Του Γιώργου Χρυσάνθους
Μαρία Φωκά - Κλινική Εκπαιδεύτρια
"Τελείωσα τη βάρδια και επέστρεψα σπίτι. Σήμερα εργάστηκα ως υπεύθυνη βάρδιας στην ΜΕΘ 1. Άρχισα δουλειά στις 7.15 το πρωί και έφυγα στις 8.45 το βραδύ. Μετακινήσαμε ασθενείς, κάναμε πολλές διεργασίες. Κάποιοι ήταν καλύτερα και πήραν εξιτήριο. Ένας ασθενής δεν τα κατάφερε, δυστυχώς απεβίωσε. Ένταση, πίεση, άγχος, μάχη με τον χρόνο."
Μέσα στην πίεση και το άγχος, ένας νεαρός ασιατικής καταγωγής πέρασε μετά από σχετική άδεια την πόρτα της εντατικής και ζήτησε μια χάρη που αφορούσε τον αδελφό του που νοσηλεύεται στην εντατική.
Ζήτησε να συνδεθούν μέσω Skype με την μητέρα του, γιατί ήθελε πολύ να δει το παιδί της που δίνει μάχη με τον κορωνοϊό.
Μαρία Φωκά - Κλινική Εκπαιδεύτρια
"Συνδεθήκαμε και ξαφνικά στην οθόνη εμφανίστηκε το πρόσωπο της μάνας. Μάτια τεράστια από αγωνία. Γύρω της πρόσωπα πολλά. Αδέλφια, συγγενείς, νέοι, γέροι και παιδιά. Όλοι ένα κουβάρι προσπαθώντας να δουν τον αγαπημένο τους."
Οι στιγμές που ακολούθησαν γεμάτες με νόημα, αφού ο νεαρός ασθενής έδειχνε να γεμίζει δύναμη βλέποντας την μητέρα του στην οθόνη του κινητού τηλεφώνου.
Μαρία Φωκά - Κλινική Εκπαιδεύτρια
"Επιφωνήματα χαράς και γέλιο και κλάμα. Όλα μαζί. Ξαφνικά όλοι σώπασαν. Ακουγόταν μόνο η μάνα. Από το στόμα της έβγαινε ένα τραγούδι-νανούρισμα- μοιρολόι. Από τα μάτια της ποτάμι τα δάκρυα. Τα σκούπιζε με την κόκκινη μαντίλα της."
Σε κάποια στιγμή η βιντεοκλήση έπρεπε να ολοκληρωθεί για να συνεχιστούν οι εργασίες στην ΜΕΘ. Η ώρα του αποχαιρετισμού είχε μόνο συγκίνηση και λόγια της μάνας.
Μαρία Φωκά - Κλινική Εκπαιδεύτρια
"Η μάνα έκανε την προσευχή της. Ο Θεός να σας έχει όλους καλά που φροντίζεται τον γιο μου, μας είπε, δίνοντας μας την ευχή της."
