Του Γιώργου Χρυσάνθου
Κιμ Πουκ Παν
Κοίταξα ψηλά, είδα το αεροπλάνο και τέσσερις βόμβες να προσγειώνονται έτσι απλά.
Έχει περάσει μισός αιώνας από τότε που η εικόνα-σύμβολο του πολέμου του Βιετνάμ συγκλόνισε την κοινή γνώμη, με τις ουλές στο σώμα της γυναίκας, που πρωταγωνίστησε στη βραβευμένη φωτογραφία, να προδίδουν το μέγεθος της φρίκης της σύρραξης.
Ακόμη θυμάμαι τι είδα εκείνη τη στιγμή. Θεέ μου, κάηκα, σκέφτηκα ότι θα γίνω άσχημη και οι άνθρωποι θα με βλέπουν διαφορετικά. Ήμουν τρομοκρατημένη.
Τα τραύματά της ήταν τόσο σοβαρά που οι γιατροί πίστεψαν ότι δεν θα άντεχε, ωστόσο μετά από ένα χρόνο εντατικής θεραπείας, η κατάστασή της σταθεροποιήθηκε.
Τελικά ανάρρωσε και έζησε στο Βιετνάμ μέχρι το 1992 προτού μετακομίσει στον Καναδά με τον σύζυγό της. Αυτές τις μέρες, ολοκληρώνει την τελευταία της θεραπεία.
Είμαι μητέρα, είμαι γιαγιά και μια γυναίκα που επέζησε φωνάζοντας υπέρ της ειρήνης.
Στο πλευρό της αυτές τις μέρες ο θρυλικός φωτογράφος του Associated Press, Νικ Ουτ, ο οποίος κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για το συγκεκριμένο συγκλονιστικό στιγμιότυπο.
Ο 71χρονος έχει συνταξιοδοτηθεί αλλά πήγε μαζί με την Κιμ στο Μαϊάμι αυτή την εβδομάδα για να τιμήσει την 50ή επέτειο και το τέλος της θεραπείας της.
Νικ Ουτ
Κρατούσα την φωτογραφική. Τράβηξα φωτογραφία ένα αγόρι το οποίο μετά από ένα δευτερόλεπτο πέθανε μπροστά στην κάμερα, αλλά με το μάτι μου είδα την εικόνα της, την είδα ότι έτρεχε με αυτό τον τρόπο.
Ο Νικ, βρέθηκε μαζί της στο κέντρο αποκατάστασης και ετοιμάζει σιγά σιγά το βιβλίο του με τα όσα έζησε στον πόλεμο του Βιετνάμ, το εξώφυλλο του οποίου θα έχει την ιστορική φωτογραφία της Κιμ.
