Μια συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στη Λεμεσό, όταν ο Μάριος Τόκας ήταν ακόμα παιδί, υπήρξε το εφαλτήριο για να αποφασίσει ότι το μέλλον του είναι η μουσική… Με τα μάτια εκείνου του παιδιού τον έβλεπε πάντα… Με τον ίδιο πηγαίο θαυμασμό και την ίδια βαθιά εκτίμηση…
Το «αυτόγραφο» που δεν πήρε τότε, το πήρε χρόνια αργότερα σε μια συναυλία αφιερωμένη στον Μίκη πριν από 25 χρόνια στο σχολείο ΠΛΑΤΩΝ, όταν και ο ίδιος είχε πλέον καταξιωθεί στο ελληνικό μουσικό στερέωμα ανάμεσα στους μεγάλους συνθέτες τους ελληνισμού. Και μαζί με έλαβε την αγάπη και τον σεβασμό του μουσικού του πατέρα Μίκη Θεοδωράκη. Αγάπη και σεβασμό που κρατούσε πάντα ως τα πιο πολύτιμα, ίσως, εφόδιά του στη μουσική του πορεία.
“Στον Μάριο Τόκα, τον άξιο συνεχιστή της μουσικής μας παράδοσης, του εύχομαι κάθε χαρά, ευτυχία κ επιτυχία.
Με αγάπη,
Μίκης
29.5.1996″
