της ασθένειας είναι περίπου τρία χρόνια, περίπου το 20% των ασθενών ζει πέντε, ένα 10% ζει δέκα, ενώ ένα 5% ζει 20 ή και περισσότερα χρόνια μετά τη διάγνωση, σύμφωνα με το ALS Association.
Ένας παράγοντας που παίζει ρόλο στον χρόνο ζωής των ασθενών είναι τα γονίδια. Οι επιστήμονες έχουν ταυτοποιήσει πάνω από 20 διαφορετικά γονίδια που συμβάλλουν στην ALS, σύμφωνα με τον δρα. Anthony Geraci, διευθυντή του Νευρομυολογικού Κέντρου του Ινστιτούτου Νευροεπιστήμης της Νέας Υόρκης.
Από την πλευρά του ο Λιο ΜακΚλάσκι, αναπληρωτής καθηγητής νευρολογίας και ιατρικός διευθυντής του ALS Center στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, το 2012 είχε αναφέρει στο Scientific American:
«Πρόκειται για μια απίστευτα μεταβλητή διαταραχή από πολλές απόψεις. Κατά μέσο όρο, οι άνθρωποι ζουν δύο έως τρία χρόνια μετά τη διάγνωση. Αλλά αυτό σημαίνει πως οι μισοί περίπου ζουν περισσότερο. Το προσδόκιμο ζωής ενεργοποιεί δύο πράγματα: οι κινητικοί νευρώνες που διατρέχουν το διάφραγμα, δηλαδή οι μύες του σχετίζονται με το αναπνευστικό. Κοινός τρόπος θανάτου των ασθενών είναι η αναπνευστική ανεπάρκεια», σημείωσε.
«Ακόμη ένα είναι η επιδείνωση καταπιεσμένων μυών που μπορεί να οδηγήσουν σε υποσιτισμού και αφυδάτωση. Εάν κάποιος ασθενής δεν έχει αυτά τα δύο, μπορεί να ζήσει για μεγάλο διάστημα, ακόμα και εάν χειροτερεύσει. Αυτό που συνέβη στον Χόκινγκ είναι απλά εκπληκτικό. Αυτός σίγουρα ήταν η εξαίρεση».
Οι τελευταίες πέντε δεκαετίες δεν ήταν εύκολες για τον Στίβεν Χόκινγκ. Πλέον είναι καθηλωμένος σε μηχανοκίνητο αναπηρικό καροτσάκι δεν είχε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τους περισσότερους από τους μύες του. Το 1985 έχασε την ικανότητα ομιλίας και επικοινωνούσε μέσω ενός συστήματος παραγωγής ομιλίας μέσω υπολογιστή.
Το 1985, ο Χόκινγκ προσβλήθηκε από πνευμονία που απειλούσε τη ζωή του. Η τότε σύζυγός του, Τζέιν, είχε αρνηθεί να τερματίσει την μηχανική υποστήριξη, με αποτέλεσμα μία τραχειοτομή που θα απαιτούσε την εικοσιτετράωρη νοσηλευτική φροντίδα, και θα αφαιρούσε ότι είχε απομείνει από την ομιλία του.
Η υγειονομική υπηρεσία θα πλήρωνε για οίκο ευγηρίας, αλλά η Τζέιν ήταν αποφασισμένη ότι θα ζούσε στο σπίτι. Το κόστος της φροντίδας χρηματοδοτήθηκε από ένα αμερικανικό ίδρυμα. Νοσοκόμες μισθώθηκαν για τις τρεις βάρδιες που απαιτούνταν για να παρέχουν την εικοσιτετράωρη υποστήριξη που απαιτούνταν. Ένας από εκείνους που απασχολούνταν ήταν η Ελειν Μέισον, η γυναίκα που θα γινόταν η δεύτερη σύζυγός του.
Η ζωή του... μία ταινία
Η ζωή του έγινε ταινία με τίτλο «Η θεωρία των πάντων», η οποία προτάθηκε για πέντε Όσκαρ. Βασίστηκε στην αυτοβιογραφία Travelling to Infinity: My Life with Stephen της Τζέιν Γουάιλντ Χόκινγκ και αφηγείται τη σχέση της με τον πρώην σύζυγό της, Στίβεν Χόκινγκ καθώς και τη διάγνωσή του με τη νόσο του κινητικού νευρώνα και την επιτυχία στη φυσική. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Τζέιμς Μαρς, ενώ τον Χόκινγκ ενσάρκωσε ο Έντι Ρεντμέιν, μία ερμηνεία που του χάρισε Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ Ά Ανδρικού Ρόλου. Μάλιστα, ο ίδιος ο φυσικός είχε συγχαρεί με ανάρτηση στο facebook τον Ρεντμέιν κατά την τελετή απονομής των Όσκαρ τον Φεβρουάριο του 2015. Αν και ήταν προσκεκλημένος στην τελετή, η κατάσταση της υγείας του δεν τού επέτρεψε το ταξίδι.
