Του Γιώργου Χρυσάνθου
“Σ αγαπώ. Και εγώ σε αγαπώ”
Αυτή τη σκηνή είχαμε την ευκαιρία ως τηλεοπτικός σταθμός να την καταγράψουμε στις 15 του περασμένου Μάη. Ήταν η στιγμή που η Αγλαία, ξυπνώντας μετά από 18 ημέρες σε φαρμακευτικό κόμμα μίλησε στον αδελφό της τον Στέλιο.
Έδωσε μια τεράστια μάχη για να κερδίσει τον κορωνοίο, νοσηλευόμενη 115 ημέρες, τις περισσότερες από οποιοδήποτε άλλο στην Κύπρο. Και αφού πλέον είναι καλά, την συναντήσαμε μαζί με τον Στέλιο, τέσσερις και πλέον μήνες μετά από εκείνη την παράξενη μέρα. Μια μέρα την οποία θυμούνται έντονα και οι δύο.
Αγλαΐα Γερασίμου
“Το πρώτο πράγμα ήταν να βάλω τα κλάματα. Έβλεπα σύρματα. Να θέλω να μιλήσω αλλά να μην μπορώ γιατί είχα την τραχειοστομία. Ένας άνθρωπος που βγαίνει από κόμμα, ότι και να γίνει θέλει ψυχολογική στήριξη. Ευτυχώς ήταν εκεί ο Στέλιος, οι γιατροί μου, οι νοσοκόμοι που μου την παρείχαν.”
Στέλιος
“Την έχω σαν μια από τις σπουδαιότερες στιγμές της ζωής μου. Όταν μου είπαν μπορείς να έρθεις να την δεις, ήταν από τα πιο ωραία συναισθήματα.”
Οι μέρες που προηγήθηκαν ήταν οι δύσκολες που πέρασε μέχρι στιγμής στη ζωή της η Αγλαία, ο Γολγοθάς της οποίας άρχισε την βδομάδα μετά το Πάσχα.
Αγλαΐα Γερασίμου
“Ήταν Τετάρτη, την Κυριακή σοβάρεψε η κατάσταση μου και αναγκάστηκαν να με διασωληνώσουν."Στέλιος
“Μιλούσαμε με βίντεο και την έβλεπες ότι την μια ήταν πιο καλά την άλλη ήταν πισινή.”Αγλαΐα Γερασίμου
“Έπιασα και είπα του Στέλιου ότι εγώ τωρά φεύγω, ένιωθα ότι θα πεθάνω, ότι ήταν το τέλος.”
Ενώ κορίτσι, καθημερινά στην βιοπάλη, χωρίς κανένα υποκείμενο νόσημα πριν την κτυπήσει ο ιός.
Αγλαΐα Γερασίμου
“Δεν είχα τίποτε. Όπως μας είπαν και οι γιατροί επειδή τους ρωτήσαμε αρκετές φορές, δεν είχα κάτι για έρθω στην κατάσταση που ήμουν.”
30 ημέρες στην εντατική, εκ των οποίων τις 18 σε φαρμακευτικό κόμμα, με την κατάσταση της εξαιρετικά σοβαρή και κυρίως, απρόβλεπτη. Την ίδια ώρα που δεκάδες συγγενείς και φίλοι περίμεναν με κομμένη την ανάσα την ενημέρωση των γιατρών η οποία ερχόταν απευθείας στον Στέλιο κάθε μεσημέρι.
Στέλιος
“Όταν γινόταν 12.30 το μεσημέρι περίμενα να έρθει το τηλεφώνημα. Αν έπιανα θετικά νέα άρχιζε η μέρα. Αν έπιανα αρνητικά νέα, ούτε φαγητό, τίποτε, τίποτε.”
Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, ωστόσο η Αγλαία έμεινε για ακόμη δύο μήνες στο νοσοκομείο, αφού η επαναφορά ήταν αρκετά δύσκολη, με την ίδια θα ευχαριστεί γιατρούς, νοσηλευτές, φυσιοθεραπευτές και όσους άλλους στάθηκαν δίπλα της.
Αγλαΐα Γερασίμου
“Επειδή ο Στέλιος μια φορά δικαιούταν να έρθει οι άνθρωποι στο νοσοκομείο ήταν η οικογένεια βασικά.”
Όσο για την επαναφορά της στην κοινωνική ζωή, η ίδια είδε και άκουσε αρκετά, από ανθρώπους που αμφισβητούν την ύπαρξη του ιού.
Αγλαΐα Γερασίμου
“Αν δεν το βιώσεις δεν καταλάβεις ότι υπάρχει. Ακόμη και όταν βγήκε υπήρχαν άτομα που ήρθαν σε κόντρα μαζί μου, για να μου πουν ότι κάτι άλλο είχα. Η αντιμετώπιση από την κοινωνία πως είναι όταν τελειώνει αυτός ο Γολγοθάς; Οι περισσότεροι στάθηκαν δίπλα μου, αλλά κάποιοι άλλοι από άγνοια τους, απομακρυνθήκαν.”
Στο πρόσωπο της Αγλαίας μπορεί να δει κάποιος ένα κορίτσι γεμάτο θέληση για ζωή, λίγους μήνες μετά την πιο μεγάλη κερδισμένη μάχη. Έχοντας δίπλα της τον μεγάλο αδελφό, ο οποίος
